Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Άσχημα να βγης μεσάνυχτα αν δεν κράξουν τα κοκόρια. Είναι όλα τα σεϊττάνια στο πόδι κι όλοι οι βόλακοι (βόλακας θα βγη.) Τον πρώτον καιρόν, που βγαίναν τη νύχτα, εύρισκαν κάτι ζαγκούλια. Το ίδιο λέει για το μεσημέρι. «Έτυχε πάν στο μεσημέρι».

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Αμ΄ νάν το ΄χη η κιάλα του να κατεβάζη ψείρες

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Η κιάλα του = η κούτρα του

Αν βρέξη Μάρτης δυό νερά κι' Απρίλης άλλο ένα χαράς της μάννας τον υγιόν που 'χει στη γη σπαρμένα

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Κιομπέν, στα τούρκικα τα μέρη

Απάνου στο βουνό λίμνη. Το Άκταρ. Βουνό που δεν έφευγε το χιόνι. Εκεί ήταν τ’ Άη Γιωργιού τ’ άλογο. Ήταν ένα γυμνό άλογο, ζούσε εκεί. Αυτό βγήκε μια φορά και πήδησε μια φοράδα, γέννησε ένα πουλάρι όμοιο. Όταν ξαναπήγαν τη φοράδα κοντά στ’ άλογο πήρε αυτό και το μικρό του κι έφυγαν. Από τότε δεν τα ξαναείδαν. Τούρκοι λατρεύουν τον Άη Γιώργη, Άη Δημήτρη . Ποτέ δεν λέν ψέμματα

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Για νανε η γρηά καλή, βρέθηκε γκαστρωμένη

Άγνωστος συλλογέας (1958)

Έλληνας είναι

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Ζωηρός. (Τό άκουσα νά το λένε αστεία καί γιά δυνατή φωτιά)

Έχουμεν μιαν πείναν, βουργάρικην πείναν

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Είναι σα γοργόνα της Αττάλειας= όταν ήταν καμμιά άσκημη, όταν δεν ήταν καλοσυγκομένη. Ίδια γοργόνα είναι !

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Εμείς οι βλάχοι όπως λάχη

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Ζαγιούλια= δαιμόνια. Αυτά γίνονταν πρόβατα, γάτες κ.τ.λ.

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Η πολλή δουλειά τρώει τον αγά

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Η πολλή η καλωσύνη είνε και μπουνταλωσύνη

Άγνωστος συλλογέας (1958)

Κάποιος την είχεν γυναίκα την καλλικαντζαριά. Πήγανναν σ’ένα γάμο και της έλεγε βγαίκα γυναίκα να χορέψης. Αυτή δεν έβγαινε αν δεν της έδινε το μαντήλι της. Όταν της το ‘δωσε όμως και χόρεψε αυτή χάθηκε. Αυτή πήγαινε όμως κι έλουζε κάθε Σάββατο βράδυ τα παιδιά της. Ο άντρας της ένα βράδυ παραφύλαξε που το ‘βαλε και της το πήρε. Έμεινε πια κοντά του. Γιατί αυτός ήταν κυνηγός και μια μέρα λεύκαιναν...

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Καλά είν' τα φαρδομάνικα, μα τα φορούν οι δεσποτάδες

Άγνωστος συλλογέας (1958)

Καλακαντζαριές, οι. Αυτές γεννθήκαν το δωδεκαήμερο Σαιτhάνα= τα δαιμονικά ή ζαγκούλια. Οι καλακαντζαριές παίρνουν τους ανθρώπους στον χορό, όπως συνήθως λέμε για τις Νεράιδες.

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Καλορρίζικη η μάννα κορίτσι κάνει πρώτα

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Μάχαιραν έδωκες μάχαιραν θα λάβης

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Ό,τι κάνεις εκείνο θε να 'βρης

Μιαν φορά κι έναν καιρόν, που 'ταν ένας βοριάς δυνατός και κουτουριασμένος ικεί που φυσάει ή αέρας πουλύ δυνάτος η πέρανεν ένας άνθρωπος κ' είχενεν μια κιεπενέκαν (κάππαν) εις τα χέρια του κι ΄πεβαζεν στοίχημα η νήλιος με το βοριά ποιός αμπαρά να πάρη από τ' ανθρώπου τη ράχη την κεπενέκα. Τώρα να δοκιαμαστούμε και οι δυό μας ποιός είνια δυνατός. Έπιασεν κ' οι δυό με τη δύναμη να φυσάη βοριάς και ν'...

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Μικρούς και μεγάλους στην κάσσα

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Σεντούκιν

Νεράϊδες λέγονται γιατί βγαίνουν σε νερό. Γι’ αυτό δεν πάμε τη νύχτα στη βρύση τα δωδεκαήμερα. Αυτές είχαν όργανα. Πάνε μια φορά και ξεμοναχεύουν τον παππού μου. Τον γύριζαν σ’ όλα τα βουνά γύρω. Δεν τον απόμεινε τίποτα ούτε βρακί. Τον ανεβάναν απάνου στην πηγή (=4 βρύσες) Λέγαν: Συλαλεύεται Χριστός συλλαλεύομαι κι εγώ Δος του κι ας πηγαίνομε τίποτα δεν παθαίνουμε δός του κι εσύ Μαστροβασίλη. Ο Μαστροβασίλης...

Ιωαννίδου, Μ. (1943)