Νεγκασμένα γόνατα κι αναπαμένον ψήν

Abstract

Κουρασμένα γόνατα κι αναπαυμένη ψυχή. Λέγεται σε περιπτώσεις που αποφεύγει κανείς και περιφρονεί τα αθέμιτα κέρδη ή την κλοπή που μπορεί έτσι να λύσει το οικονομικό πρόβλημα και προτιμά να παλέψει και να κοπιάσει έχοντας ήσυχη τη συνείδησή του. Επίσης λέγεται και σε περίπτωση που προτιμά μόνος του να κάνει μια δουλειά, παρά νάχει βοηθό δύστροπο που να του δημιουργεί ιστορίες και στεναχώριες. Η παροιμία είναι παρμένη από τη συνήθεια να κάνουν χίλιες μετάνοιες – χίλα μετάνα – το βράδυ της Τετάρτης της Δ' εβδομάδας της Μεγ. Σαρακοστής, όπου κουράζονται τα γόνατα, μα απολυτρώνεται η ψυχή – ενεγκάσκουνταν τα γόνατα κι αναπάεται η ψυή.