Search

Now showing items 1-10 of 28

Οι Στρίγγλες αυτές βγαίνουν και ‘υρνούν αφ’ της Αιάς Αναστασίας 22 του Δεκέμβρη μέχρι τα Φώτα και αυτές είναι στρίγγλες και βγαίνουν τότε γιατί ‘εννήθηκαν την ώρα που ‘εννήθη ο Χριστός.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Στο Σιεροκρέμαρο (βορ.του Χωρ.) 'έν πααίνομε γιατί εσφαντάζοντο παλιά, είχε πολλά κακά οξωποδύτες και γυρίζαν τα σαούνια των, των αθρώπων άμα πααίναν εκεί. Στο Σιεροκρέμαρο λέμε ότι γίνεται αυτό γιατί εκεί πνίγηκε κάποιο παιί.....Μια βολά ένας άλλος πή'ε 'ά περάση απ'εκεί και του παρουιάστησαν τρία παιάκια το 'να ήτο γυμνό, τ'άλλο με τ'άσπρα κ'ένα με τα μαύρα και ήτο πάνω στο στάβλο ύστερα πήαν στο δρόμο και τον εμπόδιζαν (ν)α προχωρήση του φράσσαν το δρόμο, ο άθρωπος άλλαξε δρόμο κι απο εκεί που πή'ε πή'αν κι αυτά τρείς βολές γίνηκε αυτό κ'ύστερα φύ'αν ήτο το παιάκι που πνίγηκε και βγήκε όξω, η ώρα ήτο έντεκα το μεσημέρι.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Μια φορά ένας μελισσουρκός για να χιλιάση τας μέλισσες του επήεν και μετάλαβε κ'ύστερα ένοιξε ένα δυψέλι και έφτυσε μέσα και εγλή(γ)ορα η μέλισσα έκαμε μια εκκλησά κέρενη.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Κάποιος ήτο στην Πόλι αφ’την Πόλι και ήρτε στο νησί και ύστερα πήρε το δρόμο για το χωριό με το φεγγαράκι πήρε το δρόμο της Πάγκαινας (βορ. Του χωρίου), ήτο φεγγαράδα σαν ημέρα. Όταν έφτασε στου Πουπούρου (βορ. Του χωρ.)γλέπει φώς στο χωράφι του συντέκνου του που ‘χε πεθάνει εδώ κ’ένα μήνα αλλά αυτός ‘έν το ‘ξερε γιατί έλλειπε. Φωνάζει ο νεοφερμένος σύντεκνος. Έ κουμπάρο εδώ είσαι. Έ ‘δώ είμαι λέει ο πιθαμένος. Πηαίνει και καθίζουν μαζί πίνουν κουκουζίνα (ούζο)κάθεται λί’ο κ’ύστερα λέει ο νεοφερμένος ο Πολίτης-έλα σύντεκνε ‘α πηαίνωμε για το χωριό-Πήαινε συ κ’εγώ θα ‘ρτω το πρωί. Έρχεται στο χωριό. Πάει στο απίτι του χτύπα την πόρτα του ‘νοίει η γεναίκα του. Καλώς ώρισες άντρα, τι ώρα ήρτες κ’ήρτες νύχτα. Όχι γεναίκα εγώ ερχόμουνα (ε)νωρίς αλλά βρήκα τον τάδε κουμπάρο και έκατσα λίο μαζί του κ’ήπιαμε και λίη κουκουζίνα κ’έπειτα εγώ έφυα και τον άφησα γιατί αυτός θα ‘ρτη το πρωί. Ποιον είπες άντρα, αυτός είναι ποθεμένος εδώ κ’ένα μήνα, μπα άντρα μου τι λές; Κ’ύστερα που ξημέρωσε κάλεσαν τον παπά και τον πήαν στο μέρος εκείνο που έβγαινε και κάναν τρισάγιο και ησύχασε η ψυχή του, που είχε γίνει βαρδάλακκος.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Οι Στρίγγλες βγαίνουσί το βράυ λαο (γ)υρνούσι είναι σαν υπνοβάτες.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Ο Κάης είναι μέσα στο φεγγάρι και γυρίζει γιατί τον έχει ο Θεός μέσα 'κεί βάλει να γυρίζη που το τιμώρησε που σκότωσε τον αερφόν του, άμα είναι καλός καιρός θωρείς τα μάτια το στόμα του όλο το πρόσωπον του.