• Ελληνικά
    • English
  • Ελληνικά 
    • Ελληνικά
    • English
  • Σύνδεση
Αναζήτηση 
  •   Αρχική σελίδα
  • Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας
  • Αναζήτηση
  •   Αρχική σελίδα
  • Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας
  • Αναζήτηση
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

Αναζήτηση

Προβολή προηγμένων φίλτρωνΑπόκρυψη προηγμένων φίλτρων

Φίλτρα

Χρησιμοποιείστε φίλτρα για να περιορίσετε τα αποτελέσματα αναζήτησης.

Αποτελέσματα 1-10 από 50

  • Επιλογές Ταξινόμησης:
  • Συνάφεια
  • Τίτλος Αυξ.
  • Τίτλος Φθιν.
  • Ημερ. Υποβολής Αυξ.
  • Ημερ. Υποβολής Φθιν.
  • Αποτελέσματα ανά σελίδα:
  • 5
  • 10
  • 20
  • 40
  • 60
  • 80
  • 100
Thumbnail

Όμοιος τον όμοιο κι η κοπριά τα λάχανα 

Κορακίτης, Δ. (1920)
Όμοιος ομοιώ αει πελάζει...
Thumbnail

Το σκοινί το βάνεις μονό και δέ σώνει και το βάνεις διπλό και περισσεύγει 

Κορακίτης, Δ. (1920)
Δηλαδή θέλεις να κάμης κάτι τι και βαργειέσαι το κάνεις μισό, ημιτελές, κατόπιν όμως χαλά και αναγκάζεσαι να το ξανακάμης γερό...
Thumbnail

Ατταλειώτισσα λέγεται διότι το εικόνισμα ήλθε από την Αττάλειαν. Ο μύθος είναι ο εξής : Ένας καλόγηρος έμενε πλησίον ενός σπηλαίου, ευρισκομένου εις την περιφέρειαν του χωριου Εγχάρες. Πλησίον του σπηλαίου αυτού είχε κτισθεί και ένα μοναστηράκι όπου έμενε ο καλόγερος. Κάθε μέρα λοιπόν πήγαινε ο καλόγερος και ήναφτε το καντήλι του σπηλαίου. Σημειωτέον οτι το σπήλαιο αυτό είναι και εκκλησία, ονομαζομένη “η Γέννησις του Χριστού”, διότι τάχα εκεί εγεννήθ' ο Χριστός. Το εικόνισμα “Γέννηση” εύρον εκεί και εκ τούτου ωνομάσθη “Γέννηση”. Όταν πεινούσε ο καλόγερος, επήγαινε στο χωριό των Εγκαρών, που έκειτο απεναντί του, σε ένα ύψωμα κτισμένο και ζητούσε ψωμί και άλλα τίνα και έτρωγε. Αλλά οι κάτοικοι του χωριού ενόμισαν οτι ο καλόγερος τους εξαπατούσε και οτι αυτός επήγαινε για τις γυναίκες των, όταν αυτοί έλειπαν στην εργασία των και για να τον καταστρέψουν επήγαν επάνω στο μοναστήρι του και τουπαν οτι εχθροί ήρθαν να τους χαλάσουν και μόνον να μπή μέσα σ' ένα βαρέλι να τον κρύψουν, γιατί θα τον χαλάσουν κι αυτόν μαζί μ' αυτούς. Τον έβαλαν λοιπόν εις το βαρέλι να τον φυλάξουν και τον σκέπασαν από πάνωβ σαν ρέγγες με ξύλα καρφωτά. 'Επειτα τούδωκαν και κατρακύλησε κατά το γκρεμνό και έπεσε μέσα στο ποτάμι που έτρεχε από κάτω και έλυωσε από την κατρακύλα. Αυτά όμως όλα έπραξαν κατά του καλογέρου αδίχως, γιατί ο καλόγερος ήταν αθώος. Έγινε λοιπόν μια πλημμύρα αμέσως κι εγκρεμνίσε όλα τα σπίτια του ψωριού, το δε βαρέλι το πήρε η πλημμύρα και το έφερε στον Αμίτη (περιθαλάσσιον Εγκάρων). Το σώμα του λοιπόν έγινε φίδι και δεν άφηνε κανένα να περάση από κεί χάμω, γιατί όποιος περνούσε, τον έτρωγε. Έγινε λοιπόν φοβερό ζήτημα στον κόσμον και τέλος μια βασιλοπούλα απο την Αττάλειαν μαζώνει στρατό και έρχεται στην Νάξον για να σκοτώση το φίδι αυτό, αλλα κανένας από τους στρατιώτες δεν ημπορούσε να το σκοτώση. Τέλος ζητά και η βασιλοπούλα ένα όπλο για να προβολήση κι αυτή όπου κατώρθωσε να το σκοτώση κι αφού το σκότωσε, έπεσε χάμω ένα μικρό εικονισματάκι που είχε μέσα στο στήθος της, το οποίον έιχε φέρει από την Αττάλειαν. Έπεσε τότε όλός ο στρατός να το σηκώση αλλά δεν εσηκώνετο κι αναγκάστηκαν να κτίσουν εκεί εκκλησίαν. Το δε χωριό που ησέβησε κατεστράφη τελείως, σώζονται σήμερον ακόμη τα ερειπιά του. Κατ' άλλην ,αρτυρία δεν κατέστρεψαβ τον καλόγερο οι κάτοικοι του χωριού, αλλά μόνος του, για να μη συλληφθή υπό των εχθρών εισήλθε μέσα εις μιαν οπήν, η οποία άρχεται από το κέντρον του σπηλαίου καθέτως και καταλήγει εις τους πρόποδας του όρους όπου διέρχεται ο ποταμός και έγινεν άφαντος. 

