Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Μακρής, Παναγιώτης Γ."
-
Η αλεπού δέκα χρονού τ' αλεπουδάκι δώδεκα
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1889)Επί των επιχειρούντων διηγηθήναι τους μεγαλυτέρους αυτών των πράγματα, τα υπέρ εκείνοι καύκον εκείνων επιστούνται -
Η αρκούδα είχ' αρκάδες και κείν' ερκουδομάζωνε
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1894)Ερμηνεία : Αρκάς = υποστήριγμα δύναμις -
Η γλυκειά γλώσσα βγάν' το φίδι απ' τη τρύπα
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1888)Ερμηνεία: Η ευγενής συμπεριφορά και τοις φύσει αγρίους ημεροί και κατευνάζει -
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1890) -
Η γριά το μισοχείμωνο ξυλάγγουρα γυρεύει
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1888)Ερμηνεία: Επί των παρακαίρως ζητούντων τι -
Η καλή η μέρα απ' το πουρνό φαίνεται
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1888) -
Η όρνιθα πίνη νερό, κοιτάζει και τον ουρανό
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1888)Ερμηνεία: Επί των αδίκων και πλεονεκτών -
Η πέννα του στάζει γαίμα
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1893)Ερμηνεία: Περίφρασης επί των καλλιγράφων 'ς συντακτικώς γραφόντων -
Η Πόλη να καίι καρφί δε χάνει
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1889)Ερμηνεία: Επί των έξω πάσης φροντίδας και αντιστοιχούσα τη “σύθ' νεται συθ' ηλιούται -
Η πολίς καιούντανε κ' η γριά χτενιζούντανε
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1888)Ερμηνεία: Επί εκείνων οίτινες εν ώρα κινδύνου παραδίνονται ως συμπόσια και ευθυμίας -
Η πρωτάρα τη κοιλιά πολύ τη καμαρώνει κι' οντές καθέται στα σκαμνιά, πολύ το μετανοιώνει
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1894)Ερμηνεία: Δια τουτου δηλούται το δύσκολον του πρώτου τοκετου -
Ή τάν ή πί τάν
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1889) -
Ήλιος και βροχή που παντρεύοντ' οι φτωχοί
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1888) -
Ήμουνα βάρδια
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1888)Ερμηνεία: ούτε εκοιμήθην δι όλης της νυκτός, εκ του βάρδια = η φυλακή των ναυτών εκ τους οποίους και συνενοχικής το μη κοιμηθηταί τινά καθ' όλης της νύχτας -
Ήρταν τ΄άγρια να βγάνουν τα ήμερα
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1889) -
Ηύρε τ' αγαθά τση ψυχής του
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1894)Επί απορούντος εάν ότι επιθυμεί η καρδιά του -
Ηύρε το μεγαλύτερό του
Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1890)Επί κακών και φιλονίκων, κι' έροδας μετά πολύ χειρόνων