Πλοήγηση ανά Λήμμα "κλαδεύω"

Αξελάκιστα κλαδείς

Φιλανθίδης, Μενέλαος Π. (1893)

Ερμηνεία: Μάτην κοππά, θάλασσαν αντλείς, άνευ υπολογισμού ενεργείς

Βάλ' το γέρο να κλαδέψη και τον νέον για να σκάψη

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)

Βάλε ασπρογένη να με κλαδεύση, αμύστακο να με σκάψη, το φύλλον μου μη πάρης, την κοπριά σου δεν θέλω, και θα βγάλω το χρέος σου

Άγνωστος συλλογέας

Σύρα

Γεννάρημ μήναγ κλά(δ)ευκε, φεγγάριμ μεν αρώτα

Παναρέτος, Άνθιμος (1965)

Το κλάδεμα τ' αμπελιού θα πρέπει κατά την παροιμία οπωσδήποτε ν' αρχίζη τον Ιανουάριον, αδιάφορον αν το φεγγάριν βρίσκεται στην γέμωσίν του (πανσέληνος) ή στην λείψιν του

Δε μ' αφήνει σε χλωρό κλαρί

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1957)

Με διώκει απηνώς

Δεν τον άφησε σε χλωρό κλαρί

Κανδηλώρος, Τάκης Χ. (1909)

Επίμονος καταδρομή

Δεν τον αφήνουν σε χλωρό κλαρί

Νεστορίδης, Κ. (1889)

Ερμηνεία: Επί των καταδιωκομένων και αποπεμπομένων

Εκείνος που κλαδεύγει ή κασσίδης πρέπει νάναι ή ψείρες νάχη

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)

Δηλαδή στο κλάδεμα των αμπελιών χρειάζεται περίσκεψη. Προέρχεται ίσως από τη χαρακτηριστική χειρονομία του ξυσήματος της κεφαλής του σκεπτομένου

Τσαππίζεις με; Θθυμάσαι με! Κοπρίζεις με; Ταΐζεις με! Ποτίζεις με; Δροσίζουμαι! Κλα(δ)εύκεις με; Αγκαστρώνεις με!

Παναρέτος, Άνθιμος (1965)

Ηελιά λέγει στον ιδιοκτήτη της την παροιμία