Επίσκοπος του Δαμαλά ούτε νου ούτε μυαλά. Τα μικρά δεν ήθελα, τα μεγάλα γύρευα. Γύριζε, χειρόμυλε κούνα και το διάολο

Abstract

Μια φορά ήτανες ένας δεσπότης από το Δαμαλά.(Δεν ξέρουμε που είν΄ αυτό το μέρος) Αυτός μια μέρα εβήκε με το καλαμίδι του να ψαρέψη. (άνθρωπος ήτανε). Εκεί που ψάρευε στις ράχες, έβγανε ψάρια όλο μικρά. Λέει μοναχός του : - Να πάω είκοσι μέτρα παραπέρα, μπηωπς βγάλω μεγαλύτερα. Ευχαριστιόταν. Δυστυχία του, εκείνη την εποχή εκλέβανε τους ανθρώπους οι Αλιτζερινοί. Καθώς εψάρευε κι ήταν σκυμμένος κάτου τον αρπάξανε και τον πήρανε στα καράβια τους και τον επήανε στην Αλγερία. Τονε πουλήσανε σ΄ ένα μεγάλο Τσιφλικάρη, ως σκλάβο. Εκείνος εκεί τον είχε σε όλες τις εργασίες του · ν΄ αλετρεύη, να σκάβη. Το βράδυ τον έπαιρνε στο σπίτι του ΄διν ένα ξεροκόμματο και τον έβανε στο χεριόμυλο να χειρολίζη το καλαμπόκι. Η γυναίακ του, που ΄τανε κακούργα είχε ένα παιδί, μωρό, ως 2 χρονών και του λέει : Αυτ΄ςο ο σκλάβος που έχομε, με το ένα χέρι μόνο χειρομυλίζει, το άλλο του είναι ελεύθερο. Δώσ΄ του την κούνια να κουναρίζη και το μωρό. Τον εβάλανε λοιπον κι εκουνάριζε κι εκείνος έκλαιε τη δυστυχία του κι έλεγε :Επίσκοποες..... Το ακούει η γυναίκα του Αλιτζερίνου και παέι και το λέει στον άντρα της, πως ο Δεσπότης είπε το παιδί τους διάολο. Τον δίνουνε λοιπόν από πάνω ένα γερό ξύλο. Λέει: - Τι σας έκαμα ; Εγώ τραγουσάω τα βάσανά μου. Δεν είπα διάολο το παιδί σας, αλλά αυτό το ξύλο του χειρόμυλου, που κουνώ. Αυτός ο Δεσπότης ήτανε χρόνια στη φυλακή δεμένος με σίδερα κι έκλαιε την τύχη του. Κάποτε έγινε θαύμα και λευτερώθηκε αυτός ο Δεσπότης, του παρουσιάστηκε ο Άγιος Δημήτριος με το κόκκινο άλογο και του λέει : - Σήκου, καβαλλίκα πισωκάπουλα ! Μα είμαι δεμένος ! Όχι ! Είσαι ελεύτερος ! Κάνει να σηκωθεί, λυτός κι ευρέθηκε στη Θεσαλονίκη. Οι επίτροποι εκεί τον ερώτησαν και τους τα είπε όλα. Εκάμανε δοξολογία και παριστάνουν στις εικόνες το θαύμα. (Χρήστος Κέντρος)