Search

Now showing items 71-74 of 74

Εδώ στη Κέα παλαιά ονομαζόταντανε Ιουλίς. Ήρθαν οι Τούρκοι κ’ εβάλανε φωτιά κ’ εκαιγόντανε τα ελαιόδεντρα έξε μήνες μέχρι που καήκανε όλα και από τότε ωνομάσθηκε Κέα. Τότες ερημώθηκε ο τόπος κ’ εκατοικήσανε εδώ Νεράϊδες. Ύστερα ήρθαν από άλλους τόπους κ’ εκατοικήσανε φερτοί. Εμείς ήρθαμε από διάφορους τόπους. Μια μόνο οικογένεια παλιά έμεινε που λέγεται Χωματιανός. Υπάρχουν ακόμη εδώ από αυτήν την οικογένεια του Χωματιανού και κάθουνται στο Λιβάδι.(στην Κορρησία).

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)

Μια κωπέλλα από τη Χώρα (= πρωτεύουσα της Κέας) έχω ακούσει, πως μια φορά ωνειρεύτηκε χρήματα στον Άγιο Συμεώ. (είναι εκκλησία). Αυτή επήγε κ’ εσκάλισε και τα ηύρε τα είδε που ελάμπανε. Είχε ακούσει πως για να τα κερδίση έπρεπε να τα ματώση. Δεν είχε κανένα πετεινό (=κόκορα) να τόνε σφάξη για να τα ματώση κ’έπιασε μια καρφίτσα κ’ ετσίμπησε το χέρι της κ’ έβγαλε αίμα και το ‘ρριξε πάνω στις λίρες. Σε τρείς μέρες,απόθανε αυτή.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)

Του γέρω Μονοπάρτη τα παιδιά είδανε στον ύπνο, το αγόρι, να πάρη την αδερφή του να πάη στο τάδε μέρος να σκάψη να πάρη χρήματα και να μη φοβηθής , θ’ακούσης πολλά πράματα. Τις κυνηγούσανε με πέτρες και τρομάξανε. Επήρανε τα χρήματα, τα πήγανε στον πατέρα τω, αλλά από το φόβο των ύστερα από λίγο καιρό αποθάνανε και τα δύο παιδιά! Αυτό έγινε πριν από 50 χρόνια.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)

Το φίδι είναι ο ήσκιος του σπιτιού και δεν το σκοτώνομε.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)

«
1
. . .
5
6
7
8