Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Θεοχαρίδης"
-
Αί άνδρα! Αδραχτσι, μονάδραχτσι, τ' είν' τ' αδραχτοδέκατο
Θεοχαρίδης (1897)Περί ευτελών πραγμάτων -
Αυτό είναι σωστό γαμήσ' μα το γιαγούρτ δεν ξέρω αν θα κάμ' τίποτε
Θεοχαρίδης (1897)Ερμηνεία: Όταν φανερά ένεκα ανάγκης προσβάλλεται η σύζυγος τίνος ηγάπα τα ξυνά και τα παίζε μεθ' ετέρου τινός. Τούτο εννοήσας ο καλός την παρεφύλαττεν, αυτή όμως μη υποφέρουσα τον περιορισμόν αυτού προσεποιήθη την ασθενή. ... -
Βάρυνε ο κώλος της
Θεοχαρίδης (1897) -
Είδες λύκον θάρρει σ' είδε
Θεοχαρίδης (1897) -
Η αλπού εκατό χρονού, τ' αλεπουδ' εκατό δέκα
Θεοχαρίδης (1897)Ερμηνεία: λέγεται επί των σημερινών νέων , σε τινές που κάμνουν τον έξυπνο Η αλωπήξ λαμπράν χειμερινήν ημέραν εξαπλωμένην φ' τον ήλιον εθερμαίνετο. Το μικρόν την ερώτησε αυτήν τι κάμνει εκεί και όταν έλαβε την απάντησιν ... -
Η γριά σαν το πάθ', βάλλ' και το φορκάλ' πίσ' απ' τη πόρτα
Θεοχαρίδης (1897) -
Η γριά σαν το πάθ', βάλλ' και το φορκάλ' πίσ' απ' την πόρτα
Θεοχαρίδης (1897)Δις εξαμαρτείν ούκ ανδρός σοφού. Από παραμύθι -
Η μία το κουκί της κ' η άλλη το φασούλι της
Θεοχαρίδης (1897)Καί βόλεβαν το κόσμο και κατηγορούσαν τον ένα και τον άλλο -
Καθώς δείχνουν τα κουκκιά και μαρτυράει η φλάσκα, ούτε φέτο Λαμπρή ούτε του χρόνου Πάσχα
Θεοχαρίδης (1897)Από παραμύθι -
Και η ρόκα μου έχ' ένα τλούπ' κάψ΄ το άνδρα κι' αυτό να γειάνω
Θεοχαρίδης (1897)Ερμηνεία: Λέγεται εις άνθρωπους ακαμάτους -
Κλούβιο κεφάλι
Θεοχαρίδης (1897) -
Κόρδα και φούντα και τ' άσπρα πούντα
Θεοχαρίδης (1897) -
Να λιλί κι' δόμ τσιτσί
Θεοχαρίδης (1897)Ερμηνεία: Λέγεται δ. Εκείνουςοίτινες δίδουσι χρήματα ανεξετάστως