Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Ζαράφτης, Ιωάννης"
-
Άδειασέ μου τηγ γωνιά
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Άη Γιώργη, βούθα μου. - μα σειέ και συ τομ πούα σου
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Άλλεται ο οφθαμός μου
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Άλλοι έχουν τ' όνομα κι άλλοι έχουν τη χάρη
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Άνθρωπο από γενιά και σκύλον από μάνδρα
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Άνταβ βρέχη δεβ βροντά και τομ Μα βροντολοά
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Άνταδ' δής τον Αδονίτη το σακκούλι και 'ς το σπίτι
Ζαράφτης, ΙωάννηςΌταν βρέχει ο Αδονίτης πάρε το σακούλλι σου από το αμπέλι και πήγαινε 'ς το σπίτι -
Άσκοπος ο νους διπλός ο κόπος
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Αγ κάμ' ο Μάρτης δυό νερά κι' Απρίλης όλον ένα χαρά 'ς τον άξιο γεωργό που χει πολλά σπαρμένα
Ζαράφτης, ΙωάννηςΕρμηνεία: Επί ευτυχίας των γεωργών -
Αγαπά ο Σιός τογ κλέφτη, μα πειο πολύ τον οικοκύρη
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Αγρόν ηγόρασι
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Ακόμα δεν τον είδαμε και Γιάννην τον ηβγάλαμε
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Αλλού τα κακαρίσματα κι' αλλού τ' αυγά και τα πουλιά
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Από μικρό κι από λωλλόν να μάθης την αλήθεια
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Από το ρόδο βγαίν' αγκάθι, κι πό τ' αγκάθι ρόδο
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Αράθυμος καλόγερος πάντ' άδεια η σακκούλα του
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Ας έχη τ' όνομα ο θεριστής κι ας πέφτη να κοιμάται
Ζαράφτης, Ιωάννης -
Ας είγ καθάριο το γυαλί κι' ας είγ κακή που το λαλεί
Ζαράφτης, Ιωάννης