Αναζήτηση

Αποτελέσματα 7481-7488 από 7488

Η ανεράΐδαις κατά την λαϊκήν πρόληψιν, είναι πνεύματα ή αερικά, τα οποία παρουσιάζονται ως γυναίκες και αναμιγνύονται εις πολλά γυναικεία έργα, ίδιως εις την υφαντικήν και την θροφήν των μεταξοσκωλήκων, την οποίαν παντοειδώς βλάπτουν, διότι κλέπτουν τα κουκούλια ή σκοτώνουν τους μεταξοσκώληκας και άλλας ζημίας προκαλούν, ιδίως όταν ούτοι αναιβαίνουν στο κλαρί για να φτιάσουν τα κουκκούλια τους. Κατά την Ανεράϊδων αι χωρικαί γυναίκες αίτινες ειδικώς θρέφουν, μεταχειρίζονται πολλά μέσα και ξόρκια και καλοπιάσματα και της ονομάζουν, Κυράδες, (τας Ευμενίδας των αρχαίων) και παραθέτουν εις τον τόπον της θροφής διάφορα δώρα, ως χρυσαφικά διάφορα (γυναικεία κοσμήματα), ωραία φορέματα, κοντογούνια, χρυσοκέντητα, φέσα με χρυσή φούντα κ.τ.λ. ως φύλακα δε κατασκευάζουν ομοίωμα γυναικός και το τοποθετούν εις το δωμάτιον της θροφής, ως φόβητρον, διότι πολλαίς νεράϊδαις κλέπτουν όλα τα κουκκούλια και τα μεταφέρουν εις τα σπήλαια εις τα οποία κατοικούν. Επίσης όταν πρόκειται να κλαρώσουν τα σκουλήκια, καταβαίνουν εις την παραλίαν και μ’ ένα αυγότσουφλο από μαύρη κόττα παίρνουν θάλασσα από σαράντα κύματα και το βάζουν σε μια μποτύλια και την κρεμάνε ύστερα μέσα στο μέρος όπου είναι η θροφή. Όταν θα πιάση το νερό της θάλασσας δεν πρέπει να μιλήση. Ο λαός τας αράχνας τας οποίας βλέπει εντός σπηλαίων ακατοικήτων, επί βράχων αποτόμων καλεί υφάσματα των Νεράϊδων, Νεραϊδογνέματα. Η Νεράϊδαις στήνουν χορούς και χορεύουν την νύκτα. Οσάκις δε πνέει σφοδρός άνεμος και βουΐζει και σουράνε τα κλαδιά των δένδρων, οι χωρικοί νομίζουν ότι ακούουν τα μουσικά όργανα των Ανεράϊδων που χορεύουν. Όποιος αλαφροΐσκιωτος, ως προείρηται, κατορθώση απάνου στο χόρο να αρπάξη το μαντήλι μιας Νεράϊδας, την κάνει δική του και την έχει υπηρέτριαν και σύζυγον. Εάν όμως κατορθώση αυτή ναν το κλέψη, γυρίζει πάλιν εις τα βράχα και γίνεται αερική. Ως και εν τοις πρόσθεν είρηται, φημίζεται ότι οι πρόγονοι των Μαυρομιχαλαίων ήσαν αλαφροΐσκιωτοι και ένας εξ΄αυτήν επήρε το μαντήλι μιας Νεράϊδας και την είχε του χεργιού του και έκαμε μετ’ αυτής και παιδιά ωραιότατα και δια τούτο οι Μαυρομιχαλαίοι είναι όλοι ωραίοι και ονομάζονται Νεραϊδογεννημένοι. Η Νεράϊδαις θεωρούνται υπό του λαού ως ωραιόταται και δια τούτο πάσα ωραία γυναίκα λέγεται Νεράϊδα. Η περί Νεράϊδων πρόληψης είναι παναρχαία, σύγχρονος σχεδόν των ανθρώπω και δια τούτο άπαντες οι αρχαίοι λαοί την πιστεύουν.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Κατά την λαικήν παράδοσιν και πίστιν, κατά τα δωδεκάημερα, απο τη γέννησι έως τη βάφτιση του Χριστού, οι διάβολοι, ονομαζόμενοι Καλικαντζάροι ή Κατσιμπουχέροι, έχουν την πάσαν εξουσίαν να 'μπαίνουν ουλούθε και να μαγαρίζουν τους τεντζερέδες και ούλα τ'αγγεία του σπιτιού, γιατί κατουράνε μέσα και για τούτο η νοικοκυράδαις τα απιστομίζουν της ημέραις εκείναςλ. Επίσης κατά τα δωδεκάημερα δεν πρέπει να τρώνε ψάργια οι Χριστιανοί, γιατί κατουράνε οι καλικαντζα=άροι μέσ'τη θάλασσα και μόνον όταν αγιάσουν τα νερά των Φώτων με το σταυρό που ρίνουν στη θάλασσα και ύστερα τρώνε ψάργια.