Αναζήτηση
Αποτελέσματα 3581-3590 από 3663
Θέλει άθθρωπον να κάμη άθθρωπον
(1940)
Οι καλοί και τίμιοι μορφούνται από άνδρα αψόγους καθ' όλα
Βαστά σ' ο τόπος Διγενή γιατ' είσ' αντρειωμένος
(1940)
Λέγεται δι' όσους εντιμώνται όχι διά τα προτερήματα των, αλλά διότι είναι πλούσιοι και έχουσι “μέσα”
Όπκοιος πίνει κρασίβ βερεσιέ, μεθκιά δκυό φορές
(1940)
Επειδή εις τούς πτωχούς πότας ή απότισις είναι δύσκολος, μεθούσι δίς, όταν πίνουν καί όταν πληρώνουν
Κάθουμαι πάσ' στα βελόνια
(1940)
Τα βελόνια, τρυπούσι ώστε να αδυνατή να καθήση τις επ' αυτών. Επί αγωνιώδους αναμονής
Παλιά μ' αγάπη στο καλό, τζηνούρκα, έλα κοντά μου τζαί της παλιάς θ' αθθυμηθώ τζ' εν να καή καρκιά μου
(1940)
Λέγεται δι' όσους αναπωλούσι και αναμιμνήσκονται μετά πικρίας και στεναχωρίας προτέραν των ευτυχίαν
Αμ πέσ' η πέτρα πάσ' στ' αβκόν, αλοί ταβκόν. Αμ πέση ταβκόμ πάσ' στημ πέτραν, αλοί ταβκόν
(1940)
Όπως το αυγόν, ασθενές και εύθραστον, τοιουτοτρόπως και ο απροστάτευτος και πολλαχώς αδύνατος εις σύγκρουσιν του μετ' ισχυρού και πλουσίου θα έχη κακάς συνεπείας,είτε δίκαιον είτε άδικον έχει.
Απ' αγάπουν τογ καλόμ μου, εν τον είδ' είντα μάδκια είδεν
(1940)
Εις παλαιοτέραν εποχήν η γυναίκα εθεωρείτο ανάρμοστον να προσβλέπη κατάμματα τον άνδρα, συνήθως δε και αυτή ακόμη η ύπανδρος προ παντός η χωρική, εις ένδειξιν υποταγής δεν συνήθιζε να ατενίζη τον άνδρα της. Η παροιμία ...
Απόσει δκυό αγαπητιτζές, έσει χαράμ με(γ)άλην, αντάμ μαλλώση με τημ μιας, φεύκει τζαι πα στην άλλην
(1940)
Εις περιπτώσεις καθ' ας εκδιωκόμενοι από την θέσιν μας έχομεν ασφαλώς άλλην
Ο απόστολος Βαρνάβας ανοί(γ)ει τα παντα(γ)ύρκα τζ' ο απόστολος Αντρέας βαδώννει τα
(1940)
Τα μεγάλα μανηγύρια άρχονται την 11ην Ιουνίου εορτήν του αποστόλου Βαρνάβα. Η τελευταία πανήγυρις, η του αποστόλου Ανδρέα 30 Νοέμβρ. Επειδή ένεκα της αποστάσεως και της κακοκαιρίας ήτο δύσκολος η προσέλευσις εκ των άλλων ...
Πού τ' αγάπουν τογ καλόμ μου,τζ' απού τον είχα έννοιαν, πέντε χρόνους τον εφίλουν, τζ' εν τον είδ' αν είσεγ γένεια
(1940)
Εις περιπτώσεις καθ' ας είναι καταφανής η έλλειψις αγάπης και ενδιαφέροντος. Φέρεται ως έχουσα την αρχήν της εις μύθον, κατά τον οποίον σύζυγος κληθείσα εις αναγνώρισιν φονευθέντος, είπεν ότι ναι μεν ούτος ομοιάζει προς ...