Αναζήτηση
Αποτελέσματα 181-190 από 202
Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα
(1955)
Την μεταχειρίζονται για τους φιλαργύρους και τους σκληρούς την καρδίαν, τους οποίους όσον κι αν τους παρακαλέσης για κάτι τι τίποτε δεν κατορθώνεις...
Αγιά Μαρίνα κόβει αγγούρια κ' η Κήρυκους κουλουκύθια
(1955)
Η παροιμία υπενθυμίζει την εποχή του καλοκαιριού, που συμπίπτει με τη παραγωγή των αγγουριών και κολοκυθιών, όταν εορτάζεται η μνήμη των παραπάνω Αγίων 15 – 17 Ιουλίου...
Του έρμου κι τ' ανταμ'κό είν'ι ένα
(1955)
Το κοινόχρηστο, δήλαδη το συνιδιόκτητο πράμα, στο οποίο κονιορτοποιείται το ενδιαφερον και η ευθύνη του ένος εξουαστού, καταντάει να γίνει σαν έρημο, το εγκαταλειμένο....
Ούλα τα δάχ'λα δεν είν' ι ίσια
(1955)
Για τη διαφοροποίηση εξωτερικών και εσωτερικών χαρισμάτων...
Παρ' τουν ένα κι βάρει τουν άλλου
(1955)
Όταν δυό ή περισσότεροι είναι εξ ίσου ανίκανοι και ακτάλληλοι...
Τ' ακριβού το βιός σε χαροκόπου χέρια
(1955)
Την λέγουν για τους φιλάργυρους οι οποίοι τίποτε δεν εξοδεύουν για κανένα σκοπόν και πεθαίνοντας σπαταλώνται τα χρήματά τους από τους κληρονόμους αφειδώς...
Η ρουιδιά κάνει αγκάθι κι τ' αγκάθι ρόιδου
(1955)
Από καλούς δηλαδή γονείς γεννιώνται κακά παιδιά και τανάπαλι...
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει κι κόκκαλα τσακίζει
(1955)
Εξαίρει τη σημασία του προφορικού λόγου. Τι καταστροφή μπορεί να κάνει η γλώσσα του ραδιούργου και του αχρείου...
Βρουντάν τα σίδιρα, βρουντάν κ' οι σακκουράφις
(1955)
Λέγεται για τους α΄σημαντους ανθρώπους, που κοκορεύονται για ανύπαρκτες ικανότητες. Σακκουράφα= η χοντρή βελόνα, που ράβουν τα τσουβάλια(σακκί- πάπτω), όπως επίσης και η βελόνα με την οποία γίνονται οι αρμάδες του φρεσκοκομένου καπνού...
Τ' αψύ τού ξίδι, τ' αγγειό τ' χαλάει
(1955)
Παρόμοιο είναι το αρχαίο: Ζήσεις βίον κράτιστον, αν θυμού κρατής. Ο οξύθυμος και οργίλος άνθρωπος τον εαυτό του βλάπτει...