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Μια φορά ένας Τούρκος επήγε σ’ ένα ζωγράφο και είδε που είχε ζωγραφισμένον ένα γέροντα Άγιον και δεξιά του και αριστερά του είχε τον άγιον Γεώργιον και Άγιον Δημήτριον καβελαραίους, και τον ερώτησε ποιος είναι αυτός ο γέρος. Ο Ζωγράφος του είπε πως είναι ο Άγιος Νικόλαος. Τότε τον ερώτησε ο Τούρκος, τι τον θέλεις αυτόν το γέρω;» - «Τον θέλω, του είπε ο ζωγράφος, να μου φυλαή το σπίτι μου». Ο Τούρκος του λέει : «Σαν είναι έτσι, φτιάσε μου κ’ εμένα έναν τέτοιον». – Ο ζωγράφος τον έφτιασε και τον ‘πήρε ο Τούρκος και τον έβαλε στο σπίτι του και εξένοιασε από κλέφταις. Του άναβε το καντήλι του τακτικά και του έλεγε να φυλάει το σπίτι. Μετά κάμποσο καιρό, επήγαν τη νύχτα κλέφταις στο σπίτι του και δεν τον άφησαν τίποτα. Άμα εξύπνησε ο Τούρκος και είδε το σπίτι του γδυμένο, λέει του Αγίου Νικολάου : «Πού είχες το νού σου, γέρω; Καλά ετούτοι οι δυό (ο άγιος Γεώργιος και ο άγιος Δημήτριος) είναι νέοικ’ επήγαν να συγυρίσουν τα αλογά τους, άμ’ εσύ τι έκαμες; Φρόντισε, του λέει, να μου εύρυς τα πράγματά μου, γιατί θα σε σκίσω με το τσεκούρι και θα σε κάψω» - Τη νύχτα σηκώνεται ο Άγιος και πηγαίνει και βρίσκει τους κλέφταις και τους λέει : «Να πάτε τα πράγματα του Τούρκου και ναν τα βάλετε στη θέσι τους, γιατί θα σας φανερώσω και θα σας κρεμάσουν. Πράγματι οι κλέφταις, από το φόβο τους, επήγαν τα πράγματα του Τούρκου και τα έβαλαν στη θέσι τους όπως ήσαντε τη νύχτα. Όταν εξύπνησε ο Τούρκος το πρωί και είδε τα πράγματα του όπως τα είχε βαλμένα και δεν του έλλειπε τίποτα, γυρίζει και λέει του Αγίου : «Αφερίμ, γέρω, τώρα θα σου ανάψω πάλιν το καντήλι σου, (διότι μετά την κλοπήν δεν το άναψε) και θα βαφτίστώ κ’ εγώ Χριστιανός, γιατί βλέπω ότι φυλάς καλά» και όντως εβαφτίστηκε ο Τούρκος.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Η Αράχωβα είναι στην κορφή του Αραχωβίτικου βουνού (τελευταίας διακλαδώσεις των Αροανείων Ορών) και η Βελλά στη μέση κι από κεί περνάει ο δρόμος για την Αράχωβα. Το στοιχειό της Αράχωβας ήτανε δυνατότερο και εκυνήγαγε το στοιχειό της Βελλάς. Για να δυναμώσουν οι Βελλαίταις το Στοιχειό τους και αμποδίσουν το Αραχωβίτικο ναν το κυνηγάη ερώτησαν μια μάγισσα και τους είπε : α) Ν απίασουν σαράντα κορίτσα να νέσουν μονοκμερνά γνέμα και μ’αυτό να φτιάσουν μια κλωνά μονοκόμματι που να ζώνη ούλη τη Βελλά τρείς φοραίς. Β) Να φτιάσουν μονοκμερνά ένα αλέτρι μικρό και να ζέξουν σ’αυτό ένα μουσκάρι σαράντα ημερών και να οργώσουν γύρω στο χωργιό ένα αυλάκι ξέβαθο και σ’αυτό το αυλάκι να βάλουν την κλωνά και να τη χώσουνε. Γ) Στο δρόμο που περνάει μέσ’από τη Βελλά για την Αράχωβα να κάψουν τρείς χελώναις αφού πρώτα της βάλουν ανάποδα. Αφού τα εκάμανε όλ’αυτά οι Βελλαίτας και το Στοιχειό της Αράχωβας δεν εμπορούσε να βλάψη το Βελλαίτικο ‘που έμενε πάντα μέσ’απ’ το αυλάκι που ώργωσε το μουσκάρι, απ’ το κακό του έσκασε.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Μια φορά ο Χριστός με τους μαθητάς του επήγαιναν έναν δρόμο κ'εκεί είδανε μπροστά έναν διάβολο που μάλωνε με μια γυναίκα. Ο Χριστός τότες είπε του Πέτρου να πάη να ιδή τι τρέχει και να τους συμβιβάση. Ο Πέτρος επήγε και αφού είδε πως δεν πέρνανε απο συμβιβασμό, αλλά τον έστρωσαν και στης βρίσαις, ετράβηξε την μαχαιράν του και τους έκοψε και των δυονών τα κεφάλια. Αφού εγύρισε και είπε του Χριστού τι έκαμε, ο Χριστός τον εμάλωσε και τον έστειλε να πάη ναν τους κολλήση τα κεφάλια και ναν τους αναστήση. Ο Πέτρος επήγε και έβαλε τα κεφάλια στη θέσι τους, αλλά αντίς να βάλη το κεφάλι του καθενού, έβαλε το κεφάλι του διαβόλου στη γυναίκα και το κεφάλι της γυναίκας στο διάβολο και για τούτο μνοιάζουνε.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Ο Σεληνούς έχει δικό του στοιχειό μια γριά λάμια. Όταν εξεκίνησε την πρώτη φορά το ποτάμι για να πάη στη θάλασσα, επήγαινε μπροστά η γρκά και με μια βέργα στο χέρι το πδήγαγε στον ίσο δρόμο. Όταν έφτασε στον κάμπο του Αιγίου (Βοστίτσας) ένας Αράπης δράκοντας της έκοψε το κεφάλι και για τούτο το ποτάμι, πρίν φτάση στη θάλασσα δεν πάει τον ίσο δρόμο, αλλά σκορπάει εδώ κ'εκεί, όπως θέλη και κάνει μεγάλαις καταστροφαίς εις τα κτήματα και τα γειτονικά χωργιά.!

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Μια φορά ο θεός αποφάσισε να καταιβή στη γή για να ιδή τι γίνεται εδώ κάτου. Και κατά πρώτον επήγε στην Αγγλία και είδε ότι ενώ αλλοιώτικα τους Εγγλέζους, τους ηύρε αλλοιώτικους. Τους ηύρε να μη δουλεύουνε με τα χέργια τους και να περπατούνε με τα πόδια τους αλλά με μηχαναίς και να πηγαίνουν στης δουλειαίς τους με καρότσας και σιδεροδρόμους και δεν είδε πουθενά σαμαράδες. Ύστερα επήγε στη Γερμανία και στις άλλαις χώραις και απο 'κεί έφυγε δυσαρεστημένος, γιατί εκυρίεψε ουλούθε ο Σατανάς και τους έβαλε φύγουνε απ'του θεού τη στράτα και τους εκαταράστηκε να τρώγουνται μεταξύ τους. Στο τέλος επήγε και την Αρβανιτιά και τους ηύρε όπως τους πρωτόφτιασε, χωρίς μηχαναίς και μπιχλιμπίδια και ευχαριστήθηκε και τους ευλόγησε και τους είπε να μένουν όπως είναι κ'εκείνοι τον ακούσανε!

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Κατά τα δωδεκαήμερα δεν πρέπει να μπαίνουν στους μύλους οι σεληνιαζόμενοι, η υστερικαίς γυναίκες που πάσχουν δηλ. από μητρικά, από συχνόν πονοκέφαλο και από άλλα νοσήματα νευρικά, γιατί ο διάβολος κάθεται μέσα ως νοικοκύρης επειδή αυτός εκίνησε πρώτος το μύλο και τον κάνει πολλαίς φοραίς και αλέθει μόνος του χωρίς το μυλωνά.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

«
1
. . .
746
747
748
749

Αναζήτηση

Φίλτρα