Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Λιουδάκη, Μαρία"
-
Του χωριάτη το σκοινί μονό δέ φτάνει και διπλό περισσεύγει
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Του χωριάτη το σκοινί μονό δέ φτάνει και διπλό περισσεύει
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Τούτ' η γης που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε
Λιουδάκη, Μαρία (1937) -
Τούτα τ' αενβολώματα θά 'χουν τα χύματάντως
Λιουδάκη, Μαρία (1937)Μετά τις δύσκολες περιστάσεις, θάρθουν οι εύκολες -
Τους άλλους μην κατηγοράς, τον εαυτό σου κρίνε
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Τους δύο όταν δε δης, τον ένα να μην κρίνης
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Και τους δυό που μαλώνουν πρέπει να τους ακούς για να βγάνης κρίσεις -
Τράβα με κι ας κλαίω κιόλας, αν δε θέλω παώ κιόλα
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Το λεν σε κείνους που υποκρίνονται ότι δε θέλουν κάτι -
Τραγούδια είν' αυτά ή ψέλλ' ο διάολος τη μάνα τ' ς τα σαράντα;
Λιουδάκη, Μαρία (1940)Ερμηνεία: Το λέω όταν τραγουδούν άσχημα -
Τρελλός είδε το μεθυσμένο κ έφυε
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Τρία ρούχα 'χει ο τρελλός και τα τρία κόκκινα
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Το λεν σ' όσους αρέσκονται πάντα στα ίδια -
Τσ' αδερφής μου το παιδί σαν το μέλι 'ναι γλυκύ
Λιουδάκη, Μαρία (1939) -
Τσ' εικοεννιά τ' Αγούστου φεύγει ο ρίγος με τσί γυιούς του
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Τότε είναι τ' αγίου Ιωάννου του ριγο λόγου που διώχνει το ρίγο -
Τσαγκάρης αξυπόλυτος, ράφτης παραλυμένος
Λιουδάκη, Μαρία (1939)Ο τσαγκάρης και ο ράφτης δεν προφτάνουν να περιποιηθούν τον εαυτό τους