Μην μας τον πολυπαινέσης και βράδυ τον βλέπομε

Abstract

Κάποια νύφη, πήρε κάποιον πιεζόμενη και με μεγάλη της στεναχώρια, διότι ελέγετο ότι είχεν ανεπαρκή τα σχετικά όργανα. Την Δευτέρα το απόγευμα, με το σκόλασμα του γάμου η νύφη σκούπιζε, κατά τα συνηθισμένα. Στη μια γωνία είχε ξαπλώσει ο γαμπρός και από την άλλη η μητέρα του και πεθερα της νύφης. Η πεθερά δια να τονώση το ηθικό της νύφης έλεγε τακτικά στον ηυιό της και με την παραμικρή αιτία: Άειντε, γυιέ μου, μικροπούτση. Από τις πολλές φορές σκανιασμένη η νύφη της λέει: Μην μας τον πολυπαινεύης και βράδυ τον βλέπομε. Η παροιμία λέγεται όταν κανείς επαινεί κάτι, δια την αξίαν του οποίου υπάρχουν βάσιμοι αμφιβολίαι ή δε διαπίστωσις της αληθείς επίκειται