Βάστα χρησή μου, βάστα μεταξωτή μου

Abstract

Εις την παροιμίαν ταύτην υπόκειται ο εξής μύθος. Μια φορά ένας καϊτισής είχε δέση το καΐκι του απ' τη στεργιά με μιά γούμενα βούρλινη, την λεγομένων βουρλιάν. Έναν καιρό έπιασε κακοκαιρία μεγάλη και το καΐκι εκινδύνεβε να βουλιάξη, γιατί η βουρλιά δε θα βάσταγε. Ο καϊκσής απ' τη στεργιά εφώναξε στη βουρλιά. “Βάστα χρυσή μου! Βάστα μεταξωτή μου”