Αναζήτηση
Αποτελέσματα 21-29 από 29
Dη ξέρου σα να d' γέννσα
(1930)
Την γνωρίζω τόσον καλά, όπως, εάν την είχα γεννήσει εγώ και αναθρέψει...
Λέγεται υπό των γυναικών περί προσώπων, των οποίων τον χαρακτήρα καλώς γνωρίζουν...
Λέγεται υπό των γυναικών περί προσώπων, των οποίων τον χαρακτήρα καλώς γνωρίζουν...
Dου μεθυσμένου είδι η λουλός κι' dου φουβήθ΄κι
(1930)
Δηλαδή ο μεθυσμένος γίνεται τόσον παράφρων, ώστε να τον φοβείται και ίδιος ο τρελλός...
Ούλα διουρθών' dιν, μόν' τη σπανού τα γένεια
(1930)
Κάθε κακόν ημπορεί να επανορθωθή και μόνον ο σπανός δε μπορεί να βγάλη γένεια. Λέγεται ως ενθαρρυντικόν προς τους ευρισκομένους προ ενός ατυχήματος...
Πιο πουλύ ψουμί τρως μι του μέλ' πέρι μι του ξύδ'
(1930)
Περισσότερα κατορθώνει κανείς με τον καλό τρόπο παρά με τις φωνές και τα μαλώματα...
Η γάτα βγήκε ζdή πραίδα !
(1926)
Λέγεται και περί ανθρώπους εξερχρομένους προς ηλοπήν. Πραίδα = λεία...
Φτουχός, άρρουστους, νησκός κι πουλλακαμένους
Ίμβρος. Το πουλλακαμένους = πολλά καμένος, σαν κατακλείδα μιας σειράς απο επίθετα δυστυχίας. Πρβλ. Φλώριος κ' Πλατζαφλώρα στιχ. 62: Των ταπεινών, των θλιβερών, και την πολλά καμένην...
Τραβά άλλους πιτσί κι' άλλους τουμάρ'
(1930)
Διαφωνούν επί οικογενείας εν τη οποία έκαστον μέλος έχει δική του γνώμη και επιμένει εις αυτήν...
Μας τρώει του πε κι του λάλ' οι
Μας βασανίζει το πολύ μίλημα