Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Δευτεραίος, Άγγελος Ν."

Αποτελέσματα 1-20 από 238

Παράδοσις

Άμα ιδής στον ύπνον σου, ότι υπάρχει θησαυρός, δεν θα το πής πουθενά, θα πάης νύχτα αμίλητος θα τον βγάλης και πολλές μέρες δεν θα πής πουθενά τίποτα, γιατί γίνεται κάρβουνο.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Άμα κινούσε νύχτα να πάη στ’ αμπέλι ένας χωριανός μας σιάζονταν φάντασμα. Πότε γένονταν σκυλάκι, πότε γένονταν κριαράκι. Πότε έβγαινε μπροστά απ’ αθτόν πότε πίσω ακλουθούσε, αλλά δεν τον πείραζε. Τον ακλουθούσε μέχρι το σπίτι. Αυτός ο άνθρωπος μόλις έφθανε στου σπίτι άφινε έξω τα παπούτσια και το καπίτο για να μη μπη μέσα. Αλλά το πρωΐ δεν το εύρισκε εκεί το παραμέριζε το σβάρνιζε ίσα πέρα. [καπίτο=...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Άν τις πεθάνη ακοινώνητος γίνεται βρυκόλακας. Είναι σαν τουλούμι γεμάτο αέρα. Επήγαινε εις τα τρόφιμα εις τα υπόγεια, έκανε θόρυβο. Απο την ίδια τρύπα που έβαζε το φαγητό το έβγαζε κιόλας και εγέμιζε τον τόπο ακαθαρσίες έβγαινε απο τον τάφο απο μια τρύπα, όλες τις ημέρες εκτός Σάββατο. Τότε το Σάββατο επηγαίναμε και ερρίχναμε βραστό νερό απο την τρύπα και έρκαγε ο βρυκόλακας.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1968)
Παράδοσις Μεγάλου Αλεξάνδρου

Άρμεγαν τα πρόβατα ο πατέρας μου και ο παπούς μου και καθόνταν πάνω σε πέτρα την είχαν για στρουμπί. Η πέτρα αυτή ήταν η πατημασιά του αλόγου του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μετά ήρθαν άνθρποι από την Κοζάνη και πήγαν στο μέρος Κουτρούλια και πήραν την πέτρα από τον τσάρκο και την πήραν. Μετά έμαθαν ότι ήταν η πατημασιά του ελόγου του Μεγαλέξαντρου.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Άρχισε μια μάχη μεταξύ των κατοίκων των Άνω και των Κάτω Κλεινών. Ενίκησαν στην αρχή οι κάτοικοι των Άνω Κλεινών και έμειναν εδώ και έτσι έγινε το χωριό μας. Πιο κάτω οι νικηθέντες παρέμειναν και εκεί έγινε το χωριό Κάτω Κλείναι. Μετά ωρισμένοι απ’ αυτούς υπεχώρησαν πιο κάτω καταδιωκόμενοι σταμάτησαν στην Καλλινίκη. Τέλος τους απώθησαν τους υπολοίπους πιο κάτω, που έγινε η τελευταία μάχη και το μέρος...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1964)
Αμά το βράδυ μείνης μέχρις αργά έξω, θα ιδής τις Νεράϊδες, που βγαίνουν μέσα από τα καταπράσινα πυκνά δάση. Έχουν ξανθά μαλλιά είναι πολύ ωραίες και στήνουν χορό. Αν σε ξεγελάσουν και σένα και σε τραβήξουν στο χορό, σε παίρνουν μετά μαζί τους.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1964)
Αν βγής πάνω στο Κάστρο θα δης πέτρες που έχουν πάνω μεγάλες δαχτυλιές. Τις δαχτυλιές αυτές της έχουν κάμει άνθρωποι που ζούσαν τότε και είχαν μεγάλα χέρια.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Παράδοσις

