Search

Now showing items 1-8 of 8

Ο Διενής εστάθηκε πάνω στα Γεράνια (1) τζ’ έρριψε μιαν πέτραν τζ’ έππεσεν 200 σκάλες μακρυά. Η πέτρα αυτή λέγεται «πέτρα της Λεπρής» τζ’ είναι πάνω κάτω μια σκάλα μεγάλη». [Γεράνια= Τοποθεσία του χωριού Πενταλιά]

Φιλίππου, Λοΐζος (1941)

Η Αγία Κατερίνα κατοικούσε στη Φυτέφκειαν (1). Ο Διενής την αγάπησε και ζήτησε να την παντρευτή. Τζείνη του είπεν. «Αν μου φέρεις το νερό θα σε παντρευτώ». Ο Διενής έκαμεν αυλάτζιν τζ’ έφερεν το νερόν τζ’ ως την σήμερον λαλούν το «αυλάτζιν του Διενή». Μα η Αγία Κατερίνα του γέλασε τζ’ εν τον επήρεν». Η ομοιότητα της παράδοσης αυτής με την πρώτην είναι φανερή.[Φυτέφκειαν= Τσιφλίκι κοντά στο χωριό που ανήκε στο Μοναστήρι Σινά και τώρα σε ιδιώτες]

Φιλίππου, Λοΐζος (1941)

«Στο Ραντίδι ο Διενής έπαιζε λιγγρίν (1) τζ’ ως την σήμερον βρίσκεται το λιγγρίν του μια πέτρα ανάμεσα των Καψαλιών και του Λάκκου του Φράγκου (2)». [Λιγγρί= είδος παιδιάς γνωστή στην Πελοπόννησο με το όνομα κλίτσιγκας, Λάκκος του Φράγκου= Τοποθεσία της δασώδους και ακατοίκητης περιοχής του Ραντιδιού]

Φιλίππου, Λοΐζος (1941)

Στην τοποθεσία «Κάμπος» στη Λυσό βρίσκεται η παδκιά του Διενή τζ’ εις την τοποθεσίαν «Χάρτζι» μια μεγάλη πέτρα πώριξεν από την τοποθεσίαν «Προσευκήν» τζαί σκότωσε μιαν βόςhαιναν που εσύμπαλλεν του χαρτζιού της έβαζε ξύλα στη φωτιά που έκαιε κάτω από ένα λέβητα.

Φιλίππου, Λοΐζος (1941)

Μέσα στον κόλπον της Χρυσοχούς και κοντά στο τσιφλίκι «Δκυό ποταμοί» σώζεται το νησί του Διενή. Η σχετική παράδοση είναι η ακόλουθη. Ο Διενής αγάπησε την Ρήαινα που είshε τον πύρκον της κοντά στους Δκυό ποταμούς (1) τζ’ ήθελε να την πάρη για γυναίκα του. Η Ρήαινα του γέλασε τζαι μπήκε μέσα σε μιαν βάρκαν να φύει που την Κύπρον. Τότες ο Διενής εθύμωσε τζαί της έρριψεν μιαν πέτραν πώμεινε μέσα εις την θάλασσαν τζαί λαλούν την ως την σήμερον «νησί του Διενή». Η ονομασία του νησιού του κόλπου της Χρυσοχούς από τον Διγενή μας θυμίζει τις βραχονησίδες «των Κυκλώπων» κοντά στην Σικελία που η Λατινική μυθολογία τις ωνόμασε από τους Κύκλωπας που κατοικούσανε στην Αίτνα. [Δκυό ποταμούς= πάνω στη χερσόνησο Ακαμαντίδα δείχνεται ως σήμερα ο ερειπωμένος πύργος της Ρήγαινας]

Φιλίππου, Λοΐζος (1941)

Ο Διενής έβαλεν που βούρου (1) την Ρήγαιναν στην Τηλλυρκά τζ’ επετάχτην έναν άππηον (2) που τον Πωμόν τζαι βρέθηκεν στην Αργάκαν (3) τζαί το μέρος που πάτησε το πόδι του έμεινεν η παδκιά του που λέεται «παδκιά» του Διενή ως την σήμερον.» [βούρου= καταδίωκε, άππηον= πήδημα, Αργάκαν= Χωριό του διαμερίσματος Χρυσοχούς που απέχει του Πωμού 5 μίλια Αγγλικά]

Φιλίππου, Λοΐζος (1941)

Μιαν φοράν ο Διενής ήταν στα Βρέτσια(1) τζ’ είδεν την Ρήαινα ποτζείθε (2) του ποταμού Ξερού στη μερκάν της Σαλαμιούς (3). Ο Διενής ετζυνηούσε την (4) Ρήαινα γιατί εγέλασέν του τζ’ εν τον έπαιρνε για άντρα της. Έπκιασε τότες μιαν μεγάλην πέτραν τζ’ έρριξεν της την (5). Η πέτρα έππεσε κοντά στον ποταμόν που επαίζασιν δκυό λαούδκια (6) τζ’ εχώρισέν τα. Γι’ αυτό εβγάλαν το μέρος «Λαούδκια». Η πέτρα των λαουδκιών, που σύμφωνα με την ανωτέρω παράδοση έρριψεν ο Διγενής, βρίσκεται στην περιοχή του χωριού Γαλαταριάς και είναι ογκόλιθος κοντά στον ποταμό Ξερόν και στο μικρό συνοικισμό των Λαουδκιών. [Βρέτσια= Τούρκικο χωριό κοντά στη Χρυσορραϊτισσα, ποτζείθε= Πέραν, Σαλαμιούς= χωριό του διαμερίσματος Κελοκεδάρων, ετζυνηούσε= εκυνηγούσε, τζ’ έρριψεν = της την έρριψε, λαούδκια= λαγουδάκια]

Φιλίππου, Λοΐζος (1941)

Πάνω στην «γυαλόπετραν» (1) κοντά στον «Μαύρον Κόλυμπον» (2) ο Διενής έκατσεν τζ’ έφαεν. Άμα εσηκώστηκεν επάτησε με το ένα του πόδι πάνω στην γυαλόπετρα τζ’ έμεινεν ως την σήμερον η παδκιά του. Με το άλλο του πόδι πάτησε πάνω στην εκκλησία του Αϊ Γιωρκού δυο Εγγλέζικα μίλια πιο μακρυά τζ’ η εκκλησία εχάλασεν. Άμα στάθηκεν έτσι έςhυψε κάτω στον ποταμόν Τζαιρονίτην τζ’ ήπκιεν νερόν τζαί σταμάτησεν ο ποταμός. Γι’ αυτό ως την σήμερον λαλούσι το μέρος του ποταμού «Σταλούραν». Παρόμοια παράδοση διασώθηκε στη Μεσαρά της Κρήτης. Κι εκεί σώζεται ένα βαθούλωμα μεγάλο πάνω στο βράχο, η παδκιά του. Κ’ εκεί πατούσε σε δυό βουνά αντικρυνά κι έσκυψε τζ’ έπινε νερό από το ποτάμι πώτρεχε κάτω από τα σκέλια του. Η παράδοση της Κρήτης προσθέτει πως με τα γένεια του έφραζε το ποτάμι και ξεχείλιζε ή πλημμυρούσε τον κάμπο της Μεσσαράς. [γυαλόπετραν= υδρομιγούς γύψου, Μαύρον Κόλυμπον= Ποτάμι της Κοίλης].

Φιλίππου, Λοΐζος (1941)