Αναζήτηση
Αποτελέσματα 21-30 από 44
Αμόλα μελάνι!
(1950)
Κατά μεταφοράν από ζώα τινά της θαλάσσης, τα οποία προ του κινδύνου εκκρίνουν μελάνι και ούτω καθιστάμενα αφανή υπό του θολουμένου ύδατος φεύγουν αόρατα πλέον και σώζονται, ενεγγήθη η ανωτέρω φράσις σημαίνουσα φύγε, γίνου άφαντος...
Τον παίρνω για κορόιδο, 'ς το κορόιδο
(1950)
Η πρώτη φράσις είναι ευνόητος...
Σημαίνει τον θεωρώ ως κορόιδο και επομένως τον σκώπτω. Η δευτέρα ελέχθη αρχικώς τον παίνω σαν το κορόιδο και βραχυλογικώς 'ς το κορόϊδο...
Κοροίδο = Πβ. Όσα έγραψαμεν περί της λέξεως Δελτ. 4, 108...
Σημαίνει τον θεωρώ ως κορόιδο και επομένως τον σκώπτω. Η δευτέρα ελέχθη αρχικώς τον παίνω σαν το κορόιδο και βραχυλογικώς 'ς το κορόϊδο...
Κοροίδο = Πβ. Όσα έγραψαμεν περί της λέξεως Δελτ. 4, 108...
Μιλάει μονοσύλλαβα
(1950)
Ερμηνεία: Επί ανθρώπου αποφεύγοντος την πολυλογίαν και μόλις προφέροντος λέξεις μεμονομένας, αι οποίαι προσπίπτουν εις τον ακούοντα ως συλλαβαί, ακούεται η ανωτέρω φράσις. Λέγεται και μιλάει με μισές λέξεις. Η φράσις φαίνεται ότι είναι της λογίας...
Κύριε των δυνάμεων!
(1950)
Η εκκλησιαστική αυτή φράσις λέγεται ως επίκλησις εις τον ύμνον της Τεσσαρακοστής “Κύριε των δυνάμεων, μεθ' ημών γενού... Κύριε των δυνάμεων ελέησον ημάς!” Παρανοηθείσα όμως και παρασυσχετισθείσα προς το μέγας ει Κύριε! Ελέχθη εις δήλωσιν εκπλήξεως...
Βράζει το καζάνι
(1950)
Ανωμαλία πραγμάτων φανερά ή υποβόσκουσα και λανθάνουσα δυσαρέσκεια δυναμένη να έχη εκδηλώσεις επικινδύνους παρωμοιάσθη προσφυώς προς λέβητα ζέοντα, ο οποίος, αν αυξηθή η δύναμις του πυρός, δύναται να υπερεκχειλίση και να γίνη πρόξενος ζημιών...
Τον κάνω Θεό
(1950)
Δι' άνθρωπον δύστροπον και άκαμπτον, όστις δεν εισακούει παρακλήσεις, λεγόμεν τον κάνω Θεό = τον παρακαλώ θερμά και ταπεινά, όσον ταπεινά θα ικέτευα αυτόν τον Θεό. Συνώνυμος φράσις του ανάβω καντήλι ή του ανάβω κερί...
Σπάω πλάκα
(1950)
Κατά μεταφοράν από τό γραμμόφωνον, που παίζει όσον χρόνον θέλομεν τήν ιδίαν πλάκαν και άν ακόμη κινδυνεύει να διαρραγή, λέγεται “σπάμε πλάκα” δι' άνθρωπον, τον οποίον διαρκώς κουρδίζουμε ειρωνευόμενοι και εμπαίζοντες...
Εδώ είσαι κ' εσώ είμαι
(1950)
Ο λέγων την γράσιν θέλει να δείξη την αδιάσειστον πεποίθησιν, οτι ια γίνη ή δεν θα γίνη τι. Είναι ωσάν να λέγη, εδώ ήμεθα και οι δυό και θα ίδης, καθώς θα ιδώ κ' εγώ, οτι αυτό που λέγω θα συμβή εξάπαντος ή δεν θα συμβή...
Του γυρίζω τήν πλάτη
(1950)
Άνθρωπον που αποστρεφόμεθα, δεν θέλομεν και να τον ίδωμεν κατά πρόσωπον. Άρα του γυρίζουμε τήν πλάτη ή τοίς πλάτες ή τή ράχη εις δήλωσιν περιφρονήσεως. Η φράσις λέγεται και πρός δήλωσιν αθετήσεως δοθείσης υποσχέσεως...
Ο ένας τό μακρύ του κι ο άλλος τό κοντό του
(1950)
Από τήν πλήρη έκφρασιν “ο ένας έλεγε τόν μακρύ του λόγο κι ο άλλος τόν κοντό του λόγο” εγεννήθη η ανωτέρω βραχυλογία επί γνωμών αντιθέτων λεγομένων απλώς πρός συζήτησιν καί όχι πρός συνεννόησιν. Αλλά παραλειφθέντος του λόγο το μακρύ ενομίσθη...