Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Χουρμουζιάδης, Κ."
-
Εμείς δε dονε θέλμε μέσ' στο χωριό, και κείνος γιρέβ' τ παπά το σπίτ
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί των οχληρών και ανεπιθυμήτων -
Εν τη παλάμη, και ούτω βοήσωμεν
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Πρώτα πλήρωσε και έπειτα να κάμωμεν το παραγγελθέν έργον -
Εννιά λογιού φαγί, γούλο κολοκύθ'
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Ερμηνεία: Επί φαγητών ομοίων ως προς τα συστατικά -
Εχτές προχτές Βούργαρο γαμπρό παντρεύ'κε, πού 'ν' το πόρτα;
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί των μη δυναμένων να διακρίνουν ευκόλως τα ουσιώδη από τα επουσιώδη. Εις ταύτην υπόκειται ο εξής μύθος: Ένας άρκοdας, αμά χωριάτ'ς, Βούργαρ'ς, παdρεύ'κε στ' bόλη. Το πουρνό που βγήκε να πάη στο τσαρσί, πήρ' ένα καρβούνι ... -
Ζη και ζώνεται
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Όταν μας ερωτούν. Επί γερόντων ή και νέων, οι οποίοι ζουν και ευημερούν, ενώ ημείς ενομίζομεν ότι απέθαναν -
Ζη σα βασιλές
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Δια τους έχοντας τιμητικά θέσεις και απολαύονται των υλικών αγαθών -
Η αgίδα είναι μικρή, άμα πονεί
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Συμβολή εις τους είρωνας, ν' αποφεύγουν τας προσβλητικά, εναντίον των άλλων εκφράσεις : Ακόμη και τα παραμικράς -
Η αgίδα είνε μικρή, αμά πονεί
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Συμβουλή εις εις τους είρωνας, ν΄αποφεύγουν τας προσβλητικάς εναντίον των άλλων εκφράσεις. Ακόμα και τας παραμικράς -
Η αγάπ' είναι στραβή
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Δι' εκείνους που δεν βλέπουν τα ελαττώματα των προσώπων, τα οποία αγαπούν -
Η αλεπού τριάdα χρονού, τ' αλεπ'δάκι τριαdαένα
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επι νέων θελόντων να διδάξουν τους πρεσβυτέρους των -
Η αρκοdιά τρέχ' απ' τα πατζάκια τ'
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Ειρωνικώς, επί των υποκρινομένων τον πλούσιον -
Η βροχή π θάρτ, απ τα περ αbέλια φαίνεται
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Επί των προσπαθούντων να μας αποτρέψουν από την εκτέλεσιν των σχεδίων μας, προβάλλοντες κινδύνους -
Η γλυκειά η γλώσσα βγαζ το φίδ απ τη dρύπα
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Συμβουλή εις αγερώχους και αυστηρούς προκαλούντας αντίδρασιν -
Η γλώσσα έχι και γλωσσοδέτ
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Οι κατηγορούντες γρήγορα θ' αποστομωθούν ακούοντες τα ιδικά των ελαττώματα -
Η γλώσσα είναι δίκοπο και τρομερό μαχαίρι, και αν δεν την προσέχομεν πολλάς πληγάς μας φέρει
Χουρμουζιάδης, Κ. (1941)Σχολικόν