Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Πουλάκης, Δ."
-
Κουκκιά το θυμό σου!
Πουλάκης, Δ. (1910)Ως ωργισμένος διά χωρατά (επειδή τα κουκκιά αρβαζίζουν, κάνουν κρότο = φώναζε και συ όσον θέλεις) -
Κουράστηκε απ' το ρόβι και πάει να βγάνη ροβίθια
Πουλάκης, Δ.Άφηκε τη μία κοπιαστική δουλειά κι' έπιασε την άλλη -
Κουφή η ώρα που τ' ακούει
Πουλάκης, Δ. (1910) -
Μ' εγέννησεν η μάννα μου να μοιάσω του κιουρού μου
Πουλάκης, Δ.Ερμηνεία: Πολλάκις τα τέκνα ομοιάζουν του πατέρα, όχι την μητέρα -
Μάρτης γδάρτης, καψοπαλούκης
Πουλάκης, Δ.Ερμηνεία: Επειδή καίουν όλα τα ξύλα, όσα είχαν να κάψουν το χειμώνα και, μη έχοντας άλλα, καίουν και τα παλούκια του φράχτη -
Με του γέρου το τομάρι παίρν' η κόρη παλληκάρι
Πουλάκης, Δ. (1910)Δια νέας υπανδρευομένας με γέρους -
Μεις δεν είχαμε τσιμπλομάτα, θέλομε και μαυρομάτα;
Πουλάκης, Δ. -
Μη βλαστημάς τον καβαλλάρη που κρέμονται τα πόδια του
Πουλάκης, Δ. (1910)Δηλαδή μη λυπείσαι τον τάδε, είναι πλούσιος -
Μήτ' εγώ, παπά, κουκκιά, μητ' εσυ χωραφικά
Πουλάκης, Δ.Μήτε συ να ωφεληθής μήτε εγώ, και οι δυο να ζημιωθούμε