Κορακίτης, Δ. (1920)
Thumbnail

Άη Σπυρίδωνα επααίνενε και του παdηξένε ένας φτωχός και τούπενε : “Άη Σπυρίδωνα, επήα στου πλούσιου, του γύρεψα γέννημα να πάω στο μύλο ν' αλέσω να φάν τα παιδιά μου και δε μουδωκένε. Τούπα, σα μου λάχουν τα λεφρτά θα σου τα φέρω, λέει του, δε σου δώνω”. Είπε dου ο Άη Σπυρίδωνας : “Πάαινε κι έννοια σου!” Σαν επάαινένε ο φτωχός ερρσούδιενε και ηλεένε : Καλέ Προφήτη μου Ηλία και Άη Σπυρίδωνα μου, καλέ δε με λυπάσαι; Όdον επάαινενε ο φτωχός είδενε ο Άη Σπυρίδωνας το λαφιάτη (όφιν) και τον έπιασενε στο χέρι του και γινηκένε χρυσό βραχιόλι. Εφωνάξενε του φτωχού : Έλα δώ, φτωχέ κοdά μου” Βγάνει το βραχιόλι και του το δώνει. Λέι του “Να, και πάαινε στου πλούσιου και όσο θές έπαρε γέννημα” (κριθάρι). Ο πλούσιος τούπενε : “Πάρε όσο θές”. Επήαινε ο φτωχός κι ηπήρενε. Σα dου λάχανε λεφτά του φτωχού επήαινε στου πλούσιου και του 'πενε : “Να τα λεφτά που κάνει το γέννημα σου και δώσε μου το αμανάτι (αντίτιμον, δηλ. Το βραχιόλι) που σούδωκα να το πάω τ' Άη Σπυρίδωνα. - Παιδί μου, εχαθήκενε, δε dο βρίσκω.” Αυτός ο καμένος εστραφηκένε στον Άη Σπυρίδωνα και τουπενε.” Καλέ δε με λυπάσαι, Προφήτη μου Ηλία και άη Σπυρίδωνά μου, απ' τη Κεφαλλονιά; Ο πλούσιος ήνοιξενε τη gασέλα dου που τύχενε κρυμμένο για να το κρύψη πιο καλά κι είδενε το λαφιάτη που πορπατούσε μέσα. Αυτός ετρόμαξενε, την εσφαλισένε κι' έγινηκένε πάλι βραχιόλι. Του το ξαναζητά και του το 'δώκενε ο πλούσιος. Ο φτωχός επήενε στον Άη Σπυρίδωνα και του 'πενε ο Άη Σπυρίδωνας : “Πάαινε, πες του νάρθη εδώ.” Επήαινε ο πλούσιος στον Άη Σπυρίδωνα κι' είδενε εbρός του το λαφιάτη κι' άμα τον επιασένε ο Άη Σπυρίδωνας, εγίνηκενε πάλι βραχιόλι. 

