Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κωνσταντινίδης, Ν."
-
Άφκα το σκόρδο και πήρα το κρομμύδ'
Κωνσταντινίδης, Ν. (1890)Ερμηνεία: Τούτο λέγει ο άλα' οσειν υπαλλήλους ή κυρίους θέλην να δείξη ότι δεν εύρε καλύτερον. Ούτω προκειμένων δύο κακών διανεμητέων ο έτερος λέγει “το σκόρδο παίρνεις ή το κρομμύδ” θέλην να δείξη ότι αμφότερα κακούσι και όλουσι -
Αν σ' αδικήσ' ο κριτής που θα πας να κριθής
Κωνσταντινίδης, Ν. (1890)Ερμηνεία: Δια του ανωτέρου παρηγορούνται οι αδικούμενοι χωρικοί οίτινες αδικηθέντες υπό των ανωτέρων ουδαμού ποιούνται έφεσιν. Υπόκειται ο εξής μύθος: -
Αναβανες το σκύλο πάρε και το ξύλο
Κωνσταντινίδης, Ν. (1890) -
Γιάνν' είχα Γιάνν' πήρα κι' αν ξαναχηρέψω πάλε Γιάνν' θα γυρέψω
Κωνσταντινίδης, Ν. (1890) -
Γιαλιά μαλλιά
Κωνσταντινίδης, Ν. (1890)Ερμηνεία : Ευνοείται έγιναν. Περιεπλέχθησαν δηλ. Ως αι άκανθαι και τα έρια. Λέγεται δε επί των φιλονικούντων συνεταίρων ών οι λογαριασμοί περιεπλάκησαν -
Γυρεύοντας τα πολλά έχασε και τα λίγα
Κωνσταντινίδης, Ν. (1890) -
Δυό και δυό τέσσιρα, τα πολλά τα λόγια είναι φτώχεια
Κωνσταντινίδης, Ν. (1890)Ερμηνεία: Κυρίως επί συμφωνιών όταν ο αγοραστής ή ο πωλητής λέγει την τελευταίαν του λέξιν -
Ηύρες πκάμσο θέλς και μέρζα
Κωνσταντινίδης, Ν. (1890)Ερμηνεία: Μέρζα είναι το κομψόν ράψιμον την άκρην του χιτώνος. Παραινεί ολιγαρκείαν αλλά τοις ενδεέοι μόνον οίτινες ουδέποτε ίσως ενδυθέντες χιτώνα καθ'όλον του τον βίον τώρα τον θέλουν με την μέρζαν -
Ηύρες τράγο φά τον, τα τραγούδια τίτα θέλς;
Κωνσταντινίδης, Ν. (1890)Ερμηνεία: Η λέξις τραγούδια σημαίνει παρ' ημήν άσματα αλλ' εδώ δηλοί και τα μικρά του τράγου όστις βεβαίως στερείται τιούτων. Πικραίνει τους τυχοδιώκτας και επί οπωσδήποτε υπό της τύχης αιφνιδίως ευνοουμένους να ώσιν ... -
Θαμ πεινώ και δε νυστάζου όσου θέλεις σκέπασε με
Κωνσταντινίδης, Ν. (1892) -
Κ'μάμαι πάν΄στ΄αγκάθια
Κωνσταντινίδης, Ν. (1890)Ερμηνεία: Ο υπό πολλών εργασιών επασχολούμενος και μη ευρίσκων ώραν αναπαύσεως -
Κάλλιο λόγια 'ς το χωράφ' πέρι μάγγανα 'ς τ' αλών'
Κωνσταντινίδης, Ν. (1890)Συνοδεύεται από κείμενο .... -
Κάλλιο λόγια 'ς το χωράφ' πέρι, μάγγανα 'ς τ' αλών'
Κωνσταντινίδης, Ν. (1890) -
Κείνος πόχ' τ' μύγα μ'γιάζεται
Κωνσταντινίδης, Ν. (1890) -
Κλαίν οι χήρις κλαίν κ' οι παντρεμένις;
Κωνσταντινίδης, Ν. (1890)