Άλλο Μέτσοβο χωριό

Abstract

Κατά την παράδοσιν την συνοδεύουσαν την παροιμίαν, εις τα Ιωάννινα εζούσε κάποιος τερζής (ράφτης), ο οποίος είχεν αποκτήσει φιλίαν με κάποιον δερβέναγαν. Ο ρλαφτης λεκαμνε δωρεάν ή με γελοίαν τιμήν την στολήν του δερβέναγα και συνηθέστατα τόνκερνούσε ρακί ή καφέ. Εκείνος πάλιν, ανταποδίδων τον καλόν, έβαζε τους υπ' αυτόν άνδρας να ράβωνται στον φίλον του, αλλά πρό πάντων υπεχρέωνε τους κακοπληρωτάς τουρκαλβανούς να εξοφλούν τα χρέη τους. Το γεγονός τούτο, δηλαδή, κάθε μαγαζί να περιποιήται κάποιον ισχυρό αγά γιά νάχη την προστασία του, ήτο ανάγκη διά τους υποδούλους. Κάποτε ο δερβέναγας έκαμε πολύν καιρόν να εμφανισθή. Βέβαια, μόλις ξαναγύρισε στά Γιάννενα, πρώτη του δουλειά ήταν να περάση από το ραφείοόπου ο καταστηματάρχης παράγγειλε καφέ. -Ολυ ήσουν τόσον καιρό αγά μου, ρώτησε: -Τώρα μ' έστειλαν αλλού και πήγα και πήγα στό Μέτσοβο. -Πώς πέρασες στό Μέτσοβο; ρώτησε ο ράφτης, ο οποίος κατήγετο από το Μέτσοβο, πράγμα πού αγνοούσε ο αγάς. -Καλά πού καλά. -Πού κοιμήθηκες στο Μέτσοβο, αγά; -Το βράδυ με πήγαν σ' ένα σπίτι κατίδρομα, πού ήταν ένα κυρά μοναχή της Καρυά στό πόρτα και σκυλί λιαροδεμένο. και τι καρτέρεμα... πήττα με αυγιές και με βουτυριές, τόση να. Έ.. ρε και το νύχτα σάν πλάγιασα με το κυρά. Είχε τούτα δώ (κι έδειξε τα στήθεια) πιό άσπρα από το αυγιές και το τυριές και πιό μαλακά από βουτυριές. Έ ρε... τι έγινε, ανεφώνησε ο αγάς, αναπολώντας με ηδονή τις στιγμές της ερωτικής του απολαύσεως. -Πώ, πώ, πώ, τι μούκαμες... κλα΄φτηκε ο ράφτης. Την γυναίκα μου πρόσβαλες. και ο αγάς κατάπληκτος από την γκάφα του. -Όχι βρε φίλε. Μήν κάνεις έτσι βρέ τερζή. δεν είναι εκείνο το Μέτσοβο πού είναι το γυναίκα το δικό σου. Ήταν άλλο Μέτσοβο χωριό...... Η παροιμία λέγεται όταν ρπιχειρείται διάψευσις των αυταποδείκτων και δικαιολογία των αδικαιολογήτων