Κορακίτης, Δ. (1920)
Thumbnail

Η Σάρα και η Μάρα και μια στραβή σομάρα 

Κορακίτης, Δ. (1920)
Μέσ' στα όλα, εκείνος που δε δίνει σημασία για κανένα...
Π.χ. Εσύ πεdάρα δε δώνεις για κανένα, η Σάρα και η Μάρα και μια στραβή σομάρα...
Thumbnail

Κάθε πέρυσι και καλύτερα 

Κορακίτης, Δ. (1920)
Δηλαδή και ως προς τας βροχάς και ευτυχίας και ως προς την εν γένει κατάστασιν των ανθρωπίνων πραγμάτων, πολιτείας κτλ. Δηλαδή όσο πηγαίνωμεν, τόσο και χειρότερα θα έχωμεν...
Thumbnail

Και συ κακό χειρόβολο (ή χερόβολο) και 'γω κακό δεμάτι 

Κορακίτης, Δ. (1920)
Συνώνυμο του: Όπως μου καλαναρχάς θα ψάλω. Δηλαδή αν είσαι συ στραβόξυλο γίνομαι γω πιο στραβόλυλο
Thumbnail

Όγοιος κάτση καλά και δε gάτση και κακά του κακού δε dου θυμάται 

Κορακίτης, Δ. (1920)
Thumbnail

Ο παπάς και το ραβδί σου 

Κορακίτης, Δ. (1920)
Εις το χφ. αντί του έχει σου...
|Ερμηνεία: Εσύ σκέπτεσαι τον εαυτό σου και τίποτε άλλο. Αυτό Λέγεται για ένα άνθρωπον όσστις δεν έχει κανένα στη κεφαλήν του, όπως π.χ. Οι νέοι οίτινες δεν έχουν νυμφευθεί και τρώνε, πίνουν διασκεδάζουνε και δεν σκέπτουνται ούτε φαμελιά ούτε τίποτε...
Thumbnail

Όγοιος έχει τα γένεια έχει και τα χτένια 

Κορακίτης, Δ. (1920)
Όποιος έχει κάτι πρέπει να έχη και τα αναγκαιούντα προς αυτό δια να το χρησιμοποιήση π.χ. Εκείνος πόχει καπνό στη τζέπη του, πρέπει να έχη και τα σπίρτα για ν' ανάβγη...
  • «
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • . . .
  • 5
  • »

Πλοήγηση

Όλο το ΑποθετήριοΑρχείο & ΣυλλογέςΤόπος καταγραφήςΧρόνος καταγραφήςΣυλλογείςΛήμμαΚατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)Ευρετήριο πηγώνΚείμεναΑυτό το ΑρχείοΤόπος καταγραφήςΧρόνος καταγραφήςΣυλλογείςΛήμμαΚατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)Ευρετήριο πηγώνΚείμενα

Ο λογαριασμός μου

Σύνδεση

Περιήγηση ανά

ΤύποςΠαροιμίες (46)Παραδόσεις (4)ΣυλλογέαςΚορακίτης, Δ. (50)Τόπος καταγραφής
Νάξος, Γαλανάδες (50)
Χρόνος καταγραφής1920 (50)
Επικοινωνήστε μαζί μας | Αποστολή σχολίων
Κέντρον Λαογραφίας E-Mail: keel@academyofathens.gr
Δημιουργία/Σχεδιασμός ELiDOC
Λογισμικό DSpace Copyright © 2015  Duraspace


Το Έργο «Εθνικό δίκτυο ψηφιακής τεκμηρίωσης της άυλης και υλικής πολιτιστικής κληρονομιάς» στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ψηφιακή Σύγκλιση» του ΕΣΠΑ 2007-2013, συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από εθνικούς πόρους.