Ο κάλτς τον κάλ καραπέτ εκούυζεν

Abstract

Ο σκλεπέας τον σκλεπέαν καρκαπούτς λέει. Ο κασσίδης τον κασσίδη κασσιδιάρι εφώναζε, κούζω εκ του αρχαίου κοκκύζω, φωνάζω, λαλώ, προσκαλώ και επί του αλέκτορος φωνώ. Λάλτς αντί κάλης, περσ. ψωραλέος, φαλακρός, καρκαπέτ πιθανώς αρμεν., απέδωκα δε εις αυτό την σημασίαν κασσιδιάρις κατ' εικασίαν ορμηθείς εκ της έννοιας της παροιμίας λεγομένης επί του ονειδίζοντος άλλον δι ελάττωμα φυσικόν ή ηθικόν, το οποίον ακριβώς και αυτός έχει