Search

Now showing items 1-8 of 8

Καλά ημείς το 1916 μετεβάλομεν την φυσικήν εις τον τόπον μας ώραν και ης λάξαμεν ταύτων όπες αλλάζομεν τα υποκάμισά μας. Αλλά υπάρχει και κάτι τι εις αλλαγήν της ώρας, όπερ είναι δύσκολον, αν μη αδύνατον να εφαρμοσθή. Εις την Γορτυνίαν πιστεύουμι ότι κάθε βρύσι έχει και την νεράιδα της, όπως και πάν δένδρον έχει το στοιχειό του. Αι νεράιδες και τα στοιχειά εξέρχονται εκ της ημερινής των κρύπτης κοντά τας νύκτας. Μείουσι δε ούτως εκτός αυτής τα μεν στοιχειά υποκάτω των δένδρων, ακ’ δε νεράιδες εις την βρύσιν κοντά τας νυκτερινάς ώρας, έως της δωδεκάτης, ότε πλέον άμα λαλήση ο άσπρος κόκκορης, αποσύρονται και επανέρχονται εις τας κρύπτας την. Τούτου ένεκεν οι άνθρωποι δεν ταξειδεύουσι και δεν διέρχονται από δένδρον ή βρύσην, αν δεν παρέλθη η δωδεκάτη της νυκτός, διότι ο διερχόμενος προ ταύτης λαβώνει. Ήδη είναι ανάγκη να ειδοποιηθώσι τα Στοιχειά και οι Νεράιδες και αλλάξωσι την ώραν των. Βεβαίως θα απορή ο αναγνώστης πως είναι δυνατόν να ειδοποιηθώσιν οι κακοποιοί ούτοι δαίμονες προς σωτηρίαν των φυλέργων μάλιστα ανθρώπων, οίτινες μάλιστα εκ της φυλεργίας των εγείρονται πολύ γρήγορα και πολλάκις πλανώμενοι εγείρονται προ της δωδεκάτης της νυκτός, δια να μη πάθωσι. Τούτο και εύκολον είναι και ωφέλυμον, διότι εν τω κόσμω τούτω υπάρχουσι βρυκόλακες, τα αμφίβια ταύτα όντα, οι κουνές αδερφοφάγοι, οίτινες συμφέρον έχουσι δια να μη απολεσθώσιν οι συγγενείς των οποίων τα άλευρα τρώγουσι . Διότι κατά των πατοιμίαν ‘’ο βρυκόλακκας τρώει από τη γενιά του’’ να είδι ποιήσωσε τους ολιτώρας δαίμονας να μεταβάλωσι την ώραν την, ίνα μη ως εκ τούτου καταστραφώσιν αδίκως οι δι’αυτοίς τους και μόνον ζώντες και εργαζόμενοι συγγενείς των.

Άγνωστος συλλογέας (1926)

Οι παληοί Δημητσανίτες εφημίζονταν σ'όλο το Μωρηά για τη μεγάλη φιλαργυρία τους. Για να μην ξοδεύουν αρκετό ψωμί, απέφευγαν να τρών αλλατισμένα ψάρια και εν γένει τα αλμυρά φαγητά τα ωνόμαζαν <φονηάδες του σπιτιού.>?

Άγνωστος συλλογέας (1930)

Είχε ένας τρία παιδιά. Και επειδή ένας έρρηνε τις τύχες επήγε τα παιδιά του ν’ ακούση τις τύχες τους. Του είπε λοιπόν ότι το μεγάλο παιδί του θα γίνη ληστής, το δεύτερο θα γίνη μπόγιας (= δήμιος) και το τρίτο διακονιάρης. Εκαταλυπήθη ο πλούσιος που είχε τα παιδιά και τους λέει αν είναι δυνατόν ν’ άλλαξη την τύχη τους και του δίνει όσα φλωριά θέλει. Αφού επήρε τα φλωριά το πρώτο το καμε δικηγόρο, το δεύτερο γιατρό και το τρίτο παπά. Και ούτω πης ευχαριστηθή η πατέρας και έγινε και της μοίρας η απόφασις.

Άγνωστος συλλογέας

Για τους Μαγουλιανίτες, οι οποίοι φημίζονται γαι την πολυφαγία τους, υπάρχει η παράδοσις ότι, κάποτε σαράντα απ'αυτούς έτρωγαν μ'ένα χουλιάρι, όταν έξαφνα πέρασ' ΄ένας λύκος. Κανένας τους όμως δεν βρέθηκε μ'άδειο στόμα για να φωνάξη.

Άγνωστος συλλογέας (1930)

Κάποιος Μωραίτης μια μέρα μάλωσε με τη γυναίκα του για τα καλά κι απάνω στο θυμό του έβαλε το χέρι του στο σελάχι για να πάρη το μαχαιρι του και να την σφάξη. Επειδή όμως στο ίδιο μέρος έβαζε και τη σακκούλα με τον ταμπάκο, έβγαλε κατα λάθος αυτή και μόλις τράβηξε μια πρέζα ξέχασε αμέσως όλη την οργή του. Κι έτσι χάρις στον ταμπάκο σώθηκε η γυναίκα απο το θάνατο.

Άγνωστος συλλογέας (1930)

Μια φορά στη Δημητσάνα κάποιος ψωμάς είπε του παιδιού του να βγή έξω για να ιδή άν εξακολουθή η βροχή ή άν σταμάτησε. -Έ, ωρέ, πώς είναι ο καιρός; το ρώτησε σε λίγο που μπήκε. -Πατέρα σεν μ' άφησαν η στάλες ν'ανοίξω τα μάτια μου να κυττάξω, απάντησε εκείνο αφελέστατα.

Άγνωστος συλλογέας (1930)

Μια μέρα κάποιος βλάχος περνούσε απο το γεφύρι του Αλφειού και σε μια στιγμή αισθάνθηκε να του φεύγη η καπότα απο τις πλάτες του. Άπλωσε το χέρι του να την πιάση, αλλα δεν επρόφτασε. Κυττάζοντας τότε το ρεύμα που την είχε πάρει φώναξε : -Ά πάει, ωρέ κι αυτή για την ψυχή του πατέρα μου!

Άγνωστος συλλογέας (1930)

Ένας παπάς του παληού καιρού πήγε μια μέρα να βαφτίση το παιδάκι κάποιου μέτριου χωρικού που ήταν κάπως αδύνατο. Όταν όμως τώβαλε μέσα στην κολυμπήθρα δεν εφρόντισε να το βγάλη όπως συνήθως, αλλά τ'άφησε αρκετά <για να κολλήση το λάδι> όπως έλεγε. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το παιδί ζεματίστηκε και πέθανε μια ώρα αρχήτερα. Αλλά ο λειτουργός του Υψίστου, χωρίς να φανή ότι ταράχτηκε καθόλου απ' αυτό, γύρισε πίσω στους γονείς του παιδιού και φώναξε : -Αυτό πάει ! Έχετε να μου φέρετε κανένα άλλο; Και γρήγορα κιόλας γιατί έχω δουλειές..

Άγνωστος συλλογέας (1930)