Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Παπαθανασίου, Θεόδωρος"
-
Αγαπάει ου Θιός του gλέφτ' μα παραπάν' του νοικουκύρ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους των οποίων, αι ύπουλοι και ψευδείς περιποιήσεις εντέλει αποκαλύπτονται -
Αλίμονου που καρτιρεί στης γειτουνιάς του γιόμα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως αποθαρρυντικόν για κείνους, που εν παντί αναμένουν υποστήριξιν άλλων -
Αλλού βρέχ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι αδυνατούν να αντιληφθούν τους γινομένους δι' αυτούς πλαγίως υπαινιγμούς -
Αλλού μι τρίβεις, γέρουντα, κι' αλλού μι δέρν' ου πόνους
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων των οποίων αι παρηγορίαι δεν φέρουν καμίαν ανακούφισην -
Αν δε βρέξ', θα στάξ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι εκ των επιχειρήσεων των, αν δεν ωφεληθούν ως αυτοί ήλπίζον, δεν θα ζημιώσουν όμως και τελείως -
Αν έκαμναν όλις η μύγις μέλ' θα 'τρουγαν κι οι γύφτ' μι τα χ'λιάρια
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικον του ότι δεν παρατηρείται η αυτή ικανότης εις όλους -
Απ' τ' βρουχή ου βριμένους δε σκιάζιτι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικών του ότι εις τον πολλάκις ατυχήσαντα, η δυστυχία γίνεται έξις -
Απ' τα σύκα ως τα σταφύλια
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ενδεικτικόν εκείνων που σε λίγο χρονικόν διάστημα σπαταλούν αλογάριαστα, ως και για διάφορα είδη, των οποίων η διάρκειαν είναι ελάχιστην -
Απ' του γάμου έρχουμι μα ψουφώ π' τη bείνα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι υπολογίζοντες τα πράγματα κατά την ίδιαν την σκέψιν διαψεύδονται εις τα ελπίδος την. Περί της προελεύσεως της παροιμίας λέγεται ο εξής μύθος: Κάποιος κληθείς εις γάμον εν χωρίω πολύ μακράν ... -
Απ' του ίδγιου ξύλου κι' φουρνόφκιαρου κι σκατόφκιαρου
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι και μεταξύ αδελφών πολλάκις παρατηρείται τελεία ανομοιότης χαρακτήρων -
Απλών' του ζ'νάρι τ' για καβγά
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους οι οποίοι εκ συστήματος δίδουν αφορμήν εις φιλονεικία -
Από κριάς νηστεύ' μα του χασάπ' τουν πνιγ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων που ακολουθούν του τύπους και παραμελούν την ουσίαν -
Απόξου κούκλα, απομέσα πανούκλα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ερμηνεία: Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι η εξωτερική εμφάνισις πρέπει να συνδυάζεται και με την εσωτερικήν -
Απου μουλουχτό πουτάμ' να φ'λάϊσι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως συμβουλή, ότι πρέπει να καταβάλλη κανείς μεγάλην προσοχήν, όπως αποφεύγη τους δολίους και υποκριτάς -
Απού έν' αρνί, δυό τουμάρια;
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους που για την ίδια υπηρεσία ζητούν διπλή αμοιβή -
Αριώνουν τα σκόρδα, χουdραίνουν τα κεφάλια
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως συμβουλή προς τους επιχειρηματίες ότι ο περιορισμός των εις τας κυριωτέρας ασχολίας θα τους είναι μάλλον ωφέλιμος -
Ας είν' κι ζαχαρένια, κατέβασέ την
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν των διαθέσεων της νύφης προς την πεθεράν. Περί της προελεύσεως της παροιμίας λέγεται ο εξής μύθος: Κάποιος από μεγάλη αγάπη προς την αποθανούσαν μητέρα του παρήγγειλεν εις ζαχαροπλάστην και του έκαμεν ... -
Ας μι λεν “κυρά μπεΐνα” κι' ας ψουφώ από την πείνα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που μολονότι δυστυχούν δεν παραιτούνται της μεγαλομανίας -
Αυτός βγάζ' απ' τη μύγ' αξούγκ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται δια τους πολύ φιλαργύρους, οι οποίοι επιζητούν να κερδίσουν από παντού