Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Λιουδάκη, Μαρία"
-
Τα λόγια μεταλέγουνται κι οι φίλοι ανερωτούνται
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Τα λόγια των πολλώ, πολλώ κάνουν τον άθρωπο λωλό
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Τα λόγια των πολλώλογιώ κάνουν τον άθρωπο λωλό
Λιουδάκη, Μαρία (1937) -
Τα λόγια των πολλών κάνουν τον άνθρωπο λωλό
Λιουδάκη, Μαρία (1939) -
Τα μη σε μέλλει μη ρωτάς, ποτέ κακό μη βρίσκεις
Λιουδάκη, Μαρία (1939) -
Τα μικρά δεν ήθελες τα μεγάλα γύρευες δούλευγε,καλόγερε, διαολοκαλόγερε, κούνιε και το διάολο
Λιουδάκη, Μαρία (1937)Η παροιμία αυτή προήλθεν από τα εξής : Μια φορά ένας καλόγερος επήγε στην ακρογιαλιά κι εψάρευγε. Ήπιανε μικρά ψαράκια, μα δεν τ΄ αρέσανε και μπαίνει στη βάρκα ντου και πάει βαθειά να βρη μεγάλα. Μια περνούσανε κουρσάροι ... -
Τα μυαλά σου και μια λύρα και του μπογιατζή η κοπάνα
Λιουδάκη, Μαρία (1937)Λέγεται στους ανόητους -
Τα μυαλά του γυρίζουν σαν το τσιραβέντο
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Τσιραβέντο = το επάνω μέρος της καπνοδόχου που γυρίζει από το μέρος που φυσά ο άνεμος -
Τα μυαλά του τα 'χει απάν' απάνου
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Τα Νικολοβάρβαρα κρυγιαίνουν και οι τοίχοι του σπιτιού
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Τα ξένα ξύλα 'κι (δεν) άφτουνε κιαν άψουν, φως 'κι (δεν) δείχνουνε
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Ο ξένος δε μπορεί να σ' ωφελήση -
Τα ξερά σκατά στον τοίχο δεν κολλούνε
Λιουδάκη, Μαρία (1937)Ερμηνεία: Κατηγορίες δε θίγουν τον αθώο