Search

Now showing items 1-10 of 34

Υπάρχει ένας μύθος εδώ εις το Άγιον Όρος ότι, όταν ο διάβολος εταξίδευε πρώτην φοράν εις την θάλασσαν , την μίαν ημέραν κατελαμβάνετο υπό πολύ σφοδράς τρικυμίας και την άλλην υπό πολύ τερπνής γαλήνης και ότι, όταν επάτησε πάλιν το πόδι του εις την ξηράν, έπειτα από τρικυμιώδη ημέραν, εστράφη προς την θάλασσαν και την κατηράσθη έτσι: -κακούργα, να μη ευρεθή άνθρωπος να σε παραστήση εις τους άλλους, δια να τους απατάς τοιουτοτρόπως και τους πνίγης. Αν και δεν έχει ο διάβολος εδώ ούτε ένα λιθάρι για να καθήση και ξαποστάση, μ’όσα κι αν λέτα οι πονηρευμένοι λαικοί εναντίον μας και μια κυρία, που είναι πολύ ακριβής εικόνα της φυλής της, και που εξέδωκε και βιβλίον ότι ήλθε ‘ς εμάς- η ανίκανη, που δεν τα εκατάφερε και θα εκαλοπερνούσε τότε-αν και κανένα γεφύρι του Όρους μας δεν μας τον φέρνει εδώ, όμως που ανάθεμά τον, έπιασε η κατάρα του έτσι λένε όλοι εδώ οι καλόγηροι. Γι αυτόν τον λόγο δεν υπάρχει θαλασσογράφος εδώ ή ζωγράφος αλλοιώτικος, αλλά μόνον: αγιογράφοι. Και γι αυτόν το λόγον ζωγραφίζουμε αγίους-έτσι λένε ανέκαθεν όλοι οι καλόγηροπι-, για να διώχνουν αυτοί το διάβολο. Αλλά ξέρει από τους προκατόχους του και κάτι άλλο ο ηγούμενος Πάτερ Αβέρκιος ο Αγιοπαυλίτης, δηλαδή ο εκ της μονής του Αγίου Παύλου: ότι η κατάρα του διαβόλου έπιασε κι αυτή, όπου έχουν πιάσει και όλες η άλλες κατάρες του καταραμένου, εκεί πέρα εις της πολιτείες που βρίσκονται ζωγράφοι λογιών λογιών και ζωγραφίζουν και τη θάλασσα και όπου, εν συγκρίσει με του άλλους οι αγιογράφοι είναι ολίγοι. Αλλά και οι ολίγοι αυτοί, επηρεασμένοι από το δαιμονικό περιβάλλον τους, παθαίνουν κι αυτοί κάτι ότι δεν ημπόρουν να ζωγραφίζουν όπως και ότι εμείς κι έτσι εχάλασαν την αγιορείτικη τέχνη. Αυτά μας λεν οι καλόγηροι για τη ζωγραφική μας.

Φαλτάιτς, Κ. (1929)

Δός και εμέ και το παιδί μου και ο άνδρας μου εις την θύραν

Άγνωστος συλλογέας

Εις τους ζητούντας χωρίς διάκρισιν

Καί εμπρός βαθύ καί πίσω ρεύμα

Κουρύλας, Ευλόγιος (1916)

Εις τούς πίπτοντας εις δύο δεινά, καί από τόν φόβον διστάζουν ποίον πρώτον νά αποφύγουν...

Και το πρωί κακός, και το βράδυ χειρότερος

Κουριλάς, Ευλόγιος (1916)

Ερμηνεία: Εις τους παιδιόθεν αχρείους

Και χθες κουκκιά και σήμερον ζωμόν κουκκίων

Κουριλάς, Ευλόγιος (1916)

Εις απορωτάτους

Και τούτο μοίρα μου, και εκείνο μερτικόν μου

Κουριλάς, Ευλόγιος (1916)

Εις απλήστους

Της πολυλογού η γλώσσα και κομμένη βαρδαρίζει

Άγνωστος συλλογέας

Μιλουμέν' η Χαλκ. Μελωμένη, κατ' ευφημισμόν η νόσος ευλογία (δια να μη οργισθή και κάμη θραύσιν μεγαλυτέραν κ αποβή θανατηφόρος, διότι νομίζεται ως δαιμόνιον προσωποποιημένον ως και πάσα άλλη νόσος.

Παπαδόπουλος, Άνθιμος Α.

Αν δεν είναι νωπόν, ας είναι και παστωμένον

Κουρύλας, Ευλόγιος (1916)

Εις εκείνους οπου δέχονται και τα δευτερεία...

Την γύφτισσαν την έκαμαν βασίλισσαν και αυτή το ντάλε ντάλε φώναζεν

Κουρύλας, Ευλόγιος (1916)

Εις το αμετάβλητον αχρείον και κακής διαθέσεως...
Η λέξη ντάλε είναι αλβανική σημαίνουσα τώρα...

«
1
2
3
4
»