• Κάλλια να σου βγη το μάτι τι πέρι τόνομα 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Η παροιμάι αυτή αυστηρά πως εν τη διατυπώσει της συνιστά εις τον άνθρωπον να προσέχη πολύ εις την διατήρησιν ασπίλου τιμής και υπολήψεως
  • Κάλλια να σου βγη το μάτι, τι πέρι τόνομα 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Η παροιμάι αυτή αυστηρά πως εν τη διατυπώσει της συνιστά εις τον άνθρωπον να προσέχη πολύ εις την διατήρησιν ασπίλου τιμής και υπολήψεως
  • Κάλλια πέντε κάρβουνα, πέρι χίλια πρόβατα 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Καίτοι η παροιμία φαίνεται, ότι είναι υπερβολική, εν τούτοις εις εξαιρετικάς τινας στιγμάς η θέρμανσις προφυλάσσει τον άνθρωπον από βεβαίου θανάτου
  • Κάλλια πέντε κάρβουνα, πέρι χίλια πρόβατα 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Καίτοι η παροιμία φαίνεται, ότι είναι υπερβολική, εν τούτοις εις εξαιρετικάς τινας στιγμάς η θέρμανσις προφυλάσσει τον άνθρωπον από βεβαίου θανάτου
  • Κάμε το καλό και ρίξ' το στο γιαλό 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Εις πάσαν ευκαιρίαν πρέπει ο άνθρωπος να κάμνη καλωσύνην χωρίς να λαμβάνη υπ' όψιν που αυτή απευθύνεται
  • Κάμε το καλό και ρίξ' το στο γιαλό 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Εις πάσαν ευκαιρίαν πρέπει ο άνθρωπος να κάμνη καλωσύνην χωρίς να λαμβάνη υπ' όψιν που αυτή απευθύνεται
  • Κάνε καλό στου διαόλου το χωριό 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Λέγεται όταν τις δια μίαν καλήν πράξιν του πληρώνεται ως αντάλλαγμα με αχαριστίαν
  • Κάνε το καλό στου διαόλου το χωριό 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Λέγεται όταν δια μίαν καλήν πράξιν του πληρώνεται ως αντάλλαγμα με αχαριστίαν
  • Κάνω κούκου 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Μετά μακροχρόνιον ασθένειαν εγείρομαι της κλίνης και βγαίνω έξω της οικίας “Έκανα κούκου”, εβγήκα έξω ύστερα από ασθένειαν. Κατά μεταφοράν εκ της λέξεως “κούκες”, δηλούσης τα πρώτα αβέβαια βήματα των βρεφών, και προφερομένης ...
  • Κάνω κούκου 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Μετά μακροχόνιον ασθένειαν εγείρομαι της κλίνης και βγαίνω έξω της οικίας κατόπιν αναρρώσεως “Έκανα κούκου” εβγήκα έξω ύστερα από ασθένειαν
  • Κάνω κριγιάσ'. Έκανα κριγιάσ' 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Έτσι λέγουν οι κυνηγοί όταν φονεύουν θηράματα
  • Κάποιος λύκος τσάκ'σε το ποδάρ' 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Αυτήν την φράσιν λέγομεν εις εκείνον που μας επεσκέφθη ύστερα από πολύν καιρόν
  • Κάποιος λύκος τσάκ'σε το ποδάρ' 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Αυτήν την φράσιν λέγομεν σε εκείνον που μας επεσκέφθη ύστερα από πολύν καιρόν
  • Και παπάς γίνκες Κώστα; Έτσι τόφερ η κατάρα 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Ερμηνεία: Πολύ ευμετάβλητος είναι η τύχη, ενίοτε ο άνθρωπος εξ αδυσωπήτου αναγκης μετέρχεται εν επάγγελμα, εις το οποίον ουδεμίαν διάθεσιν ή κλίσιν αισθάνεται, ουΔε το είχε ποτε σκεφθή
  • Και παπάς γίνκες Κώστα; Έτσι τόφερε η κατάρα 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Ερμηνεία: Πολύ ευμετάβλητος είναι η τύχη, ενίοτε ο άνθρωπος εξ αδυσωπήτου αναγκης μετέρχεται εν επάγγελμα, εις το οποίον ουδεμίαν διάθεσιν ή κλίσιν είχε, ουΔε το είχε σκεφθή ποτέ
  • Και τα φτωχά τρανεύουνε και τ' αρφανά βαστιούνται, και τάρημα παντρεύονται κι οι χήρες κονομιούνται 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Φρασεολογία παρηγορητική, λεγομένη πολλάκις κι ως μοιρολόγι, καταδεικνύουσα την πρόνοιαν του Παντοδυνάμου Θεού περί των πλασμάτων αυτού και ιδία των αναξιοπαθούντων
  • Και τα φτωχά τρανεύουνε και τ' αρφανά βαστιούνται, και τάρημα παντρεύονται κι' οι χήρες 'κονομιούνται 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Φράση παρηγορητική – λεγόμενη πολλάκις και ως μοιρολόγι – καταδεικνύουσα την πρόνοιαν του Παντοδυνάμου Θεού προς τα πλάσματά του, και ιδία τους αναξιοπαθούντας
  • Καίει την κάπα για τομ ψυλλό 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Ερμηνεία: Λέγεται επ' εκείνου, ο οποίος εκουσίως υποβάλλεται εις μεγάλας θυσίας δια το ελάχιστον κέρδος, ή απλώς δι' ασήμαντον ικανοποίησιν του
  • Καίει την κάππα για τον ψύλλο 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1929)
    Ερμηνεία: Λέγεται επ' εκείνου ο οποίος εκουσίως υποβάλλεται εις μεγάλας θυσίας για το ελάχιστον κέρδος, ή απλώς γιά ασήμαντον ικανοποίησιν του
  • Καινούργιο κόσκινο που να σε πρωτοκρεμάσω 

    Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
    Ερμηνεία: Έχομεν πράγματι μέγα διαφέρον δια κάθε νέον και πρωτοφανές πράγμα, όπερ είναι κτήμα μας, εξατμίζεται όμως τούτο πολύ γρήγορα