Τα μεταξωτά βρακιά θένε 'πιδέξα σκέλια

Abstract

Ο τύπος είναι “το ασκέλι” ή “ασκέλα”, φρ. “άνοιξε τσ' ασκέλες του”. Κυρίως το λέγανε για την αρμονία που πρέπει να υπάρχη ανάμεσα στην εξωτερική εμφάνιση κάποιου και στην κοινωνική του θέση, την καταγωγή του και την ανατροφή και παιδεία του. Το επίθετο “πιδέξος” (επιδέξιος) πάντως πολύ λίγο το χρησιμοποιούσανε οι Βουρλιώτες. “Πιδέξο” μάλιστα λέγανε το “αγγείο” (αγγείο της νύχτας). Γι' αυτό η παροιμία αυτή στο πρώτο άκουσμα ηχούσε κάπως παράξενα, ξάφνιαζε ακόμη