Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Παπαχριστόδουλος, Χ."
-
Στην αναβροχιάν γη η χάλαζα καλή 'ναι
Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932)Στην έλλειψη αρέσουν και τα άσχημα -
Στον άγιο γ γάψε έναν γκερί στο δαίμοναν όσα μπορείς
Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932)Προσοχή από τους κακούς -
Στον άγιο γ γάψε έναν γκερί, στοδ δαίμοναν όσα μπορείς
Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932)Τον κακόν άνθρωπον να τον προσέχης -
Στον αχαμνόν άγιομ με κερίμ με λιβάνι
Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932)Τον μαλακό δεν το φοβάται κανένας -
Τ' Άη Νικήτα κοίτα και τ' Α Γιωργκιού ξεκοίτα
Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932)Ερμηνεία: Διάρκεια του χειμώνα -
Τ' αμπέλιθ' θέλει αμπελουργκόν γκαι το καράβιν ναύτη, κι μάντρα τομ μαντράτοραν όντα βροντά και 'στράφει
Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932)Ο ειδικός φαίνεται στες δύσκολες στιγμές της εργασίας -
Τ' Αούστου τα μεσάνυχτα, του Μά το μεσημέρι
Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932) -
Τ' αρνί στημ μάντραν του πουλgιέται
Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932)Ερμηνεία: Κάθε πράγμα στον τόπο του πουλιέται καλύτερα -
Τ' αρνί στημ μάντραν του πουλgιέται
Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932)Ερμηνεία: Κάθε πράγμα στο μέρος του έχει μεγαλύτερη αξία -
Τα λόγια τωμ πολλdών γκάμνουν τον άθρωπο λωλλdό
Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932) -
Τα νύχια σου εμυρίστης;
Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932)Για κείνους που παίρνουν είδηση για ένα πράγμα που τους ενδιαφέρει -
Τα παιδιά είναιμ παίδεψη
Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932) -
Την ημέραν ούλλ' ην έναν γ και το βράδυ μ πέντε δέκα;
Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932)Για κείνες που προκόβουν το βράδυ -
Της νύχτας τα καώματα θωρεί τα η μέρα και γελά
Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932)