Πλοήγηση ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση Θ"

Αποτελέσματα 1-20 από 188

Ο Ιούδας

Α) Η γέννησή του. Οντόν ήτονε αγαστρωμένη η μάννα του Ιούδα να τονέ κάμη, επήγε ο προφήτης Νάθαν και τσ’ είπε: «Το παιδί απού δα κάμης, δα νάναι αφτομένος δαυλός να κάψη τον κόσμο.» Η γυναίκα το πρικάθηκε και μως και γέννησε τόβαλε μέσα σ’ έναν κασελάκι και πήε και τόρριξε στη θάλασσα. Τα κύματα πήρανε το κασελάκι κι επήγανε και το βγάλανε σε μιαν ακρογιαλιά. Εκειά ‘σανε γαϊδουροβοσκοί και το βρήκανε...

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Άμα εσταυρώσανε το Χριστό εκουϊλούρισε τση Μαρίας τση Μαγδαληνής κι εσκέφτηκε να κάμη αναφορά στον Καίσαρα στη Ρώμη να του τα λέει όλα. Πάει κιόλας και κάνε τη τη απόϊ βάφει κάμπουσα αυγά και σκώνεται και πάει στη Ρώμη. Παίρνει ο Καίσαρας την αναφορά διαβάζει και τα γραφόμενα του Πιλάτου και θωρεί πως οι αρχιερείς κι ο Πιλάτος εκάμανε κακά απού σταυρώσανε τέθοιον άθρωπο. Πέμπη ντελόγο διαταγή και...

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Άμα σταύρωσαν το Χριστό η Παναγιά όταν ‘ύρισε στο σπίτι της έβαλε και εμαέρεψε σύκα κ’ ήπιε το ζωμό, εκεί που έπινε το ζωμό περνούσε η Αγιά Καλή και της λέει: Μωρέ μάννα ‘εν ηντρέπεσαι εσύ (ν)α τρως και να κάμης έτσι κι ο γυιός σου μόλις να ‘ναι σταυρωμένος τότε η Παναγία θύμωσε με την Αγιά Καλή που της είπε έτσι και της είπε (ν)α φύη κι να μην είναι πια Αγιά.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Αζώγρια: Να τση γγίξης, βρωμεί σα σκύλος. Εκρεμάστηνε ο Ιούδας αφού μεταμελήθηνε και βρωμεί η αζώγρια επειδή εβρώμιε κ’ εκείνος.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Αθίγγανος ο κατ’ εξοχήν ρυπαρός και βρωμερός. Λέγεται και Ατσίγγανος, Τσιγγάνος και Τσιγγούνης. Ο Αθίγγανος θεωρείται ο μάλλον φιλάργυρος, απατεών και αγύρτης εις τας δοσοληψίας του, εξ ου καθ’ ημάς και το Τσιγγανία και Τσιγγουνία και Τσιγγένης και Τσιγγούνης. Δια τον Αθίγγανον υπάρχει και η εξής λαϊκή παράδοσις. Οι Εβραίοι οι τον Ιησούν Χριστόν συλλαβόντες παρήγγειλαν εις τον Αθίγγανον να κατασκευάση...

Δρακίδης, Γεράσιμος Δ. (1937)
Από ποίον ξύλον έγινε το ξύλον του σταυρού (πραγματεία περί λοιδοριάς, δρυός της Αρίας αναφέρονται αι γνωσταί παραδόσεις).

Λέτσιας, Αλ. (1940)
Ο βάτος

Από του βάτου τα βαβάτσινα (= μούρα) έφαγε ο Χριστός και τον ευλόγησε να φυτρώνη παντού και από την κορυφή και τη ρίζα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Γιατί ο Βάτος ριζών' παντού

Απ’ τα μούρα τ΄ βάτ’ έγιν΄η πρώτη λειτουργία, το νάμα. Γι’ αυτό του ‘π ο Χριστός: «Όπου ακ’μπά η μύτη σ’ να ριζών’ς».

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Τα τρία αδέλφια και ο Χριστός

Βλ. Μαθητική συλλογή μύθων εκ Βουνού Μαντινείας

Άγνωστος συλλογέας
Τριά παιδιά και ο Ιησούς Χριστός

Βλ. μαθητική συλλογή μύθων εκ χωρίου Φλόκα Ηλείας

Άγνωστος συλλογέας
Γητειές

Γητειά του μητρόπονου. Αγαθός ο νοικοκύρης, πονηρά νοικοκυρά λαγόν εμαγέρευε φάκον εκατέβαζε. Δυο εληές στο σκουτέλι και φελί ψωμί στο χέρι, Κλήματα η στρωματιά του πέτρα το προσκέφαλό του Φώγ’ ατέρα, φύγ’ αστέρα από τη δούλη του Θεού κι ο Χριστός σε ποδιώχνει με τη δεξά του χέρα. Στώμεν καλώς στώμεν μετά φόβου Θεού. Σημείωσις. Εκείνος που γητεύει πρέπει να κρατή μαυρομάνικο μαχαίρι ή τρικότυλο καλάμι....

Αναγνωστάκης, Νικ. Α. (1932)
Τα πάθη του Χριστού

(Γορτυνιακή παράδοσις) βλ. Αρκαδικήν επετηρίδα 1903 σελ. 66 (Τ. Κανδηλώρου). Ηκούσθη καθ’ όλην την τότε Εθνικήν Γορτυνίαν κραυγή: Άρον! Άρον! σταύρωσον αυτόν! Οι κομπολογάδες Ακοβίται έκαμον το Συνέδριον των ανόμων – Οι λάτραι της Ελευσινίας Δήμητρος έστειλαν τους ψευδομάρτυρας (Ζατουνίτας) – Οι καλαμαράδες Καρυτινοί εξέδωκαν την απόφασιν. – Οι Βυτιναίοι έφαγον τον όνον, εφ’ ου καθήμενος εισήλθεν...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Τη Μεγάλη Πέμπτη

Γυρίζουν τα παιδιά με τα καλάθια, μαζεύουν αυγά για το Πάσχα και τραγουδάν λυπητερά το εξής τραγούδι. Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα κ.τ.λ. Ο Παππάς δε δέχεται ποτέ προσφορά από γύφτους (σιδηρουργούς), επειδή έφτιασαν τα περόνια για τη σταύρωσι του Χριστού και έδωσαν κι οδηγίες πώς να τα καρφώσουν καλύτερα. Από τότε οι γύφτοι είναι καταραμένοι.

Τσιτσάς, Σεραφείμ (1938)
Δεν έχετε ακουστά την ιστορία πο ρωτήξαν το Χριστό, πως θα γνωρίζουν ταιν οι κακοί απού τσι καλοί, κι είπε πως τσι κακοί θα ψηαδιάζη.

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1925)
Δεν κάνει ‘α δίχτωμε όξω από το σπίτι νερό στο δρόμο είναι κακό γιατί κάποτε έδιξαν νερό από σπίτι στο δρόμο κι όταν εκυνηούσαν οι Εβραίοι το Χριστό κ’ έτρεχε εγλυστρησε και τον πιάσαν.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Παναγία Χρυσορροϊάτισσα

Διηγούνται πως ένας ποιμήν επήγε για να κοινωνήση δίχως εξομολόγησι. Ήτο γνωστός ως κλέφτης. Κατά την ώραν της Θ. Κοινωνίας ο Αμνός φεύγει από την αγία Λαβίδα και πέφτει στο μανδήλι επάνω. Έφυγε ακοινώνητος και έντρομος. Ο Χριστός δεν τον θέλει. Είναι αμετανόητος.

Κοκολιού, Λ. (1961)
Δοξάζουν ότι αι δάφναι της Αναστάσεως διατηρούνται της αποδόσεως οπότε λαμβάνονται.

Χορτόπουλος, Π. (1876)
Ο Χριστός και δύο νεάνιδες

Δύο κορίτσια σει τια εγόγωναν (=υδρεύοντο) ο Χριστόν άμον φτωχός εγύρεψεν να δίγουν άτον και πιν νερόν. Τ’ έναν το κορίτσιν, που έτον θυμώδαινα κ’ έδωκεν άτον, τ’ άλλο που έτον ήσυχον εδώκεν άτου. Ο Χριστόν ατέναν εδώκεν εις θυμώδην άντραν κ’ εκεινενάν εις άντραν ήμερον (=ήσυχον).

Βαλαβάνης, Ι.
Ο φονιάς Τσιοπάνης

Ένας άδολος τσιοπάνης – σωστός Μπαρμπαγιώργος του Καραγκιόζη – που ποτές του δεν είχε αφήσει το βουνό να κατέβει στον κάμπο, σκότωσε με την αγκλίτσα του ένα πραματευτή εβραίο. Όταν πήγε στο καλύβι του, μολογούσε το φόνο στη γυναίκα του. «Όταν, μουρ Γιώργινα άκσα ουότι ου κιρατάς ου Θιουμπαίχτς είταν Ουβριός, μούρθαν στου μυαλό τα πάθητα του Χριστού, μ’ ανέβηκε στου κεφάλι του αίμα, άψουσα. Βρε συ...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Ένας γέρος ήταν ζωντανός με λέπρα σπυριά στα μούτρα και γύρευε ζωντανά στο χωριό μας. Ένας του λέει γιατί παπού είσαι έτσι. Τότε του λέει είμαι έτσι γιατί αυτό που θέλω εγώ δεν μπορώ να το βρω πουθενά. Τότε πίεσαν να πη τι θέλη. Ένα αντρόγυνο αγαπημένο τους λέει ο ζητιάνος θέλω να πάρετε ένα παιδί καλό παιδί να το βάλητε στο φούρνο να ψηθή και τη στάχτη να την ρίξω στα σπυριά να γίνω καλά. Άναψε το...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1968)

Πλοήγηση ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση Θ"

Αζώγρια: Να τση γγίξης, βρωμεί σα σκύλος. Εκρεμάστηνε ο Ιούδας αφού μεταμελήθηνε και βρωμεί η αζώγρια επειδή εβρώμιε κ’ εκείνος. ﻿

Από ποίον ξύλον έγινε το ξύλον του σταυρού (πραγματεία περί λοιδοριάς, δρυός της Αρίας αναφέρονται αι γνωσταί παραδόσεις). ﻿

Ο βάτος Από του βάτου τα βαβάτσινα (= μούρα) έφαγε ο Χριστός και τον ευλόγησε να φυτρώνη παντού και από την κορυφή και τη ρίζα. ﻿

Γιατί ο Βάτος ριζών' παντού Απ’ τα μούρα τ΄ βάτ’ έγιν΄η πρώτη λειτουργία, το νάμα. Γι’ αυτό του ‘π ο Χριστός: «Όπου ακ’μπά η μύτη σ’ να ριζών’ς». ﻿

Τα τρία αδέλφια και ο Χριστός Βλ. Μαθητική συλλογή μύθων εκ Βουνού Μαντινείας ﻿

Τριά παιδιά και ο Ιησούς Χριστός Βλ. μαθητική συλλογή μύθων εκ χωρίου Φλόκα Ηλείας ﻿

Δεν έχετε ακουστά την ιστορία πο ρωτήξαν το Χριστό, πως θα γνωρίζουν ταιν οι κακοί απού τσι καλοί, κι είπε πως τσι κακοί θα ψηαδιάζη. ﻿

Δοξάζουν ότι αι δάφναι της Αναστάσεως διατηρούνται της αποδόσεως οπότε λαμβάνονται. ﻿

Αζώγρια: Να τση γγίξης, βρωμεί σα σκύλος. Εκρεμάστηνε ο Ιούδας αφού μεταμελήθηνε και βρωμεί η αζώγρια επειδή εβρώμιε κ’ εκείνος.

Από ποίον ξύλον έγινε το ξύλον του σταυρού (πραγματεία περί λοιδοριάς, δρυός της Αρίας αναφέρονται αι γνωσταί παραδόσεις).

Ο βάτος

Από του βάτου τα βαβάτσινα (= μούρα) έφαγε ο Χριστός και τον ευλόγησε να φυτρώνη παντού και από την κορυφή και τη ρίζα.

Γιατί ο Βάτος ριζών' παντού

Απ’ τα μούρα τ΄ βάτ’ έγιν΄η πρώτη λειτουργία, το νάμα. Γι’ αυτό του ‘π ο Χριστός: «Όπου ακ’μπά η μύτη σ’ να ριζών’ς».

Τα τρία αδέλφια και ο Χριστός

Βλ. Μαθητική συλλογή μύθων εκ Βουνού Μαντινείας

Τριά παιδιά και ο Ιησούς Χριστός

Βλ. μαθητική συλλογή μύθων εκ χωρίου Φλόκα Ηλείας

Δεν έχετε ακουστά την ιστορία πο ρωτήξαν το Χριστό, πως θα γνωρίζουν ταιν οι κακοί απού τσι καλοί, κι είπε πως τσι κακοί θα ψηαδιάζη.

Δοξάζουν ότι αι δάφναι της Αναστάσεως διατηρούνται της αποδόσεως οπότε λαμβάνονται.