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Όλη τη Νίσυρο την είχε πιάσει πανούκλα και μόνο στο χωριό μας δεν μπορούσε ‘ά μπή γιατί το φύλααν οι Αγιές, τα μοναστηράκια πόχωμε ‘ύρω, ‘ύρω και ‘εν άφηναν την πανούκλα (ν)α μπη μέσα. Ένα πρωΐ, πρωΐ πρωΐ ήρτε η Πανούκλα μια μαυροφορεμένη ασχημομούρα και αδύνατη πολύ κοκκαλιάρα κ(αι) επήε να ‘μπη απ’ την πολύ μεριά της Αγιάς Δύναμης, μόλις πήε ‘ά μπη μέσα λέει της η Αγιά Δύναμι: Που πάς εσύ μέσα στο σπίτι μου; - Πάω μέσα απάντησε εκείνη μέσα στο χωριό πόχω δουλειά. – Καμμιά δουλειά (δ)εν έχεις της απάντησε η Αγιά Δύναμη εγώ είμαι εδώ και (δ)εν μπορείς ‘ά πας πουθενά. Έφυε η πανούκλα κ(αι) επήε απ’ άλλη μεριά τα ίδια παντού. Εκάετο λοιπόν απ’ όξω αφ’ το χωριό και ‘έν μπορούσε (ν)α μπη μέσα κ’ έκλαιε ‘πά σε μια κουκούλα (μεάλη πέτρα) και έγλεπε πως μπορούσε ‘ά μπη στο χωριό. Μια μέρα κάποιος παλιάθρωπος πή’ε και μόλωσε (έκαμε κακιά πράξι) το Σταυρό (βορ. Εκκλησάκι) και θύμωσε ο σταυρός και (δ)εν φύλαε μόνο κάθετο χολιασμένος για το κακό που έ(γ)ινε και τότε η πανούκλα βρήκε ευκαιρία και μπήκε κάτω αφ’ την κοιλιά ενός γαδάρου κ’ ήμπε μέσα στο χωριό.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Ένας ψαράς ήτο αφ' τον Εμπορειό και μια μέρα συνεννοήθηκε μ' έναν άλλον 'ά πα' να ψαρέψουν μπιζόβολο αυτοί οι δυο ήσαν σύντεκνοι και αφ' την ώρα που 'χασι πη πήε πιο μπροστά ο οξωποδύτης και τον πήρε μαζί του για το ψάρεμα, ύστερα πή'ε ο πραγματικός σύντεκνος και (δ)εν ηύρε κα'ένα. Πή'ε λοιπόν ο ψαράς με τον οξωποδύτη μαζί έβγαλε ο ψαράς τα ψάρια ετρώεν τα ο οξωποδύτης συνέχεια αυτό γινόταν τότε ο ψαράς κατάλαβε πως ήτο οξωποδύτης και εθώρε πως ήτο δυνατό 'α τον κάμη 'α φύη. Πάει κοντά σ' ένα πη'άδι και έρριξε τον οξωποδύτη άξαφνα μέσα κ' έρριξε κι ά'ό πάνω του το μπιζόβολο κ' έμεινε εκεί ο οξωποδύτης κ' έσκασε γιατί 'εν μπορούσε (ν)α βγη επειδή το μπιζόβολο είναι όλο σταυρούς κ' έτσι έσκασε.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Στο Σιεροκρέμαρο (βορ.του Χωρ.) 'έν πααίνομε γιατί εσφαντάζοντο παλιά, είχε πολλά κακά οξωποδύτες και γυρίζαν τα σαούνια των, των αθρώπων άμα πααίναν εκεί. Στο Σιεροκρέμαρο λέμε ότι γίνεται αυτό γιατί εκεί πνίγηκε κάποιο παιί. Μια βολά ένας πή'ε 'ά περάση απ'εκεί και του φανερώθησαν τρείς κοπέλλες με τ' άσπρα που κονταίναν και μακραίναν και τον μποδίζαν 'ά προχωρήση.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Άμα κοιμώμαστε και μας πατάει κάτι απάνω μας, πά' στο στήθος μας και 'έν μπορούμε 'α πάρωμε ανάσα λέμε μας πάτησε ο βραχνάς, άμα μας πατήση προσπαθούμε (ν)α μιλήσωμε αλλά 'έν μπορούμε είναι σα σκιά μερικές βολές είναι και σα σκύλος και σα βάρος κ' έρχεται και κάθεται πά' στο στήθος μας.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Search

Filters

Οι Στρίγγλες βγαίνουσί το βράυ λαο (γ)υρνούσι είναι σαν υπνοβάτες.