Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής
Αποτελέσματα 1001-1020 από 1675
-
Ο Μάρτ' ς μαραίν' τα μάραντα, Απρίλτς τα μανουσάκια, ο Χορτοθέρτς τα χορτάρα κι Αύγουστον παλληκάρα
(1931)Ερμηνεία: Ο Μάρτης μαραίνει τ' αμάραντα, ο Απρίλης τους μενεξέδες, ο Ιούλιος τα χόρτα κι ο Αύγουστος παλληκάρια, Χαλδ. Δίστιχον γνωμικόν περί των μηνών, του οποίου το τελευταίον μέρος προσετέθη διά την συμπλήρωσιν του στίχου -
Ο Μάρτ' ς ουντάν μαρτεύκεται, μυρίζ' μανουσακέαν, κι ουντάς καταχολάσκεται, τον Καλαντάρ' δαβαίνει
(1931)Ερμηνεία: Όταν κάνη ο Μάρτης τα μαρτάτικά του, μυρίζει μυρωδιά μενεξέ, κι όταν παραθυμώση, περνά το Γενάρη, Χαλδ. Γνωμικόν -
Ο Μάρτης αν μαρτεύκεται, η γραία φτειάει μουσκάρια
(1874)Ο Μάρτιος αν δειχθεί όντως Μάρτιος (εύδιος) η γραία κτάται μόσχους -
Ο Μάρτης ας τ' αφήν τα μαρτέσια τ, η σεράδη πάλ' γένταν με τ' αιγίδια
(1874)Ο Μάρτιος αν παραιτηθή των ιδιωμάτων αυτού και αι χήραι δύνανται στέργειν τους αιγιδίους. Ερμηνεία: Παροιμία δηλούσα ότι χαλεπώς παραιτείται τις των αυτού. Σημείωση: Το δεύτερον κώλον της παροιμίας ίσως σημαίνη ότι συζώντες ... -
Ο Μάρτς ουντάν μαρτεύκεται, μυρίζ μανου' σακέαν κι ουντάς καταχολά' σκεται, τον Καλαντάρ δαβαίνει
Μ 84: Ο Μάρτης όταν κάνη τα μαρτιάτικα του, μυρίζει μενεξέ κι όταν παραθυμώνη, περνάει τον Γενάρη -
Ο μακρύς τρώγει τα μόρια κι ο κοντόν τρώγει τα κοβόρια
(1874)Ερμηνεία: Σκώμμα λεγόμενον προς βραχείς το ανάστημα -
Ο μεσημέρης ελάλεσεν
Ερμηνεία: Εγένε το μεσημβρίου διότι εν Τουρκία από του μιναροπυργιού προσκαλούνταο εις την προσευχήν οι πιστοί -
Ο μοιράχτης πάντα κομπούται
(1874)Ο διανέμων αεί απατάται είτε μειονεκτέν, διότι πολλάκις αυτώ ουδέν υπολείπεται -
Ο νους αυτ' πάγει ς σα βουνά κι ο λογισμός αυτ΄ς σ όρια
(1874)Ο νους αυτού υπάγει εις τα όρη, ηδέ διάνοια (σκέψις) εις δάση -
Ο οκνέας επήγεν ΄ς σορμάνιν κ΄ εφορτώθεν όλον τ΄ ορμάνιν
(1874)Ο οκνηρός απελθέν εις το δάσος (προς ξυλείαν) εφορτώθη όλον το δάσος. Ερμηνεία: Επί των εισάπαξ ποιούντων τι εξ οκνηρίας, πλεονάκις δέον -
Ο ουρανόν ντ έβρεξεν η γη κ' εδέχτεν;
Ερμηνεία: Παροιμία δηλούσα ότι οφείλομεν αγογγύστης υπομένειν τα ουκ εφ' ημίν αυτοίς