Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Παπαχριστοδούλου, Πολύδωρος"
-
Στην αναβρουχιά καλό είνι κι του χαλάζ'
Παπαχριστοδούλου, ΠολύδωροςΓια κείνους που αρκούνται και στα ολίγα -
Στην αναβροχιά και το χαλάζ' καλό εν
Παπαχριστοδούλου, Πολύδωρος -
Στην αναβροχιά καλό και το χαλάζ'
Παπαχριστοδούλου, ΠολύδωροςΣτην αναδουλειά και στη στέρηση και το πιο ασήμαντο είναι καλό -
Στην θάλασσα να σε στείλουν νιαρό δε θα βρης
Παπαχριστοδούλου, ΠολύδωροςΓια τον ανίκανο, που δεν ημπορεί να φέρει μια δουλειά τιποτένια κι εύκολη σε πέρας -
Στο χωριό δεν τον θέλ' να κείνος τη παπά το σπίτ' γυρεύ'
Παπαχριστοδούλου, ΠολύδωροςΓια κείνους που επιθυμούν ανώτερα από τις δυνάμεις τους, για τους αυθαδείς και άγραφους ανθρώπους -
Στόν πεθαμένο θυμιάμα δέ δίν'
Παπαχριστοδούλου, ΠολύδωροςΓιά τον φιλάργυρο, πού λογαριάζει και το πιό ασήμαντο έξοδο σέναν πεθαμένο, το ναγοράσει θυμιάμα -
Στον ουρανό σε γύρευα και στη γη σε βρήκα
Παπαχριστοδούλου, ΠολύδωροςΓια ένα απροσδόκητο καλό ή για μια αμελέτητη συνάντηση -
Στου κουφού την πόρτα όλη μέρα βρόντα
Παπαχριστοδούλου, ΠολύδωροςΓια τους αδιάφορους και αναίσθητους, που κωφεύουν στων άλλων την παράκληση -
Στραβά να κάτσουμι κι ίσια να μιλήσουμι
Παπαχριστοδούλου, ΠολύδωροςΌταν πρόκειται να ειπωθή μια αλήθεια -
Στραβός να είσνα θα τόβλεπες
Παπαχριστοδούλου, ΠολύδωροςΓια φανερά και σαφή πράγματα, που είναι προσιτά και στον στραβό ακόμα. -
Συ δε ξαίρ'ς πε που κατουρεί η όρνιθα
Παπαχριστοδούλου, ΠολύδωροςΓια τον άπειρο και ανίδεο που δε ξαίρει και τα πιο απλά και στοιχειώδη πράγματα της ζωής. Η όρνιθα δεν κατουρεί βέβαια, μα ο άπειρος, που το νομίζει, ενδεχόμενο να μη ξαίρει από που κάνει τη δουλειά αυτή -
Συ κοίταζε τ' αδράχτ' σου
Παπαχριστοδούλου, ΠολύδωροςΠου θα πει τη δουλειά σ' Όμοια οι παλιοί έλεγαν τα σα έργα κόμιζε, ή του Σοφ. Γυναί, γυναιξί κόσμον η σιγή φέρει -
Συ κούντρα να τα κοβ'ς
Παπαχριστοδούλου, ΠολύδωροςΓια τους φλύαρους και τους μικρούς την ηλικία, που αντιμιλούν πολλά. Να μιλάς ολίγα -
Σύ παιδί μ, δεν ακσές Δράκου φωνή
Παπαχριστοδούλου, ΠολύδωροςΓια τους άπειρους που νομίζουν πως τα ξαίρουν όλα, ενώ δεν έχουν ακόμα πείρα από τα δεινά της ζωής. -
Τ' αδράχτ' τσου συ να κοιτάζ'ς
Παπαχριστοδούλου, Πολύδωρος -
Τ' απίδ' δεν πέφτ' μακρυά απ' την απιδιά
Παπαχριστοδούλου, ΠολύδωροςΓια την ομοιότητα των παιδιών και γονέων, ανθρώπων και πράξεών των -
Τα βρακιά τ' να δέσ' κόμ' δε μπόρ'
Παπαχριστοδούλου, ΠολύδωροςΓια κείνους που όντας ανίκανοι, επιχειρούν κάτι παραπάνω απ ό,τι ημπορούν