Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση Ιβ 10"

Αποτελέσματα 1-5 από 5

Άγιος Βασίλειος

Είχ’ έναν Ταύρο ο Αγ. Βασίλειος (είχε πολλές γελάδες) κι έτρεχε στα σπαρτά. Οι άρχοντες εδώ ήθελανε να τον σκοτώσουν. Έστειλαν το Γιαννούλη με ντουλαρμάδες (όπλα της εποχής) να τουφεκίσ’ τον ταύρον αλλά δεν έπιαν’. Αυτός κατάλαβε πώς ήταν θαύμα. Σηκώθ’κε κι έφυγε. Πασιάς τότες ήταν ο κύρ Μάρκος. «Κύρ Μάρκο, δεν πάω» Άλλος λέει : «θα πάω εγώ κι θα του χέσω τον πατέρα». Πήγε και βάνει βόλια και τον...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Άγιος Βασίλειος

Ήταν ο γιλαδάρ’ς στουν Κατάχλωρο κι ερχόντανε από κείνο το λιβάδ’ ως το Μοναστήρ’ τα βόδια μοναχά τς, δίχως να πατούνε σπαρμένα. Ήτανε του Μοναστηριού, κείνα τα χτήματα (βακούφ΄κα), κι οι Σμοκοβίτες τα πήραν δ’κά τους. Μα ποτέ δεν είδαν προκοπή. Στις μέρες τση γριάς μου, ο ηγούμενος Θεόκλητος (Κρητικός) έκανε προσωρινά μέτρα για ένα χτήμα στην Κουρουμ΄λιά κι τα κίρδησε ο Γιαννόπ’λος, τα προσωρινά....

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Άγιος Βασίλειος

Μια φορά ένας άγιος, γύρευαν τα παιδιά τ’ ψωμί κι αυτός πήρε μια βοϊνιά, την παράχωσε μέσ’΄στη στάχτ’ κι άμα την άνοιξε, βρήκε μια πίττα. Από τότε την πίττα τ’ άη Βασιλειού την παραχώννε στη στάχτ. Έναγ καιρό έτσ’ ήταν

Μέγας, Γ. (1937)
Άγιος Βασίλειος

Ο αετός από πάνω απ’ τον ουρανό, βάσταε ήσκιο στον τσοπάνη, που φύλαγε τα γελάδια του Αγίου Βασιλείου. Όταν ήταν ανάγκη να βγουν στο λιβάδ’ κι έκανε ζέστη, ο αετός του κράταγε ήσκιο. (Άγιος Βασίλειος εξ Αγκύρας)

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Άγιος Βασίλειος

Ο λαός θεωρεί τον Άη Βασίλη ως αλάνθαστο δείχτη της τύχης. Είναι ο άγιος, που ορίζει τον τυχερό της χρονιάς και ο μεγάλος και καλός παππούς των παιδιών

Τούμπας, Κ. (1951)