Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Παστιάδης, Θεμιστοκλής Ν."
-
Ας σην οκνίαν ατ' τον γάϊδαρον 'τάϊ κουγίζ'
Παστιάδης, Θεμιστοκλής Ν.Ένεκα της οκνηρίας του τον όνον φωνάζει, καλεί θείον, θειέ μου -
Η τσούνα όνταν ελιγορή, στραβά ποίει τα παιδιά τς
Παστιάδης, Θεμιστοκλής Ν. (1890) -
Η τσούνα ωστάν αγληγορεί στραβά εφτάγει τα κουτάβια 'τς
Παστιάδης, Θεμιστοκλής Ν.Τσούνα = η κύων, εφτάγει = κάμνει -
Καλόν βούτερον 'ς σι σκύλ' τ' αγγείν'
Παστιάδης, Θεμιστοκλής Ν. (1890) -
Λόγια λιπαρά, φαγεία ανάρτυτα
Παστιάδης, Θεμιστοκλής Ν. (1890)Ερμηνεία: Παρεμφερής Β. Ολύνθ.: Πας λόγος αν άπαξ τα πράγματα μάταιόν τι φαίνεται κει κενού -
Μαθημένο 'ναι τ' αρνί να κουρεύγεται το Μα'
Παστιάδης, Θεμιστοκλής Ν.Ερμηνεία: Επί των εθισμένων να κάμνουν ή πάσχουν τι -
Με το φάσιμον δουλειά 'κί τερείετα
Παστιάδης, Θεμιστοκλής Ν.Με την δωροδοκία (κυρ. Φαγί, τροφή) δουλειά δεν κοιτάζεται -
Νε γς' σο στάμαν νε γς' σ' υφάδ' έρται
Παστιάδης, Θεμιστοκλής Ν. (1890)Ερμηνεία: Επί ανθρώπου όλως αχρήστου, άχθους -
Ντ' εφτάς σύντεκνε; -Εγδίν πελεκώ
Παστιάδης, Θεμιστοκλής Ν. (1890) -
Οπέρτς εκάεν κι' εφέτος εξέβεν η τουφα θε [θε;]
Παστιάδης, Θεμιστοκλής Ν.Δηλαδή... εβγήκεν ο ατμός του -
Πάππο, το μυτί ς' υλίζ'. Πούλι μ' χειμωγκός έν'. Αμ εξέρω σε και το καλοκαίρι
Παστιάδης, Θεμιστοκλής Ν.Υλίζ' = διυλίζω, μετα ς' αμεταβάτως, τρέχω -
Σ σ' ιφτέρ' απάν' 'κι κείται
Παστιάδης, Θεμιστοκλής Ν.Ερμηνεία: Επί ανθρώπων οίτινες με το παραμικρόν προσβάλλονται, μεγάλα περό αυτών φρονούντες -
Τέρ' την ούγιαν κι έπαρ το παννί, τέρ' τη μάνναν και έπαρ' το παιδίν
Παστιάδης, Θεμιστοκλής Ν.Τέρ' = τήρα, παρατηρεί