Αναζήτηση
Αποτελέσματα 151-160 από 278
Το γλυκύν η γλώσσα εβγάλ' τ' οφίδ' ασ' σο τρυπίν
(1939)
Η γλυκειά γλώσσα κ' οι καλοί τρόποι αφοπλίζουν και τους πιο κακούς και φέρνουν αγαθή μεταβολή στις σχέσεις μεταξύ τους...
Άμον αγρόμηλον κοκκύμελον
(1939)
Σαν άγριο κορόμηλο. Πολύ νέα, όμορφη και ροδαλή, μα ιδιότροπη και στρυφνή...
Ο Θεός εποίκεν τον άνθρωπον κ' εκλώστεν εφογώθεν ατόν!
(1939)
Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο κ' έπειτα γύρισε και τον εφοβήθηκε! Λέγεται με θαυμασμό για κάθε νέα ανέλπιστη εφεύρεση κι ανακάλυψη της επιστήμη. Ανάλογο με το Πολλάτα δεινά και ουδέν του ανθρώπου δεινότερον...
Τον οκνέαν έστειλαν ατον ΄ς σα ξύλα κ΄ εφορτώθεν τη μεσάν
(1931)
Τον έστειλαν τον οκνηρό 'ς τα ξύλα και φορτώθηκε το δάσος...
Παραλλαγή: Τον έστειλαν τον οκνηρό 'ς τα ξύλα κ΄ εχάλασε τ΄ ορμάν΄, το δάσος, έστειλαν ατον 'ς σ' ορμάν 'κ' εφορτώθεν και το ραχίν, το βουνό, έστειλαν ατον 'ς σο κότ' και 'το φέσι Μ' έναν κότ' παίρ' είπε', τον έστειλαν να φέρη το μόδιο κ' εκείνος...
Παραλλαγή: Τον έστειλαν τον οκνηρό 'ς τα ξύλα κ΄ εχάλασε τ΄ ορμάν΄, το δάσος, έστειλαν ατον 'ς σ' ορμάν 'κ' εφορτώθεν και το ραχίν, το βουνό, έστειλαν ατον 'ς σο κότ' και 'το φέσι Μ' έναν κότ' παίρ' είπε', τον έστειλαν να φέρη το μόδιο κ' εκείνος...
Εγώ νύχτα μερ' δαβαίνω, εσύ ολημέρα 'κ' επορείς να δαβαίντς
(1939)
Εκεί που περνάω εγώ νύχτα εσύ το μεσημέρι δεν μπορείς να περάσεις. Λέγεται εγωϊστικά από κείνους, που θέλουν να κάνουν τον παληκαρά και τον άφοβο και να επιδείξουν ανωτερότητα σε ευψυχία απ' εκείνον στον οποίον απευθύνονται. Η μεταφορική σημασία της...
Ενεννήντ' εννέα κι' άλλ' έναν εκατόν
(1939)
Λέγεται μέ κάποια αποφασιστική χειρονομία γιά νέα θυσία στήν οποία υποβάλλεται κανείς ύστερα από πολλές άλλες, ή καί συγαταβατικά γιά ανοχή καί συγχώρηση καινούριου λάθους ή σφάλματος ή στραπάτσου ανοικονόμητου ανθρώπου. Η μεταφορά είναι παρμένη από...
Χέλπετ έναν ημέραν ο ήλιον κρούει σ' εμέτερα τα λαζούδα κιάν πα
(1939)
Θα δώσει, βέβαια, ο Θεός μια μέρα ο ήλιος να ιδεί και τα δικά μας τα καλαμπόκια, Θα φέξει, βέβαια, ο Θεός και για μας τους φτωχούς μια καλή μέρα. Θάρθει και μας η σειρά μας...
Τον άρκον (ή τον λύκον) ετραβαγγέλιζαν – ατον κ' εκείνος ερώνανεν: τη ποπά τα πρόγατα μερ' κές επήγαν
(1939)
Λέγεται ειρωνικά για αμετανόητους και αδιόρθωτους που ενώ τους συμβουλεύουν και τους νουθετούν οι διαθέσεις τους όμως δείχνουν ότι επιμένουν στα ελαττώματά τους...
Τα λώμματα τ' ετίμεσαν, ο κύρ' κ' η μάννα κ' ετίμεσαν
(1939)
Την τιμή που δώσαν τα ρούχα, δεν την έδωσαν ούτε οι γονιοί...
Για την επίδραση που έχει η καλή ενδυμασία και γενικά η εξωτερική παράσταση κ' εμφάνιση στην εντύπωση που σχματίζεται για ένα άτομο...
Κοντά στο απόφθεγμα αυτό συνήθιζαν να λένε και το εξής: Όσον τον Θεμιστοκλήν γράμματα εξέρω, έλεγεν τη Σουτσμέζ ο Πέτρον, άμα τα λώμματα τρών το σκατόν...
Για την επίδραση που έχει η καλή ενδυμασία και γενικά η εξωτερική παράσταση κ' εμφάνιση στην εντύπωση που σχματίζεται για ένα άτομο...
Κοντά στο απόφθεγμα αυτό συνήθιζαν να λένε και το εξής: Όσον τον Θεμιστοκλήν γράμματα εξέρω, έλεγεν τη Σουτσμέζ ο Πέτρον, άμα τα λώμματα τρών το σκατόν...
Έδεσαν το ταούλ' σην ράχαν – ατ, κι' ατοίν κρούνε τα κοπάλα
(1939)
Δεσανε στη ράχη του το τύμπανο, κι' αυτοί χτυπουν με τους κόπανους...
Χρησιμοποιείται σε περίπτωση που φορτώνουν οι έξυπνοι τις ευθύνες μιας πράξης σε άλλον απλοϊκό κι' ύστερα κάθονται και τον ειρωνεύονται και τον κατηγορούν ακόμα...
Χρησιμοποιείται σε περίπτωση που φορτώνουν οι έξυπνοι τις ευθύνες μιας πράξης σε άλλον απλοϊκό κι' ύστερα κάθονται και τον ειρωνεύονται και τον κατηγορούν ακόμα...