Ακριβό το σφογγάτο

Abstract

Λέγεται εκ της υπερτιμήσεως πράγματος τίνος, προήλθε δε η παροιμία εκ του εξής θαύματος του Αγίου Γεωργίου.Έν τη παρελλησποντίω κώμη τη καλούμενη Ερέγ-κιοϊ, ένθα υπάρχει ναός του Αγίου Γεωργίου, γυνή τις χήρα έχουσα υιόν μονογενή, όστις μεθ' οσοιδήποτε νέου ηγωνίζετο εν τη πάλη κατεβάλλετο, ήχθετο δια τούτο λίαν, όθεν προσδράμουσα είς το ναόν του αγίου και γονυκλιτούσα και σταυροκοπούσα ηύξατο η εξής “Άγιε Γεώργιε, θαυματουργέ πολλά είναι τα θαύματά σου, κάμε και είς ημάς το θαύμα. Βοήθησον τον υιόν μου να ρίξη είς το πάλεμα ένα μόνον παλληκάρι και εγω να σου φέρω ενα πιάτο σφογγάτο”(η αθλία ήτο φτωχή δεν είχε περισσότερο να προσφέρη). Ο δε εύσπλαχνος άγιος εισήκουσε μετά θέρμης αυτής δεήσεως και κατά την επελθούσαν Κυριακήν,καθ' ήν ώραν ήρξατο ο αγών της πάλης, ενεφανίσθη πρώτος της χήρας και αρξαμένου του αγώνος ουχί μόνον ένα, άλλ' όσοι αντιπαρετάχθησαν προς αυτόν όλους κατέβαλε. Πάραυτα η ευγνώμων μήτηρ δραμούσα εις την οικίαν και παρασκευάσασα το της ευχής σφογγάτον μετά μεγίστης χαράς και παρασκευάσασα το της ευχής σφογγάτον και αγάγουσα αυτό θερμόν και ατμίζον παρέθηκε προ του εικονοστασίου του Αγίου προσεικούσα “Να άγιε Γεώργιε, το τάμα μου και σοι ευχαριστώ και σε δοξολογώ” και προσευχηθείσα απήλθε χαίρουσα. Μόλις απήλθεν η ευγνώμων και φιλόστοργος χήρα, ιδού πλοίαρχοι εισήλθον εις τον ναόν, ίνα προσευχηθώσι. Μετά την προσευχήν ιδόντες το σφογγάτον ατμίζον εισέτε είσον προς αλλήλους “Ο Άγιος Γεώργιος σφογγάτον δεν τρώγει, τρώγομεν αυτό ημείς και ασοδίδομεν αυτώ την αξίαν του σφουγγάτου”.Ταύτα ειπόντες απέστειλαν τον νεώτερον να φροντίση και περί άρτου. Και ούτω καθεσθέντες πρό της εικόνος του Αγίου εξεφάντωσαν το σφουγγάτον της χήρας. Μετά το ξεφάντωμα ηθέλησαν να εγερθώσι και δεν ηδυνήθησαν, ωσεί προσεκολλήθησαν είς το έδαφος. Τότε εκάτερος εκβαλών νόμισμα τι έθετο προ της εικόνος του αγίου. Αλλά και πάλιν δεν ηδυνήθησαν να αποσπαθώσιν εκ του εδάφους. Και εκβαλόντες έκαστος χρηματικόν ποσόν ογκώδες έθηκαν προ της εικόνος και ούτως ηδυνήθησαν να εγερθώσι. Και σταυροκοπούντες προ της εικόνος του αγίου ουχί μεμψιμοιρούντες, αλλά χαριεντιζόμενοι και μειδιώντες προσείπον “Αχ!άγιε Γεώργιε, ακριβά πωλείς τα σφογγάτα σου!” Εγίνωσκε βεβαίως ο άγιος ότι οι πλοίαρχοι ήσαν εύποροι και δια τούτο επώλησεν ακριβά εις αυτούς το σφογγάτον αυτού. Μετά πάροδον πολλών εκατοντάδων ετών, ότε κατά την μνήμην του αγίου (23 Απριλίου) εγίνετο αγρυπνία εν τω αυτώ ναώ του Αγίου, κατά το διάλειμμα μετά τον εσπερινόν νεανίας τις όρθιος αωεγίνωσκε την βιογραφίαν και τα θαύματα του Αγίου έχων τον ένα πόδα εστηριγμένον επί του ετέρου, το δε υπόδημα ήτο κενόν. Ότε έφθασεν εις την διήγηση του ανωτέρω θαύματος και είπε την φράσιν “ Αχ!άγιε Γεώργιε, ακριβά πωλείς τα σφογγάτα σου!”, εγέλασεν όλον το εκκλησίασμα και μετά την ανάγνωσιν ηθέλησεν ο αναγνώστης νεανίας να βάλη το υπόδημα αυτού, αλλά το υπόδημα αυθωρεί του γενικού γέλωτος εξηφανίσθη και μετά πολλήν αναζήτησιν επί μιαν ώραν το υπόδημα ευρέθη πάλιν εις την θέσιν αυτού.