Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής
Αποτελέσματα 118-137 από 137
-
Το 'μμάτιν εφοήθη τή βουλειά, αμμέ το χέρι έτ την εφοήθη
(1935)Όταν αρχίση τις μίαν εργασίαν με προθυμίαν, την τελειώνει ενωρίτερον από τους προϋπολογισμούς του -
Το γοργόν τσαί χάριν έχει
(1935) -
Τομ Μάϊ – ν εχηρέψασι καλώ ναυτώγ γυναίτσες
(1935)Ναυτική παροιμία, δηλούσα ότι πολλάκις και τον Μάϊον συμβαίνουν τρικυμίαι και ναυάηια επιφέροντα την χηρείαν -
Τομ Μάρτι φύλαε ως τ' Απριλιού τοις δώδεκα, μη κάψης τσαι τα πανωκάτωφλα σου
(1935)Ερμηνεία: Ωροσκοπική παροιμία διορίζουσα τα όρια του καλοκαιριού μόνον περί τα μέσα του Απριλίου -
Τον ήμαθα να κουλουμπά 'υρεύει να με πνίξη
(1935)Η διδασκαλία εις τους αχαρίστους και αναιδείς βλάπτει τους παρέχοντας ταύτην -
Του (Γ)εννάρη το φεγγάρι παρά ώρα να 'ναι μέρα
(1935)Ωροσκοπική παροιμία δηλούσα ότι αι σεληνοφώτιστοι ημέραι του Ιανουαρίου είναι τόσον φωταυγείς δια το αίθριον του ουρανού, ώστε να προσομοιάζουν σχεδόν με την ημέραν -
Του συντέκνου μας ο στσύλλος, σύντεκνός μας εί τσαί τσείνος.
(1936)Δηλ. το προς τινά ενδιαφέρον επεκτείνεται και εις τα πρόσωπα, τα ζώα και τα ανήκοντα εις αυτόν. -
Τσ' απού σε πάρη για χαρά, η πίκρα ετ του λείπει
(1935)Λέγεται επί ανθρώπων οίτινες, αντί της ελπιζομένης παρ' αυτών ευδαιμονίας, προσπορίζουσι λύπας -
Τσαινούριο καλαθάτσι μου τσαί που να σε κρεμμάσω, (να σε κρεμμάσω στα ψηλά μη τύχη τσαί σε χάσω)
(1935)Ερμηνεία: Το Αον ημιστίχιον λέγεται παροιμιωδώς επί νέων προσώπων ή πραγμάτων, τα οποία ιδιαιτέρως τιμώμεν, περιφρονούντες τα παλαιά -
Τσύππωτνο δυμπωρνο, λίαν πρωί
(1935)Λέγεται κυριολεκτικώς επί των προσώπων ή των περιστατικών ών η καλή ή κακκή αρχή προεικάζει και το μέλλον των -
Των ακρι(β)ώ τα πράματα οι χαροκόποι τρώτ τα
(1935)Των φιλάργυρων αι περιουσίαι μετά θάνατον διασπαθίζονται -
Φτου σου (δ) αυλί σαν άψης
(1935)Λέγεται επί αγανακτήσεως δια το αδύνατον της επιτεύξεως του σκοπού μας, όπως δηλ. Το πτυόμενον δαυλίον δεν σβήνει εύκολα, έτσι συμβαίνει και με τας ιδικάς μας ακάρπους προσπαθείας -
Φτωχός ανέχριος, καθάριος πλούστσος
(1935)Ανέχριος=ο άνευ χρέους, ο μη οφείλων. Πτωχός μη χρεωστών είναι αληθώς πλούσιος