Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Λιουδάκη, Μαρία"
-
Τη γαϊδάρα στο βουνό, μαυρομάτα τη θωρώ
Λιουδάκη, Μαρία (1939)Ερμηνεία: Στην έλλειψη κι οι άσκημες αξίζουν -
Τη δουλειά τ'ς, όσο να βάψ' τ' αυγά τς
Λιουδάκη, Μαρία (1940)Υπόσχομαι κάτι, ώσπου να καταφέρω ότι θέλω -
Τη μοίρα του κανείς μαζί του την έχει
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Την αλήθεια κι ο Θεός τη θέλει
Λιουδάκη, Μαρία (1939) -
Την ημέρα τ' αγίου Παύλο ρόγα ΄ναι στον κάμπο
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Ερμηνεία: Επί συνήθους συρροής πολλών εις ταύτο -
Την καμήλα ρώτησαν: Ποιά είν' η δουλειά σ'; Είμαι καζάζης. Από τα πόδια σ' φαίνεται
Λιουδάκη, Μαρία (1939)Καζάζης = μεταξάς -
Την κόρη μας ττην μυξαριά, ποιός θα τήνε καυκηστή; Η μάνα της η σαλιάρα
Λιουδάκη, Μαρία (1937) -
Την κόρη ποιός την επαινεί; Η σκύλα η μάνα της
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Την Πέφτη πέφτουν τα μαλλιά, την Παρασκή μαδούνε και το Σαββατοκύριακο αθούν και λουλουδούνε
Λιουδάκη, Μαρία (1937) -
Την τσέη του αντρόε θα την καταλάβης από το πρόσωπο της γυναικός
Λιουδάκη, Μαρία (1937)Ερμηνεία : Τα πλούτη του ανδρός φαίνονται από τη γυναίκα του, αν είναι καλοθρεμμένη -
Την τσιγγάνα την κάνουν βασίλισσα και πάλι ζήτησε το ντουρβά της
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Το λεν για κείνους πυ νοσταλγούν τα παληά τους έστω και χειρότερα -
Της Αγιά Μαρίνας ρόγα και του άϊ Λιός σταφύλι και της Παναγιάς κοφίνι
Λιουδάκη, Μαρία (1939)Τότε έχουν γίνει τελείως τα σταφύλια Δηλαδή: Της Παναγιάς -
Της ακαμάτρας η δουλειά δέκα πήχες μακριά
Λιουδάκη, Μαρία (1937)Η τεμπέλα αφήνει τη μιά δουλειά και πιάνει την άλλη κι έτσι δεν τελειώνει ποτέ -
Της καλής 'κονόμα άντρα η άσχημη τον έχει πίσ' από την πόρτα
Λιουδάκη, Μαρία (1939)Ευκολώτερα παντρεύονται οι άσκημες -
Της καλομάναν το παιδί το πρώτο κόρη και στη γη
Λιουδάκη, Μαρία (1939)Δηλαδή να πεθάνη νά ναι τ' άλλα γερά -
Της Κυριακής το όνειρο δηλοί ως το μεσημέρι
Λιουδάκη, Μαρία (1939)