Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Πατρικίου, Σταματία Σ."
-
Εγώ βάνω τον κούκο μου κι ο κούκος την ορά του
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917) -
Είδ' ο χοίρος τη γενεά του κι αναχάρηκ' η καρδιά του
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917)Λέγεται εις τον χαιρόμενον επί τη θέα ομοίων του -
Είπ' ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917) -
Εμπάτε σκύλλοι αλέσετε κι αλεστικά μη δώσετε
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917) -
Ζήσε μαύρε γάϊδαρε να φας το Μάϊ τριφύλλι
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917) -
Η αρρώστεια μπαίνει με το σακκί και βγαίνει με το βελόνι
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917) -
Η γριά αφού φιλήθηκε τσίες σφανταλώθηκε
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917) -
Η δουλειά κρατεί την πόρτα και νικάει και τή φτώχεια
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917) -
Κάθε μπόδιο γιά τό κάλλιο
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917) -
Κάθε πράμα στον καιρό του κι ο κολλιός τον Άγουστο
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917) -
Καί μπορεί νά λείψη ο Μάρτις από τή Σαρακοστή;
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917)Την παροιμίαν ταύτην ως καί τά δέν επιμένων μεταχειρίζονται επί προσώπων επεμβαινόντων εις όλα -
Καινούργιο κόσκινο ψηλά κρεμασμένο
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917) -
Καινούργιο κοσκινάκι μου και που να σε κρεμάσω; παλιό μου, παλαιοκόσκινο και που να σε πετάξω;
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917) -
Κακό που τσ' ήρτε τση κοιλιάς, πόχει κακόν αφέντη
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917) -
Κακό πού τού 'ρτε πού λείπει από τό γάμο του
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917)Αλίμονον εις εκείνον ο οποίος δέν φροντίζει ο ίδιος διά τάς εργασίας του -
Καλά είν' τα μαρουλόφυλλα με το ροΐ το λάδι
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917)Ότι αι άφθονοι διορθώνουν τας ελλείψεις -
Κατά μάννα, κατά κύρι, κατά γυιος και θυγατέρα
Πατρικίου, Σταματία Σ. (1917)Κατά τους γονείς και τα τέκνα