Αν είς τον ύπνον σου ιδής, ότι κάπου υπάρχουν λεφτά να σηκωθής και να πάς αμίλητος στον τόπον, που είδες να ειπής εκεί ‘’καλημέρα’’ και θα τα εύρης αμέσως, αλλοιώς αν το μαρτυρήση σε κάποιον, θα τα εύρης όλα κάρβουνα.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1969)
Απ’ εδώ είχαμε τον Πέτρον Χρήστου πριν να βγη κάθε βράδυ για επιχειρήσεις, εφορούσε ένα σακκάκι σαν «μπουφάν» που άστραφτε. Το είχαν πλέξει τα κορίτσια του χωριού και το είχαν κεντήσει με χάνδρες. Τα κορίτσια του είχαν φτιάξει φυλακτό με σταυρό και με φιλτίκι. Ακόμη του είχαν βάλει μέσα στο φυλαχτό γάλα στεγνό από κόρη και μάνα, που εθήλαζαν μαζί. Η κόρη έπρεπε να είναι πρωτόγενος. Το γάλα αυτό το...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1964)
Αργά αργά μαντάρανε οι κλέφτες τα ντουφέκια

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1968)

Λέγεται όταν κάτι σοβαρό γίνεται σιγά – σιγά και σταθερά
Βακούφικο λέγεται τώρα το μέρος, που άλλοτε ανήκε στην εκκλησία. Εκεί όσοι χριστιανοί επήγαιναν, δεν τους έσφαζαν οι Τούρκοι. Μετά όμως πολλοί έκτισαν σπίτια και παρέμειναν εκεί, αλλά έπαθαν αγιάτρευτες αρρώστειες. Άλλος εκουτσάθηκε, άλλος ετυφλώθηκε και οι πιο πολλοί εκουφάθησαν.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1964)
Βλάχικα. Είναι μια τοποθεσία, που άλλοτε ήταν στην εκκλησία. Εκεί υπάρχουν λεφτά στοιχειωμένα με άνθρωπο, διότι οι Τούρκοι εκεί έσφαξαν δυο χριστιανούς. Τα λεφτά αυτά τώρα, για να βγούν, πρέπει να θυσιασθούν δύο άνθρωποι και όσα θα βρεθούν χρήματα πρέπει να τα πάρη η εκκλησία. Είναι πολλά χρόνια τώρα και γύρω- γύρω απο το μέρος αυτό υπάρχουν μεγάλες πλάκες, που ένας άνθρωπος δεν μπορεί να τις σηκώση....

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1964)
Βοσκούσα και γω πρόβατα. Τσοπάνος ήμουνα. Περνώ μέσα απο μία σούδα μέσα χαράδρα τρανή. Βγαίνω στο υψωματάκι 'πάνου. Εκεί βγήκε ένα μεγάλο πρόβατο πιο μεγαλύτερο απ'τα δικά μας με μακρυά μαλλιά. Μπήκε μέσα στα δικά μας και επειδή ήταν μεγαλύτερο το κοιτούσαν τα δικά μας πρόβατα. Προχώρησα πιο κοντά και κοίταξα. Και το πιο μεγαλύτερο πρόβατο τρέχω να το πιάσω και αυτό έφυγε. Τότε αρχίνισαν να βελιάζουν...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Γκαβός βελόνα γύριυει μίσα στην αχυρώνα

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1969)

Πληροφορητής: Πέτρος Γιαννόπουλος, ετών 66, αγράμματος
Δεν πρωτοπλάστηκε ο Αδάμ, αλλά βγήκε ένα σκουλίκι και σιγά σιγά έγινε ο άνθρωπος

