Search

Now showing items 1-10 of 2547

Ήλθε στο νυν και αεί

Νεστορίδης, Κ.

Ερμηνεία: Επί των πνεόντων τα λοίσθια

Παρά τα Ηπειρομακεδονικά σύνορα, υπεράνω της μεγάλης βλαχικής κωμοπόλεως Σαμαρίνης, υψούται η δασώδης κορυφή του Λύγγου, ήτιε διέσωσε το αρχαίον αυτής όνομα υπό το νεώτερον Σμόλυγγος και ής το ακρότατον σημείον είναι φαλακρόν. Εκεί επί της φαλάκρας ευρίσκεται η πρώτη των λιμνών τούτων της Πίνδου, εν μέσω ομαλού εδάφους, έχουσα περιφέρειαν 320 βημάτων και σχήμα εντελώς κυκλικόν. Το βάθος αυτής δεν εγένετο δυνατόν μέχρι σήμερον να καταμετρηθή ως και των άλλων δύο επίσης, ένεκα δε του μεγάλου βάθους το χρώμα του ύδατος της φαίνεται υποπράσινον, εμπνέον φρίκην και ανατριχίασιν. Τρέφει δε βατράχους και ιχθύς μεγάλους μέλανας και δυσειδείς. Αλλ’ εν γαλήνη πλήρη είναι ορατοί εις τον πυθμένα αυτής προς τας όχθας λίθοι λευκοί ογκώδεις, περί ών διηγούνται οι περί αυτήν βιούντες κατά το θέρος βλαχοποιμένες, ότι ο Δράκος της λίμνης ταύτης ήλθε ποτέ εις μονομαχίαν μετά του Δράκοντος της Λίμνης Τύμφης, απέναντι του Σμολύγγου κειμένης και χωριζομένης απ’αυτού υπό του ποταμού Αώου. Βουβούσα νύν λεγομένου εκείσε. Και ότι ούτος μέν ελιθοβόλει εκείνον εκσφενδονίζων λίθους παμμεγίστους, οίτινες είναι οι και νύν εν τω βάθει της λίμνης ορώμενοι, ενώ ουδόλως περί αυτήν φαίνονται βράχοι, αλλ’έδαφος ομαλόν, ως είρηται και δάσος κάτω αδιέξοδον και παρθένον ο δε Δράκος της Λίμνης του Σμόλυγγου έριπτε κατά τούτου ολοκλήρους κορμούς πελωρίων δένδρων, οίτινες διακρίνονται ακόμη εν τω πυθμένι της λίμνης της Τύμφης, ενώ πέριξ δεν υπάρχουσι δάση, αλλά βράχοι υψηλοί και απότομοι.

Κρυστάλλης, Κώστας (1948)

Τι κης και κης; Και τσαπερδούλα νασαι, τον παρά μ' έδωκα, θα σε φάω θέλω

Νεστορίδης, Κ.

Ερμηνεία: Ότι έπαθεν, ως λέγεται, ο νυν Λάκων, Μανιάτης, έπαθε παρόμοιον τι και αρχαίος τις συμπολίτης του κατά τον Αθήναιον (Γ, 41) “ος ουκ ειδώς την χρήσιν των εχίνων, αλλ' ουΔε προσεχοντα τους συνδεπνούσε πως ζυαλίσκουσιν. Συνοδεύεται από κείμενο......

Για τ' εμέν σ' σην Πόλιν κάμουν και σογ Γαλατάν εγλίζουν

Άγνωστος συλλογέας

Ερμηνεία: Επι των αεί αργών...

Τα δανεικά κάνουν σκλάβους τους ανθρώπους

Δημητρακόπουλος, Νικόλαος Π.

Η παροιμία ίσως είναι λείψανον της παρωχημένης έννοιας του δανείου, καθ' ήν ο δανειζόμενος μη αποδίδων εγκαίρως το δάνειον, επεδικάζετο ως δούλος εις τον δανειστήν • αλλ' η νυν χρήσις αυτής συμβολίζει ζωηρώς την σπουδαίαν και πολλαπλήν του οφειλέτου...