Έκαμεν της Λαμπρής της το γέλοιο

Abstract

Εις την Δύσιν τον Μεσαίωνα και μέχρι του 18ου ακόμη αιώνος υπήρχε το έθιμον του “Πασχαλείου γέλωτος” (Risus paschalis). Οι Ιεροκύρηκες δηλονότι από σκοπού, κατά το πασχάλειόν των κήρυγμα προεκαλούν τον γέλωτα των ακροατών, παρεμβάλλοντες διάφορα λογοπαίγνια ή μιμούμενοι φωνάς διαφόρων ζώων ως όνων, χοίρων, εις αντιστάθμισμα των ταλαιπωριών της Τεσσαρακοστής. Φαίνεται ότι παρόμοιόν τι έθιμον εισήχθη τον 10ον αιώνα εις Κων/λιν πατριαρχεύοντος Θεοφυλάκτου κατά την μαρτυρίαν του Κεδρηνού (Σύνοψις Ιστοριών, έκδοσις Παρισίων 6639). Από του παλαιού όθεν όσον και αλλοκότου εκείνου εθίμου του “Πασχαλείου γέλωτος” διεσώθη εν Ρόδω η παρομοιώδης φράσις “Έκαμε της Λαμπρής του το γέλοιο” ήτις φράσις λέγεται δι εκείνον, όστις γελά με όλην του την καρδιά