Search

Now showing items 1-10 of 17

Για το φεγγάρι λέμε πως μια φορά εμάλωσε με τον ήλιο για το ποιός από τους δύο φέγγει πιο κάλα. Ο ήλιος τότε εθύμωσε και επήρε μια χούφτα λάσπη και την έρριξε στα μούτρα του φεγγαριού και το μουτζούρωσε και έτσι φαίνεται το μουτζούρωμα πάνω στο φεγγάρι.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Εάν κανείς ονειρευτή ότι στο τάδε μέρος υπάρχουν λεφτά έχομε ακούσει από τους παππούδες ότι δεν πρέπει να το μαρτυρήση σε κανένα και να πας μεσάνυχτα. Θα πάρης δύο πετεινούς από μια μάννα ή δυο αρνιά από μια μάννα αρσενικά και θα πάς να τα σφάξης στον τόπο που ωνειρεύτηκες για να στάξη αίμα εκεί.Δεν θα μιλήσης. Μετά θα ανοίξης το λάκκο. Εάν δεν κάμης όλα αυτά και ανοίξης το λάκκο με ομιλία ή χωρίς να σφάξης αρνιά ή πετεινούς τότε αντί χρήματα θα βρής φίδι ή καρβουνα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Στο χωριό μας υπάρχει ένα λουλούδι άγριο λουλούδι που ανθίζει τον Απρίλη. Παλαιά όπως λέγανε οι γέροι ήταν άσπρο, ύστερα άρχισε να μαυρίζη σιγά σιγά. Το λουλούδι αυτό μοιάζει σαν γυναίκα με τους μαστούς πρόσωπο και σήμα. Λέγανε οι γέροι πως άμα μαυρίση τελείως τότε η σέβασι και η ντροπή θα χαθή από τον κόσμο. Τώρα έχει μαυρίσει και πραγματικά έχει χαθή η σέβασι.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Όταν σου έρθη στο σπίτι πεταλούδα έρχεται ψυχή από τον πεθαμένο.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Παρουσιάζεται σα σκυλί, σα γάτα. Εάν έχης σκυλί μαζί σου ο διάβολος δεν παρουσιάζεται. Σε ένα μας έλεγαν ότι άμα περπατούσε την νύκτα του παρουσιαζόντανε στο δρόμο και τον εκαβαλλίκευε ο διάβολος και τον ετσιμπούσε και του έλεγε «τσούξ» όπως εβαρούσε αυτός και ομιλούσε στο γαϊδούρι για να περπατή.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Στο χωριό Σαρακηνοί λένε ότι άκουσαν την νύκτα την πανούκλα να φωνάζη με κλάματα “Δεν έχω συντροφιά να με συνοδέψη να πάω στην Κατράντζα (σήμερον λέγεται Πύργοι). Κατόπιν διαλεκτήκαν τρία άτομα, εφόρτωσαν στα ζώα των από λίγο μαλλί τάχα για να το πουλήσουν. Κατόπιν εξεκίνησαν τα μεσάνυκτα και εφώναζαν και οι τρεις γύρω στο χωριό “Άϊdε μπρέ! Ποιος είναι για να πάμε στην Κατράντζα. Ετοιμαστήτε γρήγορα σε μια ώρα φεύγομε”. Εφώναζαν έτσι για ν' ακούση και η Πανούκλα όπως κι έγινε.Επήραν τα ζώα τους κ' επήγαν στον προορισμό των στην Κατράντζα. Επήγε κι αυτή μαζί η Πανούκλα και άρχισε στο χωριό να κάνη τη δουλειά της, δηλαδή να σκοτώνη τον κόσμο.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Ο διάβολος πάει στη γυναίκα την νύκτα που κοιμάται και της κάνει στο σώμα της πατησιές. [=σημάδια πατημάτων]

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Τα φαντάσματα βγαίνουν μόνον τη νύκτα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Το μικρό άμα γεννηθή στις τρεις βραδυές επάνω έρχονται τρεις οδηγές για να πουν την μοίρα του παιδιού πόσον καιρό θα ζήση και τι θα πάθη. Τη βραδυά αυτή η μάννα και η πεθερά της λεχώνας δεν εκοιμήθηκε. Έμεινε σκεπασμένη και παρακολουθούσε να τις ιδή τις Μοίρες και να ακούση τι θα πουν για το μωρό. Η πεθερά άκουε. Λέει η μία Μοίρα: «Το παιδί θα ζήση και θα μεγαλώση και όπως είναι η λειτουργιά (=το πρόσφορο) έτσι ολόκληρη θα είναι και η τύχη του και θα είναι πάντα χορτάτος». Η δεύτερη Μοίρα είπε: «Θα είναι φτωχός.» Η τρίτη είπε: «Όχι, τη μισή λειτουργιά θα έχη» δηλαδή ούτε πλούσιος ούτε φτωχός θα ‘ ναι. Αυτοί που το άκουσαν, η μάννα και η πεθερά είπαν για να ιδούμε αυτό το παιδί τι θα πάθη. Το παιδι εμεγάλωσε ήρθε η ηλικία να παντρευτή κ’ επαντρεύτηκε. Σε δύο χρόνια αρρώστησε η γυναίκα του από ξερό πόνο στο ποδάρι και στο ένα μάτι. Τότε εκατάλαβαν οι δυο γυναίκες τι ήθελαν να πουν οι Μοίρες ότι θα έχη μισή λειτουργιά. Με την αρρώστεια της γυναίκας του έχει μισή ζωή.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Από παλαιά χρόνια δεν υπήρχε εκεί μοναστηράκι. Πριν 50 – 60 χρόνια ένας δικός μας από τον Άγιο Αθανάσιο ονομαζόμενος Μανόλτσης Χρήστος ευρισκότανε εις το Άγιον Όρος. Επήγε ο Άγιος Γεώργιος στο όνειρο του συνέχεια δύο τρείς βραδυές και του είπε να σηκωθή απ’ εκεί να φύγη και να έλθη στο μέρος που είναι τώρα το εκκλησάκι να σκάψη και να βρή την πέτραν του Αγ. Γεωργίου που βρίσκεται τώρα εκεί και είναι σκαλισμένος πάνω ο Άγιος Γεώργιος καβαλλάρης με το κοντάρι στο χέρι και σκότωνει το φίδι. Αυτός αρνήθηκε να υπακούση σε ότι του έλεγε ο Άγιος. Οπότε χωρίς να το καταλάβη ευρέθηκε ένα πρωί στη θέσι που είναι το εκκλησάκι σα μισότρελλος άρρωστος. Εκεί εξαναείδε τον Άγιο στον ύπνο του που του έλεγε να σκάψη. Μόλις έσκαψε και έβγαλε την πέτρα που ήταν η εικόνα του Αγίου έγινε καλά. Ο Άγιος κατόπιν τον υποκίνησε να κτίση το Εκκλήσακι. Αφού άρχισε να σκάβη για να το κτίση, τότες οι κομιτατζήδες επήγαν και τον εμπόδισαν να συνεχίση το σκάψιμον για να κτίση την Εκκλησία και τον εκτύπησαν. Το βράδυ οι κομιτατζήδες που είχαν εκεί κοντά τον κρυψώνα των αποκοιμηθήκαν. Ο Άγιος Γεώργιος επήγε στον ύπνο των και τους καταμαύρισε στο ξύλο, δηλ. τους έδειρε. Οι κομιτατζήδες εξύπνησαν αμέσως. Εκεί ευρέθηκε ένας αγροφύλακας που λεγότανε Δημήτριος Καλέϊγκης. Οι κομιτατζήδες τον έστειλαν εδώ στο χωριό. Επήρε όλα τα κεριά από την Εκκλησία και τους τα επήγε. Αυτοί άναψαν τα κεριά γύρω γύρω στο μέρος που θα γινότανε το εκκλησάκι. Μόλις εξημέρωσε αυτοί οι κομιτατζήδες εμάζεψαν κόσμο από τον Άγιο Αθανάσιο και με τις οδηγίες του Χρήστου Μανόλτση έκτισαν το εκκλησάκι και έμεινε ως ιδιοκτήτης αυτός ο ίδιος ο Μανολίτσης. Μετά παρέλευσιν ενός ή δυο χρόνια εξεκίνησε από την Αρνίσσα ένα κάρρο στο οποίον είχαν ζωστή 4 βόδια. Εσήκωσαν την πέτρα του Αγ. Γεωργίου και την έβαλαν στο κάρρο δια να την μεταφέρουν δήθεν στην Αρνίσσα. Μόλις προχώρησαν μέχρι το σύνορο Αγ. Αθανασίον και Αρνίσσης τα βόδια εσταμάτησαν και το κάρρο έμεινε ακίνητο. Αναγκάστηκαν και εγύρισαν την πέτρα πίσω και την έβαλαν στο μέρος όπου σήμερον βρίσκεται. Από τότε που εκτίστηκε το Εκκλησάκι παρουσιάστηκε εκεί ένα μεγάλο φίδι που επλάγιαζε (εκοιμάτο) δίπλα στην πέτρινη αυτή εικόνα του Αγ. Γεωργίου. Το φίδι αυτό ήταν πολύ μεγάλο, 1 – 2 μέτρων. Ειχε σώμα που ήταν τριχωτός στο κεφάλι και μαυρόχρωμα. Το φίδι αυτό δεν επείραζε τους διαβάτες. Τώρα είναι μερικά χρόνια που εχάθηκε το φίδι. Από τότε που απέθανε ο Μανόλτσης που έκτισε το εκκλησάκι ύστερα από λίγα χρόνια απέθανε και το φίδι. Λένε πως ο Μανόλτσης εκοιμότανε εκεί με το φίδι.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Search

Filters

Όταν σου έρθη στο σπίτι πεταλούδα έρχεται ψυχή από τον πεθαμένο.

Ο διάβολος πάει στη γυναίκα την νύκτα που κοιμάται και της κάνει στο σώμα της πατησιές. [=σημάδια πατημάτων]

Τα φαντάσματα βγαίνουν μόνον τη νύκτα.