Πλοήγηση ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση ΙΒ"

Αποτελέσματα 1-20 από 234

24 Ιουνίου, Γίνονται αι καλωνίτες. Πολλαί γυναίκαι γυναίκες όλην νύκτα παρατηρούν τα άστρα, οτε ανάγει ο ουρανός και λαμβάνει πας οτί ζήτησει. Το πρωΐ τρέμει ο ήλιος και γύριζει και γυρίζει προς το χείμώνα.

Καλλίας, Λάμπρος Γ. (1873)
bρος ο θος ήταν χαμλά. Τώρα πάει απάν' και δεν ακούει μήτε λυπάται. Ο Θεός ήταν χαμηλά και τον τσιμπούσαν οι όρνιθες.

Μέγας, Γ. Α. (1938)
Α', Η Μάρου είνε κειό τ' αστέρ του λαμπρό, π βγαίν' τν αυγή μι τουν ήλιού. Διν' κουντά π τουν ήλιου, κι πάει πάει κουντά, αλλά δε βουδων' να βασιλέψ' κι μεν πάρα πίσ' απ' απ' τουν ήλιου κι γι' αυτό του βράδ' φαίνιτι. Η Μάρου τουν γελάσι του Γιαννάκ', ένα άλλου άστέρ, κι του καλουκαίρ ου Γιαννάκ'ς πααίν' κι του χ'μώνα 'ς ται βουνά. (βουδων' = Ευοδώνει, Κατορθώνει, επιτυγχάνει.)

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Άκουσα από τον μπαμπά μου οτι ο αχερόδρομος (Γαλαξίας) ήταν ένας που έκλεψε άχερα στο κάρο απάνω κ' έπεφτε από πίσω λίγο λίγο και είδαν τα άχερα, πήραν τον δρόμο και βρήκαν τον κλέφτη. Αυτό μας το έλεγαν για να μη πάμε και κλέψωμε άχερα και ξευτιλιστούμε.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1961)
Το Ουράνιον τόξον

Άμμα βρέξει ο Θιός και βροντήσει, λέμε : “όντας βροντήσει η Αστροπαλλιά (είναι μεσημβρινό – δυτικά, προβέζα ή γαρμπής, της Καλύμνου), κόφτε βοσ' σε μου στηφ φωλιά. Κι ύστερις, άμμα βζή η κυρά Σελένη (ουράνιο τόξο) μες το μπουρούνι, πραάλλομεν (προβάλλομε) και λαάζομεν (κοιτάζομε – ίσως λογιάζομε) την κυρά Σελένη τρείς ντράνες, τρείς ποταμούς : τον κότσινον τον λέμε κρασί, τον πράσινον το λά(δ)ι, τον...

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Αλάργα = πολύ μακρυά προς τη Δ. Είναι το παλάτι του ήλιου, που κάθε βράδυ κουρασμένος πάει να ξεκουραστή κι' αυτός και τ' αλογά του, κοιμάται νωρίς για να σηκωθή το πρωί να ζιέψη τ' αμάξι του και να φέρη το φώς στο κόσμο ξεκινώντας απ' τον καθημερινό του δρόμο. Είναι θλιμμένος στις συννεφιές από μεγάλα σπουδαία γεγονότα. Κυρίως τη Μ. Παρασκευή για να μη δή σταυρωμένο το Χριστό. Όλα τα βλέπει κι όλα...

Σαρέλλης, Εμμανουήλ (1959)
Ανοίγουν τα ουράνια τα Θεοφάνεια και του Ευαγγελισμού. Λένε οτι έχουν δει μερικοί που έχουν κάτσει, σαν αστραπή έκανε, όπως λένε οι τσουμπαναραίοι που τα βλέπουν γιατί είναι πιο αθώοι. [Αθώοι = Την αντίληψη αυτήν οτι οι ποιμένες και γενικώς οι βουνήσιοι είναι πιο αθώοι από τους κατοίκους των χωρίων και για αυτό βλέπουν που ανοίγουν τα ουράνια ή άλλας δαιμονικάς εμφανίσεις παρετήρησα οτι είχον ως επί...

Ιωαννίδου, Μ. (1937)
Απάνω στον ούρανο ειναί ο πάπας κ' η παπαδιά, το ζευγάρι, οι κλέφτες, ο νουνός με το βαφτιστήρι, όλα ότι είν' εδώ είν' απάνω, αλλά ποιός τα ξέρει;

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1958)
Απόψι δείπνεί του φιγγαρ' = φαίνεται γενομένης νυκτός.

Άγνωστος συλλογέας
Αποσπερίτης = έσπερον

Τσικόπουλος, Ι. (1912)
Αστέρι, το, ο αυγερινός, εώσφορος, σταυρός το μέσον του μετώπου.

Σαμίδης (1912)
Ουράνια σώματα

Αυγίτες, Αυγερινός = άστρον, τι ωραία Αφροδίτη.

Άγνωστος συλλογέας
Αυτοίνοι πούνι μέσ' στο φιγγάρ', είνι δυο προσώπατα κοντά – κοντά . Φαίνοdι σαν να μαλώνουνι. Καμμιά φορά μαλώνουμι κι λέμε : Θα γίν΄με σαν αυτούνοι πούναι μέσ' στο φιγγάρ'. Τ' είν' αυτοίνοι; Δεν ξέρ'με.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)
Β', Ου Γιαννάκ'ς είν έν αστέρ ούπ φαίνιτι κεί π φαίνιτι του χ'μώνα η Μάρου, αλλά δεν έχ' τ' λαμπράδα όπ' έχ' η Μάρου. Κατά τον Γεώργιον Τσαμαδιάν ποιμενόπαιδα αγράμματον, διατρίβοντα κατά το πλείστον εις τα Βαρδούσια της Αιτωλίας. Προφσνώε η Μάρω είνε Έσπερος, ο δε Γιαννάκης είνε ο Εωσφόρος, κατ' αμφότερας λοίπον τας περιπτώσεις η Αφροδίτη κατά την δημώση λαϊκην αστρονομίαν.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Βλ. μαθητική συλλογή μύθων εκ σουλαρίου Μεγαλουπόλεως.

Βλάχος, Γεώργιος
Βουτά (ο Ήλιος) = εκ του βουλυτός, βουτυτάει. (βουτάει = δύεσθαι)

Ράμφος, Άγγελος (1916)
Γ' Χουργιά είνι αστέρια πουλλά μαζούλα. Όθι είνι πουλλά αστέρια, δέκα, δεκαπέντι είνι χουργιό. Λοιπόν χωριό, είναι πάς αστερισμός. ΙΑ'. Αυγερινός είνι η Μάρου ή ου Γιαννάκ'ς. Όλας τας ανώτερω λαϊκάς αστρονομικάς γνώσεις ηρύσθην παρά του ειρημένου Γ. Τσαμαδιά, και τας κατέγραψα εις την γλώσσαν αυτού, εν Κεφαλοβρύσω, δ' όμως, όπου δεν ήτο δυνατό ένεκα του χειμώνος, καθ' όν εγίνετο η καταγραφή, να ζήτησω...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Γ'. Ζ'γαριά είνε τρι' αστέρια, ένα λαμπρό κι δυό μντά. Αγνοώ περί τινός αστερισμού πρόκειται. Δ. Σταυρός παέι κουντά ς τς Ζ' γαριά έχ' πέντ αστέργια. Ε' Πούλια, έχι έξ αστέρια. Προφανώς η Πλειάς. ΣΤ'. Αλιτρουπόδα, βγαίν' κουντά τμ Πούλια, κ' έχ' εξ αστέρια, αλλά δεν έινι ούλα μαζί. Ζ'. Ιφταπάρθενους χουρός, πααίν κουντά τμ Πούλια κ' έχ' ιννιά αστέργια. Η'. Ιφταπάρθινους χουρός, είνι άλλους αυτός κι...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Γαλαξίας

Γαλαξίας. (κούμουβα σλάμα = του κουμπάρου το άχερο). Ένας μια φορά επήγε να κλέψη από του κουμπάρου του άχερα για τα ζώα του. Όταν έφευγε στο δρόμο χυνόταν το άχερο και φαίνεται ακόμη εκεί πάνω.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Γελαντζής, ο = Αστήρ. Κάλειται ούτης η Αφροδίτη, αυγερικός δια το λάμπρον αυτού φώς γελά δηλ. Απατά ώστε να νομίση τις ότι εξημερώσε.

Ρέκας, Β. Δ.

Πλοήγηση ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση ΙΒ"

bρος ο θος ήταν χαμλά. Τώρα πάει απάν' και δεν ακούει μήτε λυπάται. Ο Θεός ήταν χαμηλά και τον τσιμπούσαν οι όρνιθες. ﻿

Απάνω στον ούρανο ειναί ο πάπας κ' η παπαδιά, το ζευγάρι, οι κλέφτες, ο νουνός με το βαφτιστήρι, όλα ότι είν' εδώ είν' απάνω, αλλά ποιός τα ξέρει; ﻿

Απόψι δείπνεί του φιγγαρ' = φαίνεται γενομένης νυκτός. ﻿

Αποσπερίτης = έσπερον ﻿

Αστέρι, το, ο αυγερινός, εώσφορος, σταυρός το μέσον του μετώπου. ﻿

Ουράνια σώματα Αυγίτες, Αυγερινός = άστρον, τι ωραία Αφροδίτη. ﻿

Βλ. μαθητική συλλογή μύθων εκ σουλαρίου Μεγαλουπόλεως. ﻿

Βουτά (ο Ήλιος) = εκ του βουλυτός, βουτυτάει. (βουτάει = δύεσθαι) ﻿

Γελαντζής, ο = Αστήρ. Κάλειται ούτης η Αφροδίτη, αυγερικός δια το λάμπρον αυτού φώς γελά δηλ. Απατά ώστε να νομίση τις ότι εξημερώσε. ﻿

bρος ο θος ήταν χαμλά. Τώρα πάει απάν' και δεν ακούει μήτε λυπάται. Ο Θεός ήταν χαμηλά και τον τσιμπούσαν οι όρνιθες.

Απάνω στον ούρανο ειναί ο πάπας κ' η παπαδιά, το ζευγάρι, οι κλέφτες, ο νουνός με το βαφτιστήρι, όλα ότι είν' εδώ είν' απάνω, αλλά ποιός τα ξέρει;

Απόψι δείπνεί του φιγγαρ' = φαίνεται γενομένης νυκτός.

Αποσπερίτης = έσπερον

Αστέρι, το, ο αυγερινός, εώσφορος, σταυρός το μέσον του μετώπου.

Ουράνια σώματα

Αυγίτες, Αυγερινός = άστρον, τι ωραία Αφροδίτη.

Βλ. μαθητική συλλογή μύθων εκ σουλαρίου Μεγαλουπόλεως.

Βουτά (ο Ήλιος) = εκ του βουλυτός, βουτυτάει. (βουτάει = δύεσθαι)

Γελαντζής, ο = Αστήρ. Κάλειται ούτης η Αφροδίτη, αυγερικός δια το λάμπρον αυτού φώς γελά δηλ. Απατά ώστε να νομίση τις ότι εξημερώσε.