Search

Now showing items 1-10 of 16

Αυτός ο Άγιος Σίδερος (εις τον οποίον κάνουν τασίματα σε αρρώστειες) είναι πάνω στο βουνό στο Καρκινάγρι. Κάποιος καπετάνιος εκιντύνεψε στο πέλαγος κ' έταξε στον Άγιο Σίδερο να τον σιδερώση το καΐκι του και στον Άγιο Μιλιανό να του δώση μίλια να φτάση σε στέρια. Μόλις ετάχτηκε επήε ένα ψάρι κ΄έφραξε την τομή του καραβιού κ' εβγήκε ο Καπετάνιος στη στεριά. Όταν έφτασε στην τοποθεσία Τραπάλου, όπου ηύρε νερό, είχε ταχτή να κτίση την εκκλησία. Βρίσκει ένα τσοπάνο και του λέει, που έχει νερό που θέλω να χτίσω τον Άγιον Σιδέρο πάνω. Πήε και του δειξε το μέρος αυτό και έχτισε την εκκλησία πάνω στο νερό και από κάτω τρέχει νερό. Μετά η εκκλησία αυτή κατεστράφηκε. Τελευταία την ξανάχτισαν και την ξανανέωσαν και την έκαμαν μοναστήρι. Τώρα πηγαίνει εκεί πολύς κόσμος είναι πολύ θαυματουργή.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Ένας άλλος απ'εδώ (λένε πως ήτο ο Τέσκος Γεώργιος, τον έφταξα εγώ) [Χωρίον Ραχές] είδε ένα καίκι κ' ήρχετο και πήε να ιδή. Τι καίκι ήτο, πάει δεν είδε καίκι μόνο ένα καρνότσοφλο γεμάτο μερμήγκια. Πιάνει το καρνότσοφλο και το ρίχνει μέσ' στη θάλασσα μαζί με τους μερμήγκους. Ύστερα αυτός ο άνθρωπος έπαθε, ήχασε το φώς του.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Οι Καλιτσαντέροι ερχόντανε απο τη Μύκονο με καρυδότσοφλα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Καλιφτάρι (το) ελέγετο το φάντασμα

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Κάποτες ήρθανε ληστές κ’ εγδυούσανε τα μαγαζιά. Εχτυπούσαν τις καμπάνες ο κόσμος κ’εκατέβηκαν οι χωριανοί στον Εύδηλο για να γλυτώσουν τα μαγαζιά. Οι ληστές όταν τους είδανε εφύγανε κ’ ετρέξανε κ’ εμπήκανε σε βαταγκιά (=βάτος). Όταν ήμπαν μεσ’ στην βαταγκιά ενός έφυγε το μαντήλι κ’ έμεινε απέξω και το είδανε κι έτσι τους πιάσανε

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Μια γριά την εχορεύγανε οι Καλιτσαντέροι και της παίρνανε και τα σύκα απο το σπίτι. Και αυτή τους έλεγε ''Αφήτε να βάλην κ'εγώ στην μπουζού μου''.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Υπήργαν τα στοιχειωμένα σπίτια. Σ'αυτά τα σπίτια, που ενώ δεν κατοικούσε κανείς, άκονε μέσα θόρυβο ή φωνές.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

(Εκκλησία της Παναγίτσας = Ευρίσκεται δίπλα στον δρόμο μεταξύ του συνοικισμού. “Χριστός” και του Άγιου Δημητρίου”). Λένε πως εκεί το μέρος είχε κάποιος για σπιτόσπιτο και έσκαφτε να χτίση σπίτι. Εκεί που 'σκαφτε ευρήκε κόκκαλα ανθρώπον που μυρίζανε. Τα έβαλε στο φυλάκι (σακκί από δέρμα κατσικιού) να τα πάη στην εκκλησία. Στο δρόμο του πάντησε κάποιος άλλος ανθρώπος και του λέει : “Τι είναι που τα σηκώνεις στο φυλάκι και μυρίζουν τόσο ωραία”. Κάτι κόκκαλα, λέει, τα ηύρα κεί που σκαβα”. Το βράδυ βλέπει στον ύπνο του, είδε την Παναγία και του είπε να πάη να χτίση εκκλησία στο μέρος που βρέ τα κόκκαλα. Και την άλλη μέρα έβαλε εργάτες και έχτισε την εκκλησία.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Κάποτε εψοφούσανε τα βόδια στον Κάμπο (χωριό στη Μεσσαριά) και ετάξανε στον Άγιο Χαράλαμπο να κάμουνε αγρυπνία. Η εκκλησία τον είναι πολύ μικρή. Την νύχτα της αγρυπνίας εξώσανε την εκκλησία με κεριά και εσταμάτησε η αρρώστεια των ζώων.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Πριν από εκατό χρόνια ήρθαν κλέφτες να ληστέψουν το μοναστήρι της Αγίας Λεσβίας. Είχε έναν ηγούμενον πολύ άγριο, τον λέγανε Γάρδια. Αυτός τους έπιασε αυτούς, τους επότισε τη νύχτα κρασί και τους μέθυσε κ’ ύστερα έβαλε τους καλογέρους και αυτός και τους εσκότωσε. Ένας τους ξέφυγε, αλλά τον πιάσανε στο δάσος και τον σκοτώσανε

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

«
1
2
»