Αναζήτηση
Αποτελέσματα 81-85 από 85
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει κι κόκκαλα τσακίζει
(1955)
Εξαίρει τη σημασία του προφορικού λόγου. Τι καταστροφή μπορεί να κάνει η γλώσσα του ραδιούργου και του αχρείου...
Βρουντάν τα σίδιρα, βρουντάν κ' οι σακκουράφις
(1955)
Λέγεται για τους α΄σημαντους ανθρώπους, που κοκορεύονται για ανύπαρκτες ικανότητες. Σακκουράφα= η χοντρή βελόνα, που ράβουν τα τσουβάλια(σακκί- πάπτω), όπως επίσης και η βελόνα με την οποία γίνονται οι αρμάδες του φρεσκοκομένου καπνού...
Τ' αψύ τού ξίδι, τ' αγγειό τ' χαλάει
(1955)
Παρόμοιο είναι το αρχαίο: Ζήσεις βίον κράτιστον, αν θυμού κρατής. Ο οξύθυμος και οργίλος άνθρωπος τον εαυτό του βλάπτει...
Έχει η κώλους τ΄αγκάθια
(1955)
Λέγεται για τον ασίγαστο και αεικίνητον άνθρωπο...
Ζυγιάζει απ' τ'ς αλαφριές
(1955)
από την αντίθετη ανα μισή οκά. Έτσι μπορούσε κανείς να ζυγίσει από την άλλη 10-15 οκάδες. Υπήρχε δηλαδή η κλίμαξ των ολίγων οκάδων ,“ οι ελαφριές “ και η των πολλών, “Οι βαρειές”. Για τους ολιγόμυαλους ανθρώπους έλεγαν οι χωρικοί Ρουμελιώτες , οτι...