Πούθεν είσαι γυιέκα μου ; Πόκει πουν ο γυναίκα μου

Abstract

Με την δεσποτικήν και απάνθρωπη συμπεριφορά των γονέων του παρελθόντος προς τα τέκνα των, υπέβοσκεν μέσα στην ψυχήν των παιδιών η τάσις προς ανεξαρτησίαν και κρυφήν ανταρσίαν. Επειδή δε, τις πρώτες τουλάχιστον ημέρες, οι γονείς της γυναίκας εφέροντο προς τον γαμπρό τους, με περισσότερη λεπτότητα και ανθρωπιά από τους δικούς του γονείς, που θεωρούσαν (ακόμη και σήμερα πολλοί έχουν την ίδια νοοτροπία) τα παιδιά τους αναφαίρετο κτήμα τους, επί του οποίου είχον εσαεί δικαιώματα ζωής και θανάτου, εγίνοντο δε πατέρες δια να έχουν ανθρώπους υποχρεωμένους να τους εξασφαλίζουν καλά γεράματα, ο νέος, γενόμενος γαμπρός, ειλκύετο κάπως προς το συγγενολόϊ· της γυναίκας του. Αι περιποιήσεις των εκ γυναικός συγγενών, είχον τον σκοπόν των. Ο άνδρας ήτο ο τρίτος κατά σειράν , απόλυτος κύριος της νύφης (οι δύο που προηγούντο σε δικαιώματα ήταν η πεθερά και ο πεθερός της) ο μόνος δε που θα μπορούσε να την ιδή ως ανθρωπονκαι όχι σαν υποζήγιον. Μας φαίνεται βέβαια παράξενο σήμερα, ότι πολλοί ή μάλλον σχεδόν όλοι πάντρευαν τα παιδιά τους, όχι για να τους δώσουν γυναίκα, αλλά δια να νάχη το σπίτι άμισθο και άνευ δικαιωμάτων υπάλληλο. Πάντως είναι αλήθεια πως ακόμη και σήμερα ισχύει αυτό σε πολλές περιπτώσεις, όπως δε φαίνεται παλιότερα ήταν γενική δι όλην την Ελλάδα κατάστασις. Αι περιποιήσεις λοιπον, σκοπόν είχαν να βελτιώσουν την θέσιν της νύφης, που η τότε κοινωνία εθεώρει δούλην άνευ δικαιωμάτων. Δια την περιποίησιν αυτήν πικαρισμένος και δια την προτίμησιν του γαμπρού προς το γυναικοσόϊ νευριασμένος, ο εκ πατρός συγγενικός κόσμος, έβγαλε την παραπάνω παροιμία, αποδίδοντας την έλξιν ταύτην εις την επίδρασιν της γυναικός, αντί της τυραννικής συμπρειφοράς του αρχηγού της οικογένειας, που ήτο ο πραγματικός λόγος. Η δυσφορία δια την επιρροήν των συμπεθέρων στον γαμπρό τους έκαμε τους συγγενείς του να αποκαλούν το γυναικοσόϊ του.