Το πράμαμ πουγεννά ψοφά

Abstract

Είναι πείραγμα που έρχεται ως συμπλήρωμα για ένα άψυχο πράμα, που σου λέει ο άλλος πως γέννησε. Τον λόγο έχει ο Ασκλανίχοτζ'ας, ο Ναστρεδδίν Χότζας. Δανείστηκε δηλαδή , μιά φορά από τη γειτόννισά του ένα καζάνι. Ύστερα πήγε η γειτόνισσα, πήρε το καζάνι της και μαζί κι ένα μικρό καζάνι του Χότζα. Ο Χότζας γύρεψε μετά το καζάνι του, το βρήκε στη γειτόνισσα και το ζήτησε πίσω. Όχι, του λέει η γειτόνισσα, αυτό το πήρα απ' το σπίτι σου, αλλά προέρχεται απ' το δικόμου, το μεγάλο καζάνι, που το γέννησε στο διάστημα που τόχες κοντά σου. Ο πονηρός Χότζας έκανε πως παραδέχτηκε κι έφυγε. Μετά ξαναδανείζεται το καζάνι της γειτόνισσας. Το κρατάει μέρες, περιμένει να της το πάη... τίποτα. Πήγε πάλι στου Χότζα, ούτε καζάνι μεγάλο, ούτε μικρό αυτή τη φορά. Το ζητάει απ' τον Χότζα επίμονα. Ψόφησε, απαντά, στωικώτατα ο Χότζας. -Πώς; του λέει, το καζάνι ψοφάει; -Μ' αφού γεννάει; λέει ο Χότζας. Απ' αυτό το επεισόδιο του Χότζα και η παροιμία “Το πράμαμ που γεννά ψοφά”