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Δια τον σατανά λέγομεν ότι είναι το πιο έξυπνο ζωντανό, που έρχεται σ' ένα καλόν άνθρωπον και τον τραβάει.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1964)
Δύο τσοπαναραίοι. Φύλαγα εγώ εκεί ένα μποστάνι. Μου έκλεβαν πουπόνια και εγώ παρακλούθησα. Αυτοί οι δύο επιτήδειοι. Έβγαλαν και τα ρούχα και ήρθαν να κλέψουν πεπόνια. Μπήκαν μέσα στο μποστάνι. Ο ένα ήλθε να δή άν κοιμόμασταν. Μετά φοβήθηκαμε εσκεπάστηκαμεν φοβηθήκαμεν. Κάποιος είπε ότι βγαίνουν φαντάσματα εκεί κάτω. Τότε η γυναίκα που ήταν ούπε να μη μιλήσω. Το γυμνό ήταν φάντασμα. Πήραν 3 καρπούζια...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Δυο γυναίκες γδύνονται τελείως. Κτυπιώνται κώλο με κώλο και έτσι κατεβάζουν το φεγγάρι και κάνουν ξόρκια την νύχτα, πριν να λαλήσουν οι πετεινοί. Μετά όμως ιδρώνουν και κουράζονται πάρα πολύ από την δύναμιν, που βάζουν δια να το ξανασηκώσουν.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1964)
Δυο παιδιά απ’ τς Πούρτα δούλευαν στην Κόζιανη. Το βράδυ που έσωσαν την δλειά πήγαιναν κατά του χωριό είδανε από πίσω ν’ ακλουθάη ένας παπάς. Πήγαν στου σπίτι και πάει κι ο παπάς μέσα στους σπίτι. Οι άλλοι δεν τον ‘βλέπαν. Το βράδυ που κοιμήθησαν τα πιδιά οπ παπάς πήγε στοόν ύπνον τς κι τζουμάλιτζι. Τα πιδιά σκώθηκαν την άλλην ΄μέραν του λεγαν στους άλλους κι κείνοι δεν τουν πίστευαν. Του βράδυ πάλι...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Έλεγε ο παπούς μου ότι το κάστρο εδώ στην Καισαρειά είχαν από κει σκοινιά δεμένα και έρχονταν εδώ στο χωριό πλέον από τετρακόσια χρόνια. Τα σκοινιά πάνω στο κάστρο είχαν στηριχθή σε παλούκια και σαν εναέριο κουβαλούσαν πέτρες και ό,τι ήθελαν να κτίσουν.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)

Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Δευτεραίος, Άγγελος Ν."

Αν βγής πάνω στο Κάστρο θα δης πέτρες που έχουν πάνω μεγάλες δαχτυλιές. Τις δαχτυλιές αυτές της έχουν κάμει άνθρωποι που ζούσαν τότε και είχαν μεγάλα χέρια. ﻿

Αργά αργά μαντάρανε οι κλέφτες τα ντουφέκια ﻿

Γκαβός βελόνα γύριυει μίσα στην αχυρώνα ﻿

Δεν πρωτοπλάστηκε ο Αδάμ, αλλά βγήκε ένα σκουλίκι και σιγά σιγά έγινε ο άνθρωπος ﻿

Δια τον σατανά λέγομεν ότι είναι το πιο έξυπνο ζωντανό, που έρχεται σ' ένα καλόν άνθρωπον και τον τραβάει. ﻿

Αν βγής πάνω στο Κάστρο θα δης πέτρες που έχουν πάνω μεγάλες δαχτυλιές. Τις δαχτυλιές αυτές της έχουν κάμει άνθρωποι που ζούσαν τότε και είχαν μεγάλα χέρια.

Αργά αργά μαντάρανε οι κλέφτες τα ντουφέκια

Γκαβός βελόνα γύριυει μίσα στην αχυρώνα

Δεν πρωτοπλάστηκε ο Αδάμ, αλλά βγήκε ένα σκουλίκι και σιγά σιγά έγινε ο άνθρωπος

Δια τον σατανά λέγομεν ότι είναι το πιο έξυπνο ζωντανό, που έρχεται σ' ένα καλόν άνθρωπον και τον